Święci i błogosławieni

Do czasu rozpoczęcia przez papieża Grzegorza VII w połowie XI wieku reformy Kościoła, sfera doczesna i sakralna często wzajemnie przenikały się i łączyły.

Czy to możliwe, że już 500 lat temu o zaburzeniach odżywiania, które przecież wydają się być niechlubnym wynalazkiem współczesności, pisał św. Ignacy Loyola? I to w dodatku w słynnych „Regułach”? Możliwe!

Od VIII wieku widok łodzi wikińskich zwiastujących nieszczęście, rabunek i śmierć, napełniał trwogą mieszkańców Brytanii i Irlandii. Później wojownicy normandzcy z okrucieństwem grabili osady na ziemiach państwa Franków, dzisiejszych Niemiec, a także napadali na południową Galię i Włochy.

Imiona rodziców Maryi są nam dobrze znane. Chociaż o Świętych Annie i Joachimie Pismo Święte nie wspomina, to ich kult w Kościele jest bardzo rozpowszechniony. Ich wstawiennictwa często wzywają rodzice oczekujący potomstwa. Babcia i dziadek Pana Jezusa są uznawani za patronów małżeństw.

O Czesławie (beatyfikowanym w 1713 r.) niestety nie posiadamy zbyt wielu informacji i na dodatek pochodzą one w większości z żywota św. Jacka Odrowąża, bowiem jego żywot napisał dopiero na potrzeby procesu beatyfikacyjnego Abraham Bzowski, ówczesny przeor wrocławskich dominikanów i ogłosił go drukiem w 1608 roku pod tytułem Tutelaris Silesiae (Obrońca Śląska).

W czasach średniowiecza skarbiec świętych pańskich pierwszego tysiąclecia chrześcijaństwa, pełen świadectw męczeństwa wyznawców Chrystusa, zaczął dopełniać się świętymi papieżami, władcami chrystianizującej się Europy i misjonarzami ewangelizującymi ludy wyznające wiarę pogańskich przodków.

Wspomnienie Erem w Camaldoli założony w toskańskiej prowincji Arezzo, na wysokości ponad 1000 m n.p.m., prowadzi człowieka ku czasom sprzed 10 wieków i ku św. Romualdowi, prekursorowi reformy życia zakonnego na Zachodzie Europy.

Gotycka katedra Notre Dame w Reims jest jedną z najpiękniejszych świątyń we Francji. Budowano ją przez cały XIII wiek, na zgliszczach bazyliki Najświętszej Maryi Panny wzniesionej około 431 roku i spalonej w 1210 roku.

Rzeczywistość średniowiecznej Europy budowało chrześcijaństwo, które dla państw utworzonych na gruzach cywilizacji rzymskiej, zbarbaryzowanej w czasie „wielkiej wędrówki ludów” przez migrację plemion docierających nie tylko spoza nadreńskiej granicy cesarstwa.

Monumentalna gotycka katedra Najświętszej Maryi Panny, zbudowana na przełomie XII i XIII wieku ad majorem Dei gloriam, na górującym nad doliną rzeki Eure wzgórzu Chartres, stanowiła niedościgły wzór dla innych świątyń wznoszonych w tamtym czasie i od wieków zadziwia swoją doskonałością architektoniczną.

Na przełomie er Bawaria znajdowała się w granicach cesarstwa rzymskiego i stanowiła część pogranicza świata kultury rzymskiej i germańskiej. Natomiast w chwili powstania i umacniania się królestwa Franków teren ten stanowił wschodnie przedpole państwa Merowingów.

W wyniku wojen prowadzonych przez Karola Wielkiego znaczną część Germanii przyłączono do monarchii Franków.

W IV wieku państwo rzymskie pomimo licznych trudności nadal rozciągało się na ogromnych obszarach basenu Morza Śródziemnego, obejmując część Europy, Azji i Afryki.

Na przełomie XI i XII wieku Europa podnosiła się z kryzysu wywołanego rozpadem monarchii Karolingów oraz wcześniejszymi najazdami Wikingów, Saracenów i Madziarów.