TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 03:34
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Ten, który widzi wielkość człowieka

Ten, który widzi wielkość człowieka

Kapłan to Boży świadek podstawowej prawdy, że człowiek to ktoś, kto zupełnie różni się od świata materii i od otaczającej go przyrody. Człowiek nie jest ani rzeczą, ani rośliną, ani zwierzęciem. Niezwykłość człowieka wynika z faktu, że każdy z nas jest osobą. A kto jest osobą, ten jest kimś tak wielkim, że nie mieści się ani w materialnym wszechświecie, ani w samym sobie!

 Ksiądz jest posłany do ludzi tej ziemi po to, by upewniać każdego z nas o tym, że człowiek jest kimś największym i kimś najbardziej niezwykłym w całym widzialnym wszechświecie. Jest bowiem kimś jedynym w całej tej materialnej rzeczywistości, kogo Bóg nie stworzył z nicości czy z materii, lecz z samego siebie. Człowiek jest owocem spotkania ze Stwórcą. Jest owocem kontaktu z Tym, który jest i który kocha każdego z nas w sposób nieodwołalny. Właśnie dlatego nasze życie nigdy nie będzie miało końca, chociaż ma początek. Człowiek to krewny Boga! Z rodzicami wiąże nas pojedyncze pokrewieństwo, a z Bogiem wiąże nas pokrewieństwo podwójne. Jesteśmy bowiem Jego dziećmi, a jednocześnie jesteśmy tymi, za których Wcielony Syn Boży oddał życie. Odtąd wiemy już na pewno, że człowiek to ktoś, kto posiada nieodwołalną godność dziecka Bożego. To ktoś, kogo Bóg kocha w sposób bezwarunkowy i nad życie. Dosłownie, a nie w przenośni! 

Człowiek jest wielki i niezwykły nie tylko dlatego, że jest krewnym Boga, kochanym na zawsze przez Stwórcę. Człowiek jest wielki i niezwykły także dlatego, że jest kimś świadomym samego siebie. W przeciwieństwie do zwierząt, człowiek nie tylko jest świadomy własnego istnienia oraz własnych myśli i przeżyć, ale też ma szansę odkryć sens własnego istnienia i znaleźć odpowiedź na najważniejsze pytania: skąd czy od Kogo się wziąłem? Dokąd czy do Kogo zmierzam? W oparciu o jakie więzi i wartości mogę osiągnąć cel mojego istnienia?

Człowiek to nie tylko ktoś, kto jest kochany i świadomy siebie, ale to także ktoś, kto jest wolny. To ktoś, kto nie jest zdeterminowany przez prawa przyrody, ani przez instynkty czy popędy. Żaden naukowy czy pozanaukowy opis nie uwzględni do końca bogactwa człowieka, ani nie przewidzi jego przyszłych zachowań, gdyż człowiek to ktoś naprawdę wolny. Zwierzęta podlegają determinizmowi instynktów, popędów i biochemii. Właśnie dlatego podlegają one prawom ewolucji. Tymczasem człowiek tworzy historię, gdyż potrafi zająć świadomą i wolną postawę wobec samego siebie i otaczającego go świata. Stwórca respektuje naszą wolność i naszą autonomię. Bóg nigdy nie podporządkuje nas swojej woli. On podpowiada nam błogosławioną drogę życia i proponuje każdemu z nas jakieś specyficzne powołanie, czyli niepowtarzalną drogę do świętej miłości. Więcej nie może już uczynić. Bóg nigdy nie zmusi nas do dobra, gdyż dobro można wybierać tylko świadomie i dobrowolnie.

Kapłan to świadek tej podstawowej prawdy, że sensem świadomości i wolności człowieka jest zdolność do tego, by kochać i by przyjmować miłość od Boga oraz od ludzi, z którymi wchodzi w kontakt. Tylko osoba może kochać i tylko osobę można kochać. Zwierzę czy roślinę mogę jedynie lubić i chronić. Mam jednak prawo zjeść nawet te rośliny, które mi się podobają czy te zwierzęta, które wyhodowałem i z którymi związałem się uczuciowo. Nie mogę kochać przedmiotów, roślin czy zwierząt z tego oczywistego powodu, że nie dysponują one świadomością i wolnością, a w konsekwencji nie są zdolne ani przyjąć mojej miłości, ani na nią odpowiedzieć. Kochać można jedynie kogoś, a nie coś. Nie mogę kochać przedmiotów, roślin czy zwierząt także dlatego, że stanowią one moją własność. Osobę mogę kochać właśnie dlatego, że nie jest ona moją własnością. Wszystko, co jest moją własnością, mogę wykorzystać dla zaspokojenia moich potrzeb. Jedynie osoby nie wolno mi nigdy wykorzystywać do zaspakajania moich potrzeb czy do osiągnięcia celów, które sobie wyznaczam. 

Kapłan to także świadek tej niezwykłej prawdy, że być człowiekiem-osobą to być kimś, w kim wszystko woła o miłość i kto za pomocą wszystkiego, co ma, potrafi ową miłość wyrażać i potwierdzać. Drugą osobę kocham ja cały, a nie moja „wola” czy moja „miłość”! Gdy naprawdę kocham, wtedy potrzebuję ciała po to, by osłaniać tę drugą osobę przed niebezpieczeństwami i by pracować dla jej dobra. Podobnie potrzebuję mojej płciowości po to, by chronić i wspierać tę osobę na sposób właściwy mojej płci, czyli wynikający ze szczególnych uzdolnień, jakie są związane z byciem mężczyzną lub z byciem kobietą. Kocham dojrzale wtedy, gdy drugą osobę wspieram moją mądrością, stanowczością, wiernością. Kochać to stawać się dla drugiej osoby sejfem, którego szyfrem, gwarantującym bezpieczeństwo, nie jest jakaś skomplikowana kombinacja cyfr, którą i tak można rozszyfrować, lecz świadomość, sumienie, wrażliwość moralna, wolność, odpowiedzialność, a ostatecznie miłość. Gdy kocham całym sobą, wtedy żadne instynkty, popędy, hormony, feromony czy uczucia nie przeszkodzą mi w troszczeniu się o własny rozwój oraz o rozwój drugiej osoby. Kochać może tylko ten, kto jest silniejszy od instynktów, popędów i ograniczeń, jakie tkwią w jego człowieczeństwie. 

Zaistnienie człowieka jako osoby nie jest zrozumiałe poza miłością, a rozwój osobowy człowieka poza miłością nie jest możliwy. Mimo to człowiek, osoba i miłość to nie synonimy. Bóg jest osobą i miłością, lecz miłość nie jest Bogiem! Z kolei człowiek jest osobą, ale nie jest ani Bogiem, ani miłością. Może natomiast stawać się kimś podobnym do Boga na tyle, na ile uczy się kochać tak, jak Chrystus pierwszy nas pokochał. Każda osoba ma szansę kochać, ale nie każda osoba z tej szansy korzysta. W konsekwencji nie każda osoba kocha. Gdy ktoś twierdzi, że rozczarował się miłością albo że nie wierzy już w miłość, to myli człowieka z jego zachowaniem. Możemy być rozczarowani jakąś konkretną osobą, która obiecała kochać, a mimo to nie chce lub nie potrafi kochać. Nie można natomiast być rozczarowanym miłością, gdyż miłość to najwspanialsza postawa, do jakiej zdolny jest człowiek.

ks. Marek Dziewiecki


 

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!