Neoprezbiterzy 2015

Neoprezbiterzy

Kościół kaliski przeżywa wielką radość: Pan upatrzył sobie dwunastu młodych mężczyzn, niczym Dwunastu Apostołów i posłał ich do swojej owczarni, aby życie swoje oddali za owce.  Kim są i jak sobie wyobrażają kapłaństwo?

1. Tytuł pracy magisterskiej, pod czyim kierunkiem napisana, kierunek studiów i dlaczego wybrałeś akurat tę gałąź teologii.
2. Hasło na obrazku prymicyjnym i wyjaśnienie swojego wyboru.
3. Komu, po Panu Bogu, zawdzięczasz najwięcej w swojej drodze ku kapłaństwu?
4. Pierwszy rok Twojej posługi będzie Rokiem Miłosierdzia z woli papieża Franciszka. Co to oznacza dla Ciebie?
5. Czy nie obawiasz się trudnej atmosfery wokół Kościoła, a zwłaszcza wokół księży?
6. Czy każdy ksiądz powinien być „od wszystkiego”, czy jednak trzeba w czymś się wyspecjalizować? W co najbardziej chciałbyś się zaangażować?
7. Ksiądz w szkole – owca pośród wilków, czy duszpasterska szansa?
8. „Bóg, Honor, Ojczyzna” - wiara, patriotyzm, polityka – te kwestie często dotykają kapłańskiej posługi. Jak się poruszać na tym gruncie?
9. Jaka jest Twoja ulubiona modlitwa, dlaczego i w jakich sytuacjach się do niej uciekasz?

ks. Krzysztof Tomalkiewicz
urodzony 22 VII 1989 roku w Ostrowie Wielkopolskim, syn Krystyny i Andrzeja, parafia pw. Najświętszego Zbawiciela w Ostrowie Wielkopolskim
1. „Liturgia Kościoła miejscem zbawczego dialogu Boga z człowiekiem w świetle adhortacji Benedykta XVI Verbum Domini”. Praca napisana na seminarium z liturgiki pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Dariusza Kwiatkowskiego. Wybrałem tę gałąź teologii zainspirowany treścią papieskiego dokumentu.
2. „Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa”. Ten fragment z Listu św. Pawła Apostoła do Galatów uświadamia mi, co tak naprawdę jest istotne. To z męki i śmierci Jezusa zrodziło się prawdziwe życie. Patrząc na rzeczywistość przez pryzmat krzyża, mogę powiedzieć, iż każde doświadczenie niesie ze sobą Boże błogosławieństwo.  
3. Ogromną rolę w kształtowaniu mojej drogi ku kapłaństwu odegrali moi rodzice oraz kapłani. W tym miejscu muszę wymienić przede wszystkim ks. kanonika Bogusława Lamentę. To właśnie świadectwo życia i kapłaństwa Księdza Proboszcza miało znaczący wpływ na moje powołanie.
4. Boże Miłosierdzie wyraża się nade wszystko w przebaczeniu, w ukazywaniu drugiemu człowiekowi znaków obecności i bliskości Boga. Chciałbym, aby te rzeczywistości były obecne również w mojej posłudze.
5. Faktem jest, że atmosfera wokół Kościoła jest trudna. Jednak nie obawiam się takiego stanu rzeczy. Pan Jezus bowiem zapewnił nas o swojej bliskości mimo czekających prześladowań. To pozwala mi z optymizmem patrzeć w przyszłość.
6. Pewna otwartość i wszechstronność kapłana jest niewątpliwie sporym atutem w duszpasterskiej działalności. Jeśli chodzi o mnie, to zawsze była mi bliska formacja biblijna. Bardzo dobrze czuję się również w pracy z ministrantami. Zdaję sobie jednak sprawę, że jako kapłan nie jestem posłany wyłącznie do jakiejś konkretnej grupy ludzi. Dlatego będę się starał o otwartość i zaangażowanie co do wszystkich zadań, jakie zostaną mi powierzone.       
7. Przez pryzmat moich doświadczeń stwierdzam, że praca w szkole jest wymagająca. Myślę jednak, że należy tutaj upatrywać pewnej szansy duszpasterskiej. Można dotrzeć do osób, które na co dzień nie mają styczności i nie poznały Chrystusa.
8. Sądzę, że kwestie łączenia wiary i patriotyzmu są niezwykle ważne. Wyrażają naszą narodową tożsamość. Istotnym jest niewątpliwie wszczepianie tych wartości szczególnie młodym ludziom.
9. Moją ulubioną modlitwą jest Różaniec. Wielokrotnie dzięki tej modlitwie mogłem doświadczyć działania Bożej łaski, zwłaszcza w momentach trudnych i kryzysowych.  
10. Czy czujesz się inny w porównaniu z twoimi rówieśnikami świeckimi?
Myślę, że każdy z nas posiada pewne talenty i zdolności. Każdy jest inny i na swój sposób unikalny. Najważniejsze, aby usłyszeć głos Pana Boga, odkryć swoje powołanie i kroczyć drogą, którą nam wyznaczył.

ks. Łukasz Damian Chudziński
urodzony 6 września 1988 roku w Krotoszynie
syn Jacka i Małgorzaty, parafia pw. Św. Ap. Piotra i Pawła w Krotoszynie?

1. „Relacja dialogiczna w filozofii dramatu Józefa Tischnera” napisana pod kierunkiem ks. prof. UAM dr hab. Jana Grzeszczaka. Filozofia, którą się zająłem stanowi ciekawą propozycję antropologiczną dla świata, w którym dostrzegalny stał się kryzys relacji międzyludzkich.
2. „Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia” (Flp 4, 13). Te słowa towarzyszą mi od wielu lat. Niosły pocieszenie w trudnościach, a w powodzeniu przypominały, że ostatecznie wszystko zawdzięczam Bogu.
3. Tak naprawdę jest to cała rzesza osób, które, świadomie lub nie, przyczyniły się do wyboru tej drogi oraz, które formowały mnie i wspierały.
4. Tę zbieżność widzę w kategorii znaku najpierw dla samego siebie – Bóg jest miłosierny dla mnie. Bardzo mocno tego doświadczam. Dziękuję Mu za to doświadczenie, ponieważ nie można dać bliźniemu czegoś, czego samemu się nie posiada.
5. Nie, nie obawiam się trudnej atmosfery. Patrz pytanie 2.
6. Ksiądz „ma być” od liturgii, diakonii (służba) i martyrii (świadectwo). Jeśli miałby się specjalizować, to najpierw w tym, co służy trzem wymienionym rzeczywistościom. Ksiądz, nie powinien być „Zosią Samosią”, bo żyje we wspólnocie (np. parafialnej), której członkom należy dać świadomość wspólnego tworzenia Kościoła. Nie musi być specjalistą w dziedzinie budownictwa, ogrodnictwa, ekonomii etc.
7. Ksiądz w szkole zarówno owca pośród wilków, jak i duszpasterska szansa. Owszem, katecheza to bardzo wymagający odcinek duszpasterstwa. Ale czy nie była nim zawsze?
8. Te kwestie nie tylko dotykają kapłańskiej posługi, ale raczej są w nią wpisane. Jak się poruszać? Swobodnie. To moje zadanie: żyć i uczyć życia według hasła „Bóg, honor, Ojczyzna”.
9. Modlitwa brata Rogera (Taizé): „Duchu Stworzycielu, Ty, który przyodziewasz lilie polne, daj nam się radować tym, czym nas napełniasz i niech to nam wystarcza”. Więcej nie napiszę, to sprawa między mną a Bogiem. ;)
10. Co pomaga ci w odpoczynku, co Cię relaksuje, jakie pasje będziesz rozwijał w kapłańskim życiu, a z jakich, być może, będziesz musiał zrezygnować?
Moją życiową pasją jest muzyka: słuchanie, wykonywanie i tworzenie. Bardzo ważna jest dla mnie muzyka chóralna, bo lubię śpiewać i śpiewem dyrygować. Tę pasję na pewno będę rozwijał. Drugą pasją są góry o każdej porze roku i w każdy możliwy sposób (z ekstremalnym włącznie). ?

ks. Mateusz Klaczyński
urodzony 20 I 1990 roku w Ostrowie Wielkopolskim, syn Bogumiły i Tadeusza,
parafia Świętego Antoniego Padewskiego w Ostrowie Wielkopolskim?

1. „Bytowa struktura aniołów jako substancji czystych w ujęciu świętego Tomasza z Akwinu”. Praca pod kierunkiem rektora WSD ks. prof. Jana Grzeszczaka. Od czasów maturalnych interesował mnie temat aniołów i ich cicha obecność w naszym świecie. Dlatego też wybrałem filozofię chrześcijańską, bo zdałem sobie wtedy sprawę, że ich istnienia domyślali się już najwybitniejsi filozofowie starożytni. A najlepiej opisał ich najwybitniejszy angelolog – św. Tomasz z Akwinu.
2. „Ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły: biegną bez zmęczenia, bez znużenia idą” (Iz 40, 31). Wybrałem ten cytat z Księgi Izajasza, bo dla mnie jest to wyjątkowe słowo Boże, które naprawdę dodaje mi sił! Te słowa towarzyszyły mi już od czasów licealnych.
3. Myślę, że zaraz po Panu Bogu, w drodze ku kapłaństwu najwięcej zawdzięczam moim rodzicom. To oni zbudowali we mnie ten fundament wiary, pokazali, że nie jestem sam na świecie, dali dobry przykład. I mojemu bratu, który nigdy nie odmówił mi wspólnej wieczornej modlitwy, a wręcz sam często mi o tym przypominał.
4. Rok Miłosierdzia, który się rozpocznie, to dla mnie znak, że moja posługa kapłańska ma się właśnie tym odznaczać. Wiem, że to jest coś, czego potrzebujemy najbardziej, tej informacji, że mamy Ojca, który wszystko przebacza. Czuje, że wtedy nogi same klękają do modlitwy, bo chcemy dziękować za Jezusa Chrystusa.
5. Pewnie, że się obawiam, ale jednocześnie uważam, że to powinno nas mobilizować do jeszcze większej radykalności. To znaczy do jeszcze większej chęci bycia świętym. Jeśli ta zła atmosfera wokół księży będzie z tego wynikać, to dobrze. Kościół musi być sprzeciwem dla świata.
6. Wydaje mi się, że dziś potrzeba się wyspecjalizować w byciu księdzem. Modlić się i dobrze sprawować sakramenty. Wielkie akcje ludzi nie interesują, bo świat potrafi więcej i ciekawiej. Nam wystarczy sama obecność i czas poświęcony innym.
7. Ksiądz w szkole to jedyna szansa, by pokazać młodym Jezusa. Sami do nas nie przyjdą. To jest nasze wyjście z zakrystii, którego właśnie oczekują! Nie możemy pozwolić, by nas wyrzucono ze szkół.
8. Najlepiej w takiej kolejności, jak to jest podane: najpierw wiara, później patriotyzm i na końcu polityka.
9. Moją najczęstszą modlitwą, która pojawia się spontanicznie, to chyba: „Święty Antoni, proszę pomóż, bo znów nie mogę czegoś znaleźć”. To może charakteryzować trochę moją osobowość, bo często czegoś szukam. Najważniejsze dla mnie jest to, że św. Antoni potrafi mnie zmobilizować do modlitwy.
10. Co to znaczy, że bardziej trzeba nam kapłanów świętych niż mądrych?
Przecież jedno nie wyklucza drugiego! Myślę, że nasza chęć bycia świętym da nam największą mądrość, bo ona pochodzi tylko od Boga. Zadaniem kapłanów jest pójść za Jezusem, czyli zaprzeć się samego siebie, wziąć krzyż swój i naśladować Go. Można zdobyć całą wiedzę świata, a być głupim. Tu nasuwają mi się słowa ewangelisty Mateusza: „Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?”. Zachęcam każdego, by chciał być świętym, by to był cel naszego życia - a to da nam mądrość niezrównaną.
?

ks. Jakub Rachwalski
urodzony 2 X 1990 roku w Krotoszynie, syn Ewy i Eugeniusza, parafia pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Krotoszynie

1. „Kościół domem Słowa Bożego w świetle adhortacji Benedykta XVI Verbum Domini”. Praca napisana pod kierunkiem ks. prof. dra. hab. Dariusza Kwiatkowskiego na seminarium naukowym z liturgiki. Dlaczego akurat taki temat? Liturgia zawsze była dla mnie ważna, szczególnie od momentu, kiedy wstąpiłem do grona ministrantów. Podejmując ten temat chciałem zwrócić uwagę na inne kwestie, które również wchodzą w skład liturgii.
2. „Czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” (J 21, 15). Pytanie, które znajduje się na obrazku ma mi towarzyszyć przez całe życie, a każdego dnia, kiedy będę na nie spoglądał ma mi przypominać o miłości, jaką Jezus obdarza każdego człowieka.
3. Bez wątpienia są to moi rodzice, a także babcia i ciocia. Od najmłodszych lat rodzice uczyli mojego brata i mnie żyć według przykazań. Starali się nas wychować najlepiej, jak tylko potrafili i za to im bardzo dziękuję. Dzięki nim poznałem Boga, nauczyłem się kochać, a także szanować innych. Często wracam myślami do czasów dzieciństwa, kiedy to razem z babcią, ciocią i starszym bratem śpiewaliśmy Apel Jasnogórski. To właśnie ci ludzie kształtowali młodego człowieka i to właśnie ci ludzie pomogli mu odpowiedzieć na wezwanie Chrystusa: „Pójdź za Mną”.
4. Dla mnie bycie miłosiernym oznacza tyle co darzyć miłością wypływającą z serca. Myślę, że ten rok jest dla nas wszystkich przepisem na dobre kapłańskie życie. Ma nas uwrażliwiać na drugiego człowieka, a szczególnie na tego, który nie znajduje sensu swojego życia. W tym szczególnym roku mamy wskazywać na ten jedyny sens, jakim jest miłość Chrystusa wypływająca z krzyża.
5. Myślę, że nie ma się czego obawiać. Moją odpowiedzią na to pytanie niech będą słowa, jakie wypowiedział arcybiskup Fulton Sheen: „Gdybym nie był katolikiem i chciałbym znaleźć prawdziwy Kościół w dzisiejszym świcie, szukałbym takiego, który nie żyje w zgodzie ze światem: innymi słowy, szukałbym Kościoła, którego świat nienawidzi”.
6. W sposób szczególny musimy brać przykład z Jezusa. Jeśli ksiądz będzie od wszystkiego, to tak naprawdę będzie do niczego. Tym, w czym kapłan ma się wyspecjalizować jest miłość, ale nie taka zwyczajna. Ma to być miłość Jezusa Chrystusa, czyli taka, która będzie w stanie oddać życie za braci.
7. Oczywiście jest to szansa duszpasterska. Jednak problem polega na tym, czy ktoś z niej skorzysta. Dziś młody człowiek boi się z tej szansy skorzystać. Świat tak umiejętnie kieruje ludźmi, że przez różnego rodzaju „błyskotki” bez problemu omija tę szansę, jaką daje Bóg.
8. To wartości, którymi kapłan powinien kierować się w swoim życiu. Jeżeli Bóg będzie na pierwszym miejscu w naszym życiu to wszystko inne znajdzie odpowiednie dla siebie miejsce.
9. Bez dwóch zdań to Modlitwa do Anioła Stróża. Wystarczy spojrzeć na datę moich urodzin. Anioł Stróż towarzyszy mi od pierwszych chwil życia. Kiedy rozpoczynam każdy kolejny dzień proszę o siły tego szczególnego patrona.
10. Czy jesteś otwarty na ewentualną pracę misyjną poza granicami kraju?
Jezus chciał, by Ewangelia dotarła do wszystkich ludzi. Dlatego nie ma nic piękniejszego, jak realizować prośbę samego Boga.

ks. Marcin Walczak
urodzony 7 VIII 1989 roku w Pleszewie, syn Bożeny i Józefa,
parafia pw. św. Floriana w Pleszewie?

1. „Działalność Zgromadzenia Sióstr św. Dominika w Domu Pomocy Społecznej dla dzieci i młodzieży w Broniszewicach w latach 1920-2014”. Praca z zakresu historii Kościoła, napisana pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Michała Kielinga. Spośród trzech zaproponowanych kierunków wybrałem historię, gdyż była najbliższa mym zainteresowaniom.
2. „Nie lękaj się, bo cię wykupiłem, wezwałem cię po imieniu, tyś moim! Gdy pójdziesz przez wody, Ja będę z tobą, i gdy przez rzeki, nie zatopią ciebie. Gdy pójdziesz przez ogień, nie spalisz się i nie strawi cię płomień. Albowiem Ja jestem Pan, twój Bóg.” Fragment ten towarzyszył mi przez cały okres seminarium, uspokaja mnie, gdyż wiem, że Bóg zawsze mi towarzyszy, nawet jeśli pojawiają się w życiu przeszkody, z pozoru nie do przejścia.
3. Najwięcej zawdzięczam mojemu przyjacielowi, Czesławowi, który odszedł już do Pana, a który był dla mnie, jak ojciec, którego nigdy nie miałem. Od wczesnych lat mojej młodości prowadził mnie po ścieżkach wiary, które pośrednio zaprowadziły mnie do kapłaństwa.
4. Papież Franciszek nie odkrył niczego nowego w Kościele, dobrze jednak, że zaakcentował ten ważny wymiar, jakim winna kierować się cała, nie tylko kapłańska, część wspólnoty Kościoła. Do miłosiernej miłości dorastać musi każdy, zatem i dla mnie jest to kolejne wezwanie do nawrócenia.
5. Zespół Luxtorpeda śpiewa: „Synu bądź spokojny, nie będzie żadnej wojny, oprócz tej, która jest, na życie wieczne i śmierć”. Trudna atmosfera była zawsze, bo walczymy z demonem, kimś, kto bardzo dobrze zna nasze słabości. Ale to w Chrystusie jest życie i nadzieja, także nie ma się czego bać.
6. Jezus był specjalistą od wszystkich rodzajów duszy: począwszy od zastygłej materii arcykapłańskiej, do człowieka przytłoczonego swoimi grzechami. Kapłan powinien zatem troszczyć się o każdego, a to wyklucza jakąkolwiek formę specjalizacji duszpasterskiej.
7. Szkoła to przystanek, jeden z wielu, na którym nie może zatrzymać się głoszenie prawdy o Bożej miłości, a i wilki muszą czasami zjeść jedną, czy drugą owcę, by wrócić do legowiska, czytaj Kościoła.
8. Zgodnie z ich hierarchią, na pierwszym miejscu zawsze stawiać troskę o właściwe miejsce Boga we własnym życiu. Właściwa relacja do Ojca nie pozwoli zdeptać honoru i Ojczyzny.
9. Modlitwa Słowem, dlatego że Bóg ma mi zawsze coś dobrego do powiedzenia, choć czasem to ja nie wiem, co Bogu powiedzieć.
10. Czy łatwo jest zrezygnować z miłości małżeńskiej i ojcostwa?
Nie jest to kwestia rezygnacji, bardziej przeniesienia akcentu. Ksiądz musi być przyjacielem ojcostwa, nie unikać swojej naturalnej potrzeby wychowywania, synostwo w Duchu wymaga zaangażowania.

ks. Marcin Humeniuk
urodzony 26 I 1989 roku w Oleśnicy,
syn Zbigniewa i Małgorzaty, parafia pw. Matki Bożej Wspomożenia Wiernych w Twardogórze?

1. „Historia parafii Matki Bożej Wspomożenia wiernych w Twardogórze w latach 1992-2012”. Paca napisana pod kierunkiem ks. profesora Michała Kielinga z historii Kościoła. Twardogóra jest moją rodzinną parafią, wybierając ten temat chciałem jeszcze lepiej i dokładniej poznać jej dzieje.
2. Moje hasło prymicyjne zaczerpnięte jest z zawołania Biskupa Kaliskiego. „Trzeba, abym służył”. Obrazuje ono sens kapłańskiej posługi - służbę, w pełnym posłuszeństwie swojemu Biskupowi.
3. Na drodze do kapłaństwa zaraz po Panu Bogu najwięcej zawdzięczam moim rodzicom, a także ks. proboszczowi rodzinnej parafii Ryszardowi Jeleniowi.
4. Rok Miłosierdzia, przypomina i zobowiązuje każdego kapłana do głoszenia tej wielkiej prawdy, jaką jest Boże Miłosierdzie, które także przez posługę kapłana, zwłaszcza w konfesjonale, musi dotrzeć do wszystkich ludzi.
5. Myślę, że sytuacja ta kreowana jest przede wszystkim w mediach. Ludzie czekają na kapłanów. To od każdego z nas zależy, jak ludzie będą nas postrzegać i jaka będzie atmosfera wokół Kościoła.
6. Myślę, że każdy ksiądz musi być poniekąd „specjalistą od wszystkiego”, chociaż nie jest to łatwe. Jednak warto być specjalistą na pewnych płaszczyznach. Osobiście dobrze czuję się w tradycyjnym duszpasterstwie, zwłaszcza z ministrantami i osobami starszymi.
7. Szkoła jest wielką szansą dla Kościoła. Dobrze wykorzystana daje ogromne możliwości w tworzeniu dobra i przyciągnięciu młodych do Kościoła.
8. Myślę, że tych słów i postaw dzisiejszemu światu brakuje. Dlatego warto o tym mówić i nie bać się realizować tych postaw w swojej duszpasterskiej posłudze.
9. Moją ulubioną modlitwą jest Różaniec. Towarzyszy mi on w chwilach radosnych i smutnych. Jest bardzo prostą i głęboką modlitwą za razem.
10. Czy celibat broni się sam, czy trzeba go bronić?
Myślę, że celibat jest tak ważną płaszczyzną naszego życia, że obroni się sam. Ważne jest dla nas samych, abyśmy potrafili go bronić i o niego walczyć w naszym życiu.

ks. Paweł Nowacki
urodzony 20 IV 1990 roku w Ostrowie Wielkopolskim,
syn Ewy i Arkadiusza, parafia pw. św. Pawła Apostoła w Ostrowie Wielkopolskim?

1. Praca z patrystyki: „Nauczanie św. Cyryla Aleksandryjskiego o Bóstwie i człowieczeństwie Jezusa Chrystusa i jego recepcja w Magisterium Kościoła” napisana pod kierunkiem ks. prof. Michała Kielinga. Ojców Kościoła odkrywałem razem z Benedyktem XVI, który podkreślał, jaki skarb jest ukryty w ich tekstach.
2. Moje hasło: „Odwagi, Ja jestem, nie bójcie się!” niesie wiele treści. Po pierwsze: odwaga - choćby w duszpasterstwie. Po drugie: Ja jestem - pewność, że Bóg jest zawsze ze mną. I wreszcie - nie bójcie się - właśnie w liczbie mnogiej, bo Kościół to wspólnota. Jest Bóg, a obok drugi człowiek.
3. Osób, które pomogły mi na drodze do kapłaństwa jest wiele. Moi rodzice, rodzeństwo, ale i wielu księży, których postawa utwierdza mnie w przekonaniu, że kapłaństwo jest piękne. Nie chciałbym nikogo pominąć.
4. Jest wielkim wyróżnieniem to, że właśnie w czasie Roku Jubileuszowego będę stawiał pierwsze kroki w kapłaństwie, bo taki czas przynosi wiele owoców i liczę, że otrzymam je także w osobistym wymiarze.
5. Myślę, że większość ludzi patrzy na Kościół przez pryzmat swoich parafii. Ofiarna praca w parafii i moralny tryb życia zawsze się obroni.
6. Księża mają być specjalistami od spotkania człowieka z Bogiem. Musimy być otwarci na wszystko, co buduje to spotkanie. Pewna specjalizacja na pewno jednak nie przeszkadza. Ja osobiście odnajduję się w pracy z niepełnosprawnymi.
7. Obecność księdza w szkole to szansa. Nie mielibyśmy możliwości spotkania z taką liczbą młodych ludzi poza szkołą. Katecheza jednak przypomina czasami bardziej obronę wiary niż katechizację. Liczy się dobre przygotowanie.
8. W czasach, kiedy Kościół chce się zamknąć w zakrystii, trzeba być ostrożnym. Mimo to księża muszą mieć jasne poglądy polityczne, wypływające z Ewangelii. Kościół to ostoja patriotyzmu.
9. W trudnych chwilach odmawiam słowa pieśni „Duszo Chrystusowa”. Jest bardzo głęboka.
10. Jakie wspomnienia pozostaną ci z seminarium?
Z chęcią będę wracał pamięcią do wspólnych wyjazdów kursowych, czy podejmowanych działań duszpasterskich, choćby ze wspólnotą „Ostoja”, w której dane mi było się angażować.
?????

ks. Łukasz Poczekaj
urodzony 7 V 1988 roku w Kaliszu, syn Marii i Jana, parafia pw. św. Jana Pawła II w Kaliszu?

1. „Święta Rodzina wzorem i przykładem życia dla chrześcijańskich rodzin. Analiza teologiczno-liturgiczna formularza mszalnego ze święta Świętej Rodziny”. Praca napisana pod kierunkiem ks. prof. UAM dr. hab. Dariusza Kwiatkowskiego na seminarium naukowym w zakresie liturgiki. Ukryta w księgach liturgicznych mądrość Kościoła i całe bogactwo wskazówek dla każdego z nas pociągnęło mnie, by wydobyć je na światło dzienne.
2. „Mów, Panie, bo sługa Twój słucha” (1 Sm 3, 10). Pamiętam, że od dziecka historia „nocnej rozmowy” Samuela z Bogiem wzbudzała moją ciekawość. Ale nigdy bym nie pomyślał, że w chwili podejmowania decyzji o pójściu do seminarium, Pan Bóg posłuży się tym właśnie słowem. Słuchać Boga i Jemu służyć w Kościele, to wszystko czym chciałbym kierować się w swoim życiu.   
3. Dziękuję Bogu za wszystkich, którzy na drodze ku kapłaństwu byli dla mnie podporą, bożymi drogowskazami i duchowym wsparciem. Myślę tu o swoich kochanych rodzicach, kapłanach, których spotkałem i prawdziwych przyjaciołach.
4. Rok Miłosierdzia to okazja, by przywrócić pojęciu „miłość” właściwe znaczenie. Myślę, że posługa w konfesjonale będzie tym miejscem, gdzie Bóg będzie chciał jeszcze bardziej posłużyć się kapłanami, by głosili Jego niepojętą miłość do człowieka.
5. Wydaje mi się, że ludzie oceniają Kościół i kapłanów przez pryzmat tych księży, których spotykają na co dzień. Dla mnie miejscem, gdzie zawsze czułem się jak w domu i mogłem uczyć się budowania atmosfery życzliwości i otwartości jest moja rodzinna parafia i osoba ks. proboszcza Alfreda Berlaka.
6. Ksiądz powinien być „od wszystkiego”, bo nigdy nie wiadomo, kiedy i gdzie Pan Bóg będzie chciał się posłużyć danym kapłanem. A w chwilach, gdy jakieś zadania mogą go przerastać trzeba wierzyć słowom powiedzianym nam od Pana „Wystarczy ci mojej łaski. Moc bowiem w słabości się doskonali”.
7. Szkoła to często niełatwe pole duszpasterskie. Jednak praca okupiona wielkim wysiłkiem i trudem przynosi kapłanowi więcej satysfakcji, choć czasami na owoce pracy z uczniami trzeba będzie cierpliwie poczekać.
8. To jakim jestem katolikiem czy Polakiem, czym jest dla mnie honor, miłość do Boga i Ojczyzny określa moją tożsamość jako człowieka. Dlatego kapłan, który jest odpowiedzialny za całego człowieka w każdej z tych kwestii musi być wrażliwy na jego prawidłowy rozwój.
9. Od kiedy pamiętam osoba św. Józefa była dla mnie wielkim wsparciem, a litania ku jego czci jest bliska mojemu sercu.
10. Jak ogarnąć troską duszpasterską tych, którzy jej nie szukają, na przykład trwając w grzechu?
Wzorem dla nas, kapłanów, powinna być cierpliwość ojca miłosiernego, który cały czas czekał na powrót swojego syna. Każdy z nas może odejść daleko od Boga i jak syn marnotrawny może otrzeć się o rozpacz. Wtedy musi mieć tę pewność, że gdzieś jest ktoś, kto pomoże mu powrócić do Ojca. Ta kapłańska cierpliwość jest przejawem gorącej troski duszpasterskiej o tych najbardziej poranionych i potrzebujących pomocy.?

ks. Michał Tomaszewski 
urodzony 28 VIII 1979 roku w Wieruszowie,
syn Teresy i Kazimierza,
parafia pw. św. Stanisława Biskupa i Męczennika w Wieruszowie?

1. „Historia parafii pw. św. Stanisława, BM w Wieruszowie w latach 1982-2012”. Pod kierunkiem ks. prof. UAM dra hab. Michała Kielinga z historii Kościoła. Wybrałem tę gałąź teologii, ponieważ interesuję się historią Kościoła, a szczególnie swojej parafii.
2. „Bóg jest miłością” (1J 4, 16) – Słowa, które wybrałem jako hasło na obrazku prymicyjnym mówią o miłości Boga do człowieka, jak również odnoszą się do mojej miłości do Niego. To bardzo ważne, aby budować nasze życie na zasadzie miłości do Boga i bliźniego.
3. Jestem bardzo wdzięczny moim rodzicom, którzy zasiali we mnie ziarno powołania. Mojej mamie, która po śmierci taty, ponosiła trud rodzicielskiego wychowania i wskazywała drogę do Boga. Również moja ciocia, siostra zakonna ze Zgromadzenia Nawiedzenia NMP, modliła się o powołania w naszej rodzinie. Bóg postawił na mojej drodze wspaniałych kapłanów, a wśród nich ks. proboszcza prałata Henryka Orszulaka, który odznacza się umiłowaniem modlitwy, miłością Chrystusa i ludzi, do których został posłany. Patrząc na jego przykład kapłańskiego życia, było we mnie coraz silniejsze pragnienie bycia kapłanem.
4. Cieszę się, że pierwszy rok mojej posługi, będzie Rokiem Miłosierdzia. Wszyscy jesteśmy wezwani do okazywania i dawania pociechy każdemu człowiekowi, a szczególnie my kapłani. Widzę w tym również zaproszenie do tego, abym w moim posługiwaniu ukazywał ludziom, do których będę posłany, jak dobry jest Bóg, szczególnie poprzez sakrament pokuty i pojednania.
5. Nie obawiam się trudnej atmosfery wokół Kościoła i księży. Przez swoje kapłańskie życie chcę być prawdziwym świadkiem, który ukazuje piękno i potrzebę posługi kapłańskiej. Trzeba też, aby kapłan docierał ze słowem Bożym do wszystkich. Do tych, którzy są przyjaźnie nastawieni i tych którzy mają wrogie podejście do Kościoła.
6. Bóg obdarzył każdego indywidualnymi talentami, charyzmatami, czy zdolnościami, które w pracy duszpasterskiej powinniśmy wykorzystywać. Wykorzystując je stajemy się „specjalistami” w różnych aspektach pracy duszpasterskiej. Myślę, że najbardziej odnalazłbym się w pracy z młodzieżą.
7. Kapłan w szkole jest ogromną szansą, często obrońcą wartości chrześcijańskich. Pokazuje też młodym, jak kształtować wiarę, aby mogła na stałe zagościć w ich sercach. To jest zwłaszcza dzisiaj potrzebne młodemu człowiekowi. Często młodzi ludzie darzą kapłana dużym zaufaniem. Potrafią z nim rozmawiać na różne tematy, często szukając drogi do Boga. Bo młody człowiek bywa czasem zagubiony i ulega chwilowej modzie. Dlatego przez świadectwo życia kapłan powinien prowadzić młodych ludzi w szkole do Jezusa.
8. Rolą kapłana jest tak formować sumienia wiernych, aby sami potrafili stawać po stronie Boga i Ojczyzny i być ludźmi honoru.
9. Eucharystia. Jest źródłem życia. Lubię też modlić się Koronką do miłosierdzia Bożego, prosząc o miłosierdzie dla siebie i całego świata, modlitwa różańcowa oraz modlitwa do św. Michała Archanioła, mojego patrona.
10. Gdybyś był zakonnikiem to w jakim zgromadzeniu i dlaczego?
Wybrałbym Zakon Pierwszego Pawła Pustelnika. W Wieruszowie posługują paulini, więc czuję się z nimi osobiście związany. Podoba mi się ich charyzmat. Pielęgnowanie kontemplacji Boga w samotności i umiłowanie modlitwy liturgicznej. W sposób szczególny szerzą kult Bogurodzicy.

ks. Marek Bobek
urodzony 11 V 1990 roku w Jarocinie,
syn Krystyny i Romana, parafia pw. Wszystkich Świętych w Kretkowie?

1. Pracę magisterską z zakresu filozofii chrześcijańskiej: „Problem wieczności świata w myśli
św. Tomasza z Akwinu” napisałem pod kierunkiem ks. prof. dra hab. Jana Grzeszczaka.
2. „Daj mi Mądrość, która z Tobą zasiada na tronie, aby przy mnie będąc ze mną pracowała i żebym mógł poznać, co jest miłe Tobie”. Uważam, że Mądrość Boża jest podstawą kapłańskiej posługi.
3. Zaraz po Bogu - i Matce Bożej oczywiście - najwięcej zawdzięczam mamie i babci, a także świętym kapłanom, nauczycielom i wszystkim ludziom dobrej woli oraz wspierającym mnie duchowo.
4. W zasadzie pierwszy rok mojej posługi już był Rokiem Miłosierdzia, ponieważ praktykę diakońską odbywałem w parafii Bożego Miłosierdzia w Ostrowie Wlkp. Rok Jubileuszowy będzie szansą na pojednanie rzeszy ludzi z Bogiem i osobiste nawrócenie.
5. Boją się tylko ci, którzy mają nieczyste sumienie. Moja dewiza: „prawda obroni się sama”, wielokrotnie się potwierdziła. Wiem, na co się piszę i mam świadomość, co może mnie czekać. Jestem gotów podjąć się posługi kapłańskiej.
6. Sądzę, że do wszystkich warunków jestem zaprawiony. Kapłani powinni być elokwentni, oczytani i biegli w wielu kwestiach. Oby tylko kapłaństwo nie stało się hobby lub dodatkiem do pracy naukowej, czy kariery kościelnej.
7. Oczywiście, że duszpasterska szansa. Porównywanie dzieci, czy młodzieży do wilków jest niewłaściwe. Młodzi ludzie są kochani, tylko trzeba to dostrzec.
8. Nie należy politykować, ale nie oznacza to, że nie możemy mówić wprost o złu; przeciwnie: należy piętnować i demaskować działania diabła. Ksiądz nie może uciekać od trudnych tematów.
9. Najbardziej umiłowałem codzienną modlitwę różańcową, w czasie której rozmawiam z Matką Bożą o sprawach ważnych i trudnych.
10. Co zrobić, prócz modlitwy, by stworzyć dobry klimat dla powołań kapłańskich w parafii?
Ważny jest przykład świętości życia osób szczególnie poświęconych Bogu. Warto położyć akcent na rodzinę, aby była Bogiem silna. Trzeba także podjąć różnego rodzaju formy duszpasterstwa, by zachęcić dzieci i młodzież do aktywnego udziału w życiu parafii, wiele mówić o powołaniu i dzielić się świadectwem swojego życia oraz ukazywać prawdziwy obraz Kościoła.??

ks. Mariusz Przyjazny
urodzony 16 II 1989 roku w Sieradzu,
syn Piotra i Elżbiety, parafia pw. Świętej Anny w Błaszkach?

1. „Pokora w życiu i działalności św. Franciszka z Asyżu” napisana pod kierunkiem  ks. prof. UAM dr hab. Jacka Hadrysia z teologii duchowości. Wybrałem powyższy kierunek ze względu na możliwość przeanalizowania życia św. Franciszka od strony jego wewnętrznych intencji i motywacji.
2. „Bądź Mu wierny, a On zajmie się tobą, prostuj swe drogi i Jemu zaufaj!” (Syr 2, 6). Chcę, aby te słowa z Księgi Mądrości Syracha towarzyszyły mojej kapłańskiej posłudze, by nieść zachętę i pociechę zarówno mnie, jak i osobom, do których będę posłany.
3. Matce Najświętszej, Świętemu Józefowi, pątnikom Pielgrzymki Kaliskiej i rodzinom Oazowym.
4. Ten fakt stanowi dla mnie wezwanie do rozpalenia w sobie jeszcze większego zachwytu nad Miłosierdziem Bożym. Jest to również zachęta do ufnego korzystania i cierpliwego sprawowania sakramentu pokuty i pojednania.
5. Nie znajduję lepszej odpowiedzi na to pytanie nad słowa samego Chrystusa: „Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z Mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie” (Mt 5, 11).
6. Z jednej strony ksiądz powinien być szeroko zorientowany w otaczającym go świecie; z drugiej zaś strony, powinien być zdolny zgłębić jakąś dziedzinę, by stać się pomocą dla tych, którzy posiadają nico większe aspiracje. Osobiście będę starał się zaangażować w to, co będzie wymagało mojej bezpośredniej posługi.
7. Przy pomocy łaski Bożej możliwe jest, by z wilczej skóry wydobyć małą owieczkę. Byłoby to bez wątpienia prostsze, gdyby nie prawo oświatowe, które w obecnej formie bardziej krępuje, niż wspomaga wychowawców.
8. Ojczyznę trzeba nam, z miłości do Boga, kochać, bronić i szanować. Ziemię Polską, jak matkę, otoczyć czułym uczuciem. Polaków,  jak własne dzieci, przed obcymi bronić. Wiarę, historię, wartości i kulturę,  jak własnego Ojca, czcić, szanować i nigdy się ich nie wyprzeć.
9. Modlitwą, do której najczęściej się uciekam, szczególnie w chwilach rozterek i pokus, jest modlitwa do Świętego Michała Archanioła. Czasem jest ona dla mnie niczym tarczą chroniącą przed niebezpieczeństwem, kiedy indziej jest mieczem do walki o czystą duszę lub „solą trzeźwiącą”, która stawia mnie na nogi.
10. Lepszy ksiądz „brat łata” czy raczej odseparowany od świata?
Jeden i drugi w rękach Boga stanowi potężne narzędzie. Historia Kościoła jest pełna świadectw świętości zarówno pustelników, jak i społeczników.?

ks. Przemysław Kaczkowski
Urodzony 18 VIII 1990 roku w Kaliszu,
syn Grażyny i Piotra, parafia pw. Miłosierdzia Bożego w Kaliszu?

1. „Poznanie Boga w filozofii Edyty Stein”. Praca magisterska z filozofii chrześcijańskiej napisana pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Jana Grzeszczaka. Filozofią interesowałem się już przed wstąpieniem do seminarium, dlatego nie miałem wątpliwości przy wyborze seminarium dyplomowego.
2. „Prosiłem za tobą, żeby nie ustała twoja wiara. Ty ze swej strony utwierdzaj twoich braci” (Łk 22, 32). Słowa, które Jezus skierował do Piotra podczas Ostatniej Wieczerzy ukazują wielkość Bożej łaski w obliczu słabości człowieka. Jednocześnie wskazują na konieczność dzielenia się wiarą, aby każdy mógł odkryć jej piękno.
3. Przede wszystkim kapłani, w mojej parafii rodzinnej, podczas praktyk kleryckich, czy w parafii praktyk diakońskich.
4. Kult Bożego Miłosierdzia jest mi dobrze znany, ponieważ moje powołanie kształtowało się w parafii Miłosierdzia Bożego. Chciałbym realizować w słowach i czynach polecenie, które usłyszała od Jezusa siostra Faustyna: „Mów światu o Moim Miłosierdziu!”.
5. Uważam, że jeżeli ksiądz wykonuje sumiennie i starannie swoją posługę, przynosi mu ona wiele radości i nie grozi mu zniechęcenie różnymi opiniami.
6. Myślę, że każdy kapłan oprócz realizacji zadań jemu właściwych, powinien angażować się w działania duszpasterskie, które odpowiadają jego osobowości i zainteresowaniom. Oprócz pracy duszpasterskiej w parafii na pewno nie przestanę rozwijać swoich zainteresowań z filozofii i teologii.
7. Bez wątpienia wielka duszpasterska szansa, trzeba ją tylko wykorzystać.
8. Nauka społeczna stanowi część nauki Kościoła, o której nie można zapominać. Błędem jest natomiast udawanie specjalisty od polityki.
9. Litania i inne modlitwy do św. Józefa, który jeszcze nigdy mnie nie zawiódł.
10. Jesteś na tyle dobry z łaciny, by godnie celebrować Mszę Świętą w rycie trydenckim?
W myśl Kodeksu Prawa Kanonicznego każdy alumn powinien dobrze znać łacinę. Bycie dobrym z łaciny to jedno… Aby celebrować Mszę Świętą w formie nadzwyczajnej rytu rzymskiego, trzeba jeszcze poznać zasady liturgiczne. Wierzę, że wiedza z seminarium i osobiste, wytrwałe studium przyniosą efekty.?

Zdjęcia: Redakcja Opiekun