TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 19 Marca 2024, 11:23
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Święcenia prezbiteratu jako sakrament

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Święcenia prezbiteratu jako sakrament

Celebracja liturgiczna jest świadectwem wiary Kościoła i dlatego poznając poszczególne sakramenty nie możemy zatrzymać się tylko na opisie celebracji i modlitw liturgicznych. Trzeba wejść w ich istotę i odkryć ich serce, czyli teologię. Szczegółowa analiza obrzędów święceń prezbiteratu dostarczyła wielu tematów teologicznych, które w kolejnych artykułach będziemy chcieli przedstawić.

Obrzędy święceń prezbiteratu zawarte w nowym Pontyfikale rzymskim dążą do realizacji i zgodności obrzędów liturgicznych z nauczaniem Soboru Watykańskiego II. Znalazło to swój wyraz we Wprowadzeniu ogólnym oraz we Wprowadzeniach teologiczno-pastoralnych, umieszczonych przed poszczególnymi ordynacjami, a także w modlitwach i rytach tworzących ordynację prezbiteratu.  Konstytucja Apostolska papieża Pawła VI zamieszczona na początku nowego Pontyfikału przypomina, że przez sakrament święceń udzielany na różnych stopniach zostaje ustanowiona święta hierarchia, czyli urząd kościelny przez Boga ustanowiony. Zgodnie z najstarszą tradycją kościelną wymienia się trzy stopnie sakramentu święceń: biskupów, prezbiterów i diakonów. W dalszej części przypomina się, że jedyną materią święceń prezbiteratu jest nałożenie rąk dokonywane przez biskupa w milczeniu przed modlitwą ordynacyjną. Natomiast formę sakramentu stanowią słowa modlitwy ordynacyjnej, z której dla ważności aktu sakramentalnego istotny jest następujący fragment: Prosimy Cię, Ojcze wszechmogący, daj tym swoim sługom godność prezbiteratu; odnów w ich sercach Ducha świętości, niech wiernie pełnią przyjęty od Ciebie, Boże, urząd posługiwania kapłańskiego drugiego stopnia i przykładem swojego życia pociągają innych do poprawy obyczajów.
Zgodnie z nauczaniem Soboru Watykańskiego II zawartym głównie w Konstytucji dogmatycznej o Kościele Lumen Gentium oraz w Dekrecie o posłudze i życiu kapłanów Presbyterorum ordinis, cytowanym we Wprowadzeniu do nowego Pontyfikału, święcenia prezbiteratu są sakramentem, przez który niektórzy chrześcijanie zostają ustanowieni świętymi szafarzami w imię Chrystusa i otrzymują dar Ducha Świętego, aby karmili Kościół słowem i łaską Bożą. Przez sakrament święceń prezbiterzy, dzięki namaszczeniu Ducha Świętego zostają naznaczeni szczególnym znamieniem, dzięki któremu upodobniają się do Chrystusa Kapłana i mogą działać w Jego zastępstwie oraz w jedności z Nim (in persona Christi capitis). Święta ordynacja włącza prezbitera w kapłaństwo Chrystusa i w Jego posłannictwo. Akt ordynacji jest sakramentem, który wyciska na duszy święconego niezmazalne znamię, które czyni jego status nieodwracalnym i stałym. Polega na wybraniu i upodobnieniu do Chrystusa Kapłana, na włączeniu w misję Chrystusa Proroka, Kapłana i Pasterza.
Prezbiterzy uczestniczą także w posłannictwie biskupa. W wykonywaniu swych funkcji zależni są od biskupów, z którymi związani są godnością kapłańską. We Wprowadzeniu teologicznym i pastoralnym nazwani są nieodzownymi współpracownikami stanu biskupiego, powołanymi do posługiwania ludowi Bożemu. Poza tym razem z biskupem tworzą jedno prezbiterium, oddane wypełnianiu różnych zadań.
Z faktu uczestnictwa w posłannictwie Chrystusa wynikają określone zadania dla prezbiterów. Przede wszystkim powołani są do głoszenia słowa Bożego, a swój święty urząd posługiwania wykonują szczególnie przez sprawowanie Eucharystii. Ponadto pełnią oni posługę pojednania wobec pokutujących, posługę pokrzepiania wobec chorych i w końcu przedstawiają Bogu Ojcu potrzeby i błagania wiernych. Prezbiterzy stosownie do powierzonej im władzy wykonują urząd posługiwania Chrystusa Pasterza i Głowy, którego celem jest gromadzenie w bratniej miłości i prowadzenie w Duchu Świętym do Ojca całej rodziny Bożej. Ponadto pełnienie potrójnej misji Chrystusa postuluje uwielbienie Boga we wspólnocie i ze wspólnotą, trwanie, zgłębianie, głoszenie i wdrażanie w życie świętej nauki. Taki status prezbitera i skutki sakramentu święceń są konsekwencją obecności i działania Ducha Świętego.

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!