Twoje słowa ode mnie do Ciebie

W palcach trzymając drobne perełki, obracając jedna po drugiej. W myślach powtarzając słowa, zastanawiając się nad każdym. Przyjdź Królestwo Twoje. Nie mogę się już doczekać, zżera mnie ciekawość. Jak bardzo piękne jest piękno, które stworzył Ktoś Doskonały? 

Bądź wola Twoja. Ufać komuś bezgranicznie i bezgranicznie kochać. Wyszeptać: wiesz, co robisz. Wiara i ufność budowana przez bliskość miłości. Dzień po dniu, chwila po chwili tworzyć więź. Umacniać się na każdym kroku, w codzienności i od święta. 

Jako w niebie tak i na ziemi. Jeśli żyję z Tobą, wedle Twoich rad, mam namiastkę Ciebie zawsze przy sobie. Wiesz, że zawsze Cię potrzebuję – w szczęściu i nieszczęściu. Myślami, sercem jesteśmy razem, bo łączy nas miłość. Ty ją stworzyłeś! Nawet nie wiesz, jak bardzo kocham Ciebie za kochanie. Ależ nie, wiesz. Ty wszystko przecież wiesz. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj. Zgoda. Ten chleb to Twoja wola, więc go przyjmę. W całości. Z pokorą przyzwolę na to, by życie było życiem, a nie bajką lub sielanką. Życie musi być życiowe, by je godnie przeżyć…

I odpuść nam nasze winy. Przepraszam. Tak mi przykro… Nie chciałam. Nie mogę przysiąc, że nigdy więcej. Nie znam przyszłości, ale za to znam siebie. Nie lepiej niż Ty, owszem. 

Jako i my odpuszczamy naszym winowajcom. Bardzo się staram. Wciąż sama ze sobą walczę – nawet bardziej niż z wrogami i winowajcami. To ci sami? Nie będę o tym myśleć. Będę wybaczać, tak jak mnie tego uczysz codziennie – wybaczając mnie samej.