TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 09:04
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Święta Urszula Ledóchowska Apostoł Uśmiechu!

Święta Urszula Ledóchowska Apostoł Uśmiechu!

18 maja 2003 roku w Rzymie na Placu św. Piotra podczas kanonizacji Urszuli Ledóchowskiej Jan Paweł II powiedział: „Święta Urszula była w swoich czasach apostołką nowej ewangelizacji, dając swym życiem i działaniem dowód, że miłość ewangeliczna jest zawsze aktualna, twórcza i skuteczna...”

Obecnie żyjemy w czasach, kiedy zalewani jesteśmy informacjami z mass mediów o aferach, zbrodniach, biedzie, bezrobociu i nieuczciwości, często stwierdzamy: kiedyś było lepiej, żyło się łatwiej. Dziś nie można być dobrym, uczciwym człowiekiem! Zapominamy o tym, że Kościół głosi Chrystusa, zachęcając nas do wierności Ewangelii, w Niej mamy wskazówki jak postępować w każdych okolicznościach życia. Przykładem takiego życia Ewangelią jest Urszula Ledóchowska.
Święta Urszula Ledóchowska żyła w latach 1865 - 1939 i wcale nie były to czasy łatwiejsze niż te, w których my obecnie żyjemy. Dzieciństwo przeżyła w Austrii. W 1883 roku rodzina Ledóchowskich przenosi się do Lipnicy Murowanej w Polsce. 18 sierpnia 1886 roku wstępuje do klasztoru urszulanek w Krakowie, przyjmując imię zakonne Urszula. Tutaj uzupełnia wykształcenie i równocześnie zajmuje się pracą wychowawczą i pedagogiczną. Następnie wyjeżdża do Petersburga, gdzie przez siedem lat ukrywając swe życie zakonne razem z siostrami pracowała wśród młodzieży. Prześladowana, a w wyniku wybuchu wojny 1914 r. wydalona z Rosji, zatrzymała się w Skandynawii: w Szwecji, a następnie w Danii. Wspólnie z siostrami sprowadzonymi z Rosji zakładała szkoły dla skandynawskich dziewcząt i dom dziecka dla sierot po polskich emigrantach. Przez akcję odczytową przemierzyła całą Skandynawię kształtując wrażliwość tamtejszych społeczeństw i organizując pomoc humanitarną dla udręczonej wojną, lecz dążącej do niepodległości Ojczyzny. W 1920 roku wraca z siostrami do Polski, przywożąc z Danii grupę dzieci - polskich sierot. Osiedliwszy się w Pniewach koło Poznania, dzięki staraniom Matki i za zgodą Stolicy Apostolskiej przekształciła się w Zgromadzenie Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego.
W kraju Matka Urszula zastaje wielką biedę na każdej płaszczyźnie życia i od razu w dostępny sposób bierze się do dzieła odbudowy kraju organizując: przedszkola, szkoły, domy dziecka, internaty i akademiki, prowadząc kursy zawodowe i włączając się w dzieło katechizacji. To ona na terenie Polski założyła dla dzieci i młodzieży w 1925 roku Krucjatę Eucharystyczną (obecnie Eucharystyczny Ruch Młodych). Św. Urszula jako wychowawczyni wpajała dzieciom i młodzieży zasady miłości Chrystusowej, ucząc ich bardzo osobistego kontaktu z Bogiem Żywym w Eucharystii i Ewangelii, obcowania z Nim na co dzień, miłując Go w bliźnim, w każdym wydarzeniu poprzez pracę, rozrywkę, radość, cierpienie.
Z postawy pokory, prostoty i ufności wobec Boga rodziła się jej pogoda ducha, którą obdarzała każdego spotkanego człowieka. Nie tylko sama rozsiewała ciepło dobroci i radości, ale zapalała też innych - swoje siostry i wychowanki - do „apostolstwa uśmiechu”.
Mówiła: „To apostolstwo, które nie domaga się od was ciężkiej pracy, wielkich umartwień i trudów, ale szczególnie dziś, w naszych czasach bardzo jest pożądane, potrzebne i skuteczne, mianowicie: apostolstwo uśmiechu. (...)
„...Jak po długiej zimie człowiekowi tęskno do promieni wiosennego słońca, tak i w tych czasach ciężkich tęskni się do twarzy pogodnej, jasnej, uśmiechniętej. Wierz mi: twarz, na której stale bawi uśmiech jasny, serdeczny - wywiera cichy, zbawienny wpływ na otaczających. Uśmiech na twarzy wywołuje uśmiech na innych twarzach, a z uśmiechem wstępuje do duszy trochę radości, ciepła, trochę ufności. Uśmiech rozprasza chmury nagromadzone w duszy. Uśmiech na twarzy pogodnej mówi o szczęściu wewnętrznym duszy złączonej z Bogiem, mówi o pokoju czystego sumienia, o beztroskim oddaniu się w ręce Ojca niebieskiego, który karmi ptaki niebieskie, przyodziewa lilie polne i nigdy nie zapomina o tych, co Jemu bez granic ufają.(...)
...Idźcie w świat z uśmiechem na ustach, idźcie rozsiewać trochę szczęścia po tej łez dolinie uśmiechając się do wszystkich, ale szczególnie do smutnych, do zniechęconych życiem, do upadających pod ciężarem krzyża, uśmiechając się do nich tym jasnym uśmiechem, który mówi o dobroci Bożej”.
Inicjatywy św. Urszuli Ledóchowskiej przeszły próbę czasu, zostały zaakceptowane przez Kościół, docenione przez władze Rzeczpospolitej i potwierdzone przez samego Boga łaskami i cudami otrzymanymi za jej pośrednictwem.
Niech życie św. Urszuli będzie dla nas dobrym przykładem, dążenia do świętości poprzez pracę, pokorę i uśmiech. 29 maja obchodziliśmy liturgiczne wspomnienie św. Urszuli Ledóchowskiej, w tym dniu dziękowaliśmy Bogu za dar jej życia i świętość.
„Święta Urszulo Ledóchowska, gorliwa apostołko dobroci i radości, wstawiaj się za nami u Boga”.

oprac. Małgorzata Wieczorek

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!