Święci i błogosławieni

Polska od samego początku była w centrum uwagi Prymasa i papieża w pierwszych dniach,
a potem miesiącach jego pontyfikatu. Kardynał szybko, jeszcze w październiku w Rzymie, w czasie Mszy św. dla Polaków, zaskoczył władze PRL, bo bez konsultacji z nimi zaprosił Jana Pawła II do Ojczyzny na obchody 900-lecia śmierci św. Stanisława.

Czy to przypadek, że wielcy czciciele Maryi, odchodzili z tego świata w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny lub dokładnie w dniu tej uroczystości?

Prymas Polski należał do promotorów kandydatury kard. Karola Wojtyły do objęcia tronu św. Piotra. Wcześniej dla wielu polskim kandydatem do papiestwa był najpierw on sam. Dlaczego odmówił? 

– Ja wierzę, że w tym chlebie jest żywy Chrystus, który kazał ci podzielić się ze mną.

Wakacje to okres, w którym obchodzimy wspomnienia wielu świętych, którzy wywodzili się z wynoszonych na ołtarze rodzin. O świętych rodzinach, czy też świętych krewnych w dziejach Kościoła mówi się dziś zazwyczaj niewiele. A było ich naprawdę sporo. Zarówno świeckich, jak i zakonnych.

Kard. Stefan Wyszyński dostrzegał i podkreślał dwa wymiary własnej więzi z Papieżem - Polakiem, osobisty, ściśle ,,spersonalizowany” oraz historyczny, o randze ogólnopolskiej, ogólnokościelnej i światowej. W pewnym sensie, można nawet zaryzykować twierdzenie,
że łączność Papieża z Polską i jej Prymasem, miała swoje znaczenie geopolityczne.

Większość, niezwykle głośnych w średniowieczu, mistycznych widzeń św. Brygidy odnosi się do funkcjonowania ówczesnego Kościoła – w tym do niewoli awiniońskiej papieży – jednak pewna jej część dotyczy także spraw politycznych jak przykładowo kwestia zakonu krzyżackiego i Polski, o których już kiedyś pisałam, czy też tematyka Wojny Stuletniej, o której opowiem dzisiaj.

Stosunek do ateizmu i komunizmu zwłaszcza w państwowej jego formie był tym, co różniło od siebie kard. Wyszyńskiego i papieża Pawła VI. Najlepiej pokazują to losy petycji, którą w trakcie ostatniej sesji Soboru 9 października 1965 roku Prymas i polscy biskupi skierowali do komisji redagującej schemat
Konstytucji o Kościele w świecie współczesnym.

Dzięki nieustępliwości Prymasa Tysiąclecia Matce Bożej nadano tytuł Matki Kościoła. Zamiar ten zrealizował Paweł VI 21 listopada 1964 roku. Kard. Stefan Wyszyński zebrał wtedy wiele gratulacji, w tym od znanego mariologa i eksperta soborowego ojca Balicia, który akt papieski nazwał prawdziwym cudem.

Za pontyfikatu Pawła VI Prymas Tysiąclecia wielokrotnie zdawał się znajdować w prawdziwym oku cyklonu, będąc obiektem manipulacji rządu, napaści peerelowskich mediów i służb oraz krytyki ze strony urzędników rzymskich dykasterii. Wytrzymał wszystko dzięki cierpliwości, rozwadze, męstwu i z pewnością opiece Matki Kościoła, której zawierzył siebie.

Kard. Stefan Wyszyński nie dysponował gotową odpowiedzią na pytanie, w jaki sposób Kościół na Soborze powinien reagować na komunizm. Jako realista musiał oczywiście brać pod uwagę możliwy odwet reżimu i represje wobec wiernych.

Z woli papieża Jana XXIII kard. Stefan Wyszyński uczestniczył w pracach przedsoborowej Centralnej Komisji Przygotowawczej. Następnie wszedł w skład Komisji ds. Nadzwyczajnych i od 1963 roku do prezydium Soboru.

Już wiadomo, że 12 września o godz. 12 w Warszawie odbędzie się beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego i m. Róży Czackiej.

Jan XXIII i kard. Wyszyński zgadzali się ze sobą na gruncie krytycznego spojrzenia na działania dyplomacji Watykanu. Ojciec Święty będąc w dyplomatycznej służbie papieży obserwował od wewnątrz jej mechanizmy, natomiast Prymas zmagał się z jej rutyną odkąd został postawiony na czele Kościoła w Polsce.

,,Jan XXIII to najbliższy mi papież” - mówił w ambasadzie polskiej w Rzymie w październiku 1978 roku kardynał Stefan Wyszyński. Z wybranym w 1958 roku Ojcem Świętym łączyły Prymasa Polski, inaczej niż z Piusem XII, relacje nie tylko oficjalne, ale wręcz przyjacielskie i serdeczne. Prymas bardzo sympatycznie się o nim wypowiadał. Ale istotnych odmienności między nimi nie ma potrzeby bagatelizować.