Słowo Boże

Ty, Panie, jesteś naszym ojcem, odkupiciel nasz – to Twoje imię odwieczne. Czemu, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serca nasze stają się nieczułe na bojaźń przed Tobą? odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa.

Chrystus zmartwychwstał jako pierwociny spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez Człowieka też dokona się zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności: Chrystus jako pierwociny, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia.

Nie potrzeba wam, bracia, pisać o czasach i chwilach, sami bowiem dokładnie wiecie, że dzień Pański przyjdzie tak jak złodziej w nocy. Kiedy bowiem będą mówić: «Pokój i bezpieczeństwo» – tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie umkną.

Mądrość jest wspaniała i nie więdnie, ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują, ci ją znajdą, którzy jej szukają, uprzedza bowiem tych, co jej pragną, wpierw dając się im poznać. Kto dla niej wstanie o świcie, ten się nie natrudzi, znajdzie ją bowiem siedzącą u drzwi swoich.

Żydzi uważali, że Tora (Prawo żydowskie zawarte w pierwszych pięciu księgach Starego Testamentu) zawiera 613 przykazań (micwot), w tym 248 pozytywnych przykazań (rób to) i 365 negatywnych (nie rób). Trudno było się w tym wszystkim połapać. Poza tym jak zachować wszystkie te przykazania? Czy w związku z tym można było osiągnąć zbawienie?

Żydzi uważali, że Tora (Prawo żydowskie zawarte w pierwszych pięciu księgach Starego Testamentu) zawiera 613 przykazań (micwot), w tym 248 pozytywnych przykazań (rób to) i 365 negatywnych (nie rób). Trudno było się w tym wszystkim połapać. Poza tym jak zachować wszystkie te przykazania? Czy w związku z tym można było osiągnąć zbawienie?

Wielu ludzi przychodziło do Pana Jezusa, jedni szukali u Niego ratunku, podczas gdy inni próbowali podchwycić Go na słowach i upokorzyć. Dla jednych był Mesjaszem, a dla drugich kimś kto zwyczajnie przeszkadza. Dzisiaj, czytając słowa niedzielnej Ewangelii, możemy zauważyć, że mamy do czynienia z drugą grupą ludzi. Do ich grona zaliczała się elita duchowa Izraela: arcykapłani, faryzeusze i uczeni w Piśmie. Oczywiście zdarzały się wyjątki, ale nie było ich wiele. 

Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.

Iz 5, 1–7; Ps 80; Flp 4, 6–9; Mt 21, 33–43 Chwilę wcześniej Jezus z ogromnym smutkiem powiedział do arcykapłanów i starszych ludu, że tak kurczowo trzymają się swojej wersji historii zbawienia, że ani znak obecności i słowa Jana Chrzciciela, ani lawina nawróceń poborców podatków i prostytutek nie mają żadnego wpływu na zmianę myślenia i wejście w pokutę. Im się po prostu wszystko należy…

Ez 18, 25–28; Ps 25; Flp 2, 1-11; Mt 21, 28–32 „[Jezus] uniżył samego siebie, stając się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych. I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem – ku chwale Boga Ojca” (Flp 2, 8-11).

Iz 55, 6-9; Ps 145; Flp 1, 20c-24.27a; Mt 20, 1-16a Chwilę wcześniej Jezus z ogromnym smutkiem powiedział do arcykapłanów i starszych ludu, że tak kurczowo trzymają się swojej wersji historii zbawienia, że ani znak obecności i słowa Jana Chrzciciela, ani lawina nawróceń poborców podatków i prostytutek nie mają żadnego wpływu na zmianę myślenia i wejście w pokutę. Im się po prostu wszystko należy…

Syr 2, 30–28, 7; Ps 103; Rz 14, 7–9; Mt 18, 21–35 Już kiedyś o tym wspominałem (ale wiadomo, że powtarzanie jest matką uczących się), apostoł Mateusz spisał Ewangelię dla Żydów i pokazał Jezusa jako nowego Mojżesza. 

Ez 33, 7–9; Ps 95; Rz 13, 8–10; Mt 18, 15–20 Warto rozszerzyć lekturę dzisiejszej Ewangelii o kilka wcześniejszych wersetów, w których Chrystus kreśli obraz radości pasterza z powodu odnalezienia zabłąkanej owcy, a właściwie (będąc wiernym tekstowi oryginalnemu) – owcy, która została zwiedziona, oszukana i wyprowadzona podstępem z trzody.

„Nie bierzcie wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu miłe i co doskonałe” (Rz 12, 2; w najnowszym przekładzie na język polski brzmi to tak: „W żadnym wypadku nie naśladujcie świata, który was otacza, lecz pozwólcie, by Słowo Najwyższego przemieniało wasz sposób myślenia na nowy, tak abyście mieli zdolność rozpoznania, co jest wolą Boga, a szczególnie tego, co jest dobre, co Bogu miłe, a co doskonałe”).

Iz 22, 19–23; Ps 138; Rz 11, 33–36; Mt 16, 13–20 Podobno organizatorzy pielgrzymek do Ziemi Świętej rzadko umieszczają w programie odwiedziny starożytnego miasta Banjas, które leży u podnóża góry Hermon na Wzgórzach Golan daleko na północy państwa Izrael. Jednak historia tego miejsca warta jest chwili uwagi, żeby zrozumieć sens wędrówki Jezusa z uczniami w miejsce, w którym słyszymy jedno z najistotniejszych wyznań wiary Apostołów.