TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 13:33
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Święty Józef składający ofiarę

Święty Józef składający ofiarę

swiety jozef

Podczas Międzynarodowego Kongresu Józefologicznego we Francji, ks. prof. Dariusz Kwiatkowski przedstawił referat
zatytułowany „Św. Józef człowiekiem Eucharystii”. Dwa tygodnie temu omówiliśmy pierwszą część tego wystąpienia, dzisiaj proponujemy kolejny jego fragment, tym razem w pełnym brzmieniu. Ks. Kwiatkowski patrzy na życie i dzieło św. Józefa przez pryzmat cnót eucharystycznych.

Katechizm Kościoła Katolickiego, podejmując nauczanie Konstytucji o liturgii przypomniał, że „Zbawiciel nasz podczas Ostatniej Wieczerzy, tej nocy, której został wydany, ustanowił eucharystyczną ofiarę Ciała i Krwi swojej, aby w niej na całe wieki, aż do swego przyjścia, utrwalić ofiarę krzyża i tak umiłowanej oblubienicy – Kościołowi powierzyć pamiątkę swej męki i zmartwychwstania”. Eucharystia „zawiera niezatarty zapis męki i śmierci Pana. Nie jest tylko przywołaniem tego wydarzenia, lecz jego sakramentalnym uobecnieniem. Jest ofiarą krzyża, która trwa przez wieki”. Dzięki temu Eucharystia jest najcenniejszym darem danym wspólnocie Kościoła. W niej Chrystus daje samego siebie oraz dar zbawienia, które nie może być ograniczone tylko do przeszłości. Jego zbawcze dzieło przekracza wszelkie czasy i jest w nich stale obecne. Kościół celebrując Eucharystię, która jest pamiątką śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, czyni te wydarzenia rzeczywiście obecnymi. W niej uobecnia się dzieło odkupienia. Jan Paweł II podkreślił, że „Ofiara ta ma do tego stopnia decydujące znaczenie dla zbawienia rodzaju ludzkiego, że Jezus złożył ją i wrócił do Ojca dopiero wtedy, gdy zostawił nam środek umożliwiający uczestnictwo w niej”.

Składanie ofiary z siebie
Ziemskie życie św. Józefa naznaczone było codzienną ciężką pracą. Można powiedzieć, że całe jego życie stanowiło składanie ofiary z samego siebie Bogu. Czynił to, służąc Jezusowi i Maryi.  Patriarcha z Nazaretu, tak bardzo zatroskany o Jezusa i Maryję, wyrażał miłość do nich poprzez pracę. Jego praca zapewniała Świętej Rodzinie godziwe warunki do życia. Św. Łukasz napisał w swojej Ewangelii, że po powrocie z Jerozolimy Jezus był posłuszny swoim rodzicom (por. Łk 2,  51). To poddanie Jezusa można rozumieć jako uczestnictwo w pracy Józefa. Jan Paweł II stwierdza: „Owo poddanie, czyli posłuszeństwo Jezusa w domu nazaretańskim bywa powszechnie rozumiane również jako uczestnictwo w pracy Józefa. Ten, o którym mówiono, że jest „synem cieśli”, uczył się pracy od swego domniemanego ojca”. Praca ludzka wraz z człowieczeństwem Syna Bożego została wpisana w tajemnicę Wcielenia i Odkupienia. To przybliżenie pracy do tajemnicy Odkupienia dokonało się za sprawą św. Józefa, który w swoim warsztacie pracował razem z Jezusem, Synem Boga. Cnota pracowitości Józefa wskazuje na ważną rolę pracy zarówno w życiu rodziny, jak i w rzeczywistości Odkupienia. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że w Eucharystii składane są dary chleba i wina, będące owocem pracy rąk ludzkich.

Czystość i prawość
Ofiarą złożoną przez św. Józefa była także jego czystość i prawość. W Ewangelii według św. Mateusza czytamy: „Oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło””(Mt 1, 20). Św. Józef był człowiekiem prawym i dlatego zamierzał usunąć się z jej życia, aby nie narazić jej na zniesławienie. Właśnie tak należy rozumieć pierwotny plan Józefa o oddaleniu od siebie Maryi. Trudna decyzja Józefa była znakiem jego czystości. Papież Benedykt XVI wielokrotnie podkreślał, że Maryja była już poślubiona Józefowi, gdy Anioł zwiastował jej orędzie o poczęciu i narodzinach Jezusa. Św. Józef żył w blasku tajemnicy wcielenia: „Kiedy anioł zwiastowania nawiedził Maryję, była ona już poślubiona Józefowi. Zwracając się bezpośrednio do Maryi, Pan ściśle łączy Józefa z tajemnicą wcielenia. Józef zgodził się uczestniczyć w wielkich wydarzeniach, które Bóg zapoczątkował w łonie jego małżonki. Wziął Maryję do siebie”. Jego decyzja, pomimo wcześniejszych wątpliwości i rozterek, jest znakiem jego prawości i czystości. Św. Józef jako dziewiczy oblubieniec Maryi stał się przykładem dla wszystkich chrześcijan w zachowywaniu prawości i czystości w kontekście zbawczych planów Boga.

Poświęcenie i męstwo
Opiekun Zbawiciela i Oblubieniec Najświętszej Maryi Panny jest także przykładem poświęcenia i męstwa. Tę postawę ukazuje ewangelista Mateusz: „Gdy mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: „Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić”. On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu” (Mt 2, 13-14). Postawę poświęcenia i męstwa św. Józef pokazuje w okolicznościach dramatycznej drogi do Egiptu. Wcześniej pokazał ją, gdy z zaufaniem przyjął Maryję jako swoją małżonkę. W tych okolicznościach Józef jest w pełnym tego słowa znaczeniu obrońcą życia narodzonego Jezusa, Zbawiciela świata. Dzięki temu, pomocy u św. Józefa mogą szukać wszyscy, którzy cierpią prześladowania z powodu wiary. On staje się dla nich przykładem poświęcenia i męstwa, które przenika bezgraniczna miłość do Boga.

Dobroć i zatroskanie
Św. Józef od początku otaczał opieką i miłością Jezusa oraz Maryję. W relacji do nich przenika ogromna dobroć i zatroskanie: „Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie” (Łk 2, 48). Wydarzenie zagubienia i odnalezienia Jezusa w jerozolimskiej świątyni ujawnia ojcowskie zatroskanie św. Józefa o Jezusa. Benedykt XVI zauważa, że odpowiedzią na dobroć św. Józefa było posłuszeństwo Jezusa: „Jezus, żyjąc w Nazarecie, czcił Dziewicę Maryję i sprawiedliwego Józefa oraz był im poddany przez całe dzieciństwo i czas dorastania” (por. Łk 2, 51-52). Będąc wzorem dobroci i zatroskania o Świętą Rodzinę, na obecnym etapie dziejów zbawienia, św. Józef otacza ojcowską miłością Kościół i wyprasza dla wszystkich jego członków nadprzyrodzone dobra. Te cnoty św. Józefa można nazwać „cnotami eucharystycznymi”. One wyrażają włączenie się w ofiarę Jezusa Chrystusa uobecnianą podczas każdej Eucharystii. Wszyscy wierni są wezwani, aby wraz z Chrystusem i Kościołem ofiarować Bogu swoje życie.

Śródtytuły pochodzą od redakcji. Za dwa tygodnie przedstawimy trzecią i ostatnią część opracowania referatu ks. prof. Kwiatkowskiego.

Tekst ks. Dariusz Kwiatkowski

Galeria zdjęć

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!