Tam, gdzie są zakonnicy, tam jest radość

Zza klasztornej bramy

Tam, gdzie są zakonnicy, tam jest radość

Ojciec Święty Franciszek, w swoim liście apostolskim skierowanym do osób konsekrowanych z okazji Roku Życia Konsekrowanego, w pewnym punkcie nazwał go „Rokiem Łaski” - i jest tak rzeczywiście i musi tak być!

Osobiście zaczęłam ten rok wysławiając Boga i dziękując Mu za: kanonizację św. Jana Pawła II, kanonizację mojego Ojca Założyciela - św. Jana Antoniego Fariny i za przeżyte dzięki łasce, dobroci i wielkiemu miłosierdziu Boga pięćdziesięciolecie moich ślubów zakonnych. Były to bardzo mocne momenty w moim życiu, przeżyte tutaj, na polskiej ziemi, gdzie mieszkam już od 20 lat i gdzie widziałam, jak rodziło się moje zgromadzenie Sióstr Nauczycielek św. Doroty Córek Najświętszych Serc. Pan chciał, byśmy właśnie tu „rozbiły nasz namiot”, aby charyzmat, który Duch Święty wzbudził w sercu naszego Założyciela, zapuścił korzenie na tej ziemi. Należę do Kościoła lokalnego i z moimi współsiostrami uczestniczę i będę uczestniczyć w różnych inicjatywach proponowanych z okazji Roku Życia Konsekrowanego. Wszystko to jest dla mnie motywem wdzięczności wobec Boga. Papież w swoim liście na RŻK jako pierwszy cel wskazał SPOJRZENIE W PRZESZŁOŚĆ Z WDZIĘCZNOŚCIĄ. Czynię to właśnie w tym roku.
„Doświadczenie początków następnie wzrosło i rozwinęło się wciągając inne siostry, dając życie nowym inicjatywom i wyrazom miłości apostolskiej” (por. List apostolski papieża Franciszka na RŻK). Mogę więc patrzeć w dal z odwagą, więcej, papież Franciszek mówi: „OBJĄĆ, PRZENIKNĄĆ PRZYSZŁOŚĆ Z NADZIEJĄ!”. Daje to mojemu sercu i mojemu życiu nową energię i nową nadzieję. Jest to łaska, o którą codziennie proszę Pana, ponieważ w Nim złożyłam moją ufność. Często wracam do słów papieża Franciszka i innych tekstów dotyczących życia konsekrowanego, wzmacniając się słowem Bożym i Eucharystią. Tutaj znajduję siłę i radość, aby żyć we wspólnocie razem z moimi siostrami i z braćmi, których spotykam każdego dnia w pracy apostolskiej.     
Innym aspektem życia konsekrowanego, który pobudza mnie do refleksji jest RADOŚĆ. Papież Franciszek mówi: „Tam, gdzie są zakonnicy, tam też jest radość. Jesteśmy wezwani, by doświadczać i ukazywać, że Bóg może napełnić nasze serca i uczynić nas szczęśliwymi, że nasze całkowite oddanie w służbie Kościoła, rodzin, młodzieży, osób starszych, ubogich realizuje nas jako osoby i nadaje pełnię naszemu życiu”. Słowa te napełniają mnie świętym optymizmem, ponieważ ze spotkania z moim Panem, każdego dnia mogę doświadczać, niezależnie od mojej słabości i małości, że On działa we mnie i prowadzi mnie w życiu wspólnotowym i apostolskim. Prawdą jest, że świadectwo jest podstawowym apostolatem powołaniowym. „To wasze życie powinno przemawiać”- mówi Franciszek. Myślę że ten Rok Życia Konsekrowanego może być dla mnie i dla każdej osoby konsekrowanej trampoliną, od której można się odbić, aby iść TAM, GDZIE CHRYSTUS NAS WOŁA I ROZPRZESTRZENIAĆ JEGO KRÓLESTWO.
Jest to WEZWANIEM, aby iść i nieść Jezusa „jak Maryja, służebnica Pańska (Łk1, 38), która biegnie z pośpiechem, aby stać się sługą ludzi.” Chciałabym zakończyć moją refleksję modlitwą do Maryi:

„Gwiazdo nowej ewangelizacji,
pomóż nam zajaśnieć
świadectwem komunii,
służby, żarliwej i ofiarnej wiary,
sprawiedliwości i miłości do ubogich,
aby radość Ewangelii
dotarła aż po krańce ziemi
i żadne peryferie nie zostały pozbawione
jej światła.
Matko żywej Ewangelii,
źródło radości dla maluczkich,
módl się za nami.
Amen. Alleluja!” 

s. Margherita Rachello FSSCC