TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 13:30
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Święcenia kapłańskie a sakrament święceń

Prawo kanoniczne
Święcenia kapłańskie a sakrament święceń

Punktem wyjścia dzisiejszej refleksji o charakterze prawnym są święcenia 12 neoprezbiterów oraz 5 diakonów dla naszej diecezji. Święcenia prezbiteratu miały miejsce 23 maja w katedrze kaliskiej, natomiast 27 czerwca odbyły się święcenia diakonatu w konkatedrze w Ostrowie Wlkp. Obydwu święceń udzielił ks. bp Edward Janiak. Uściślijmy zatem pojęcia: „sakrament”, „święcenia” i „kapłaństwo”, gdyż w codziennym ich używaniu jest wiele nieścisłości.

Wśród siedmiu sakramentów Kościoła wyróżniamy „sakrament święceń”,  który posiada trzy stopnie: diakonat, prezbiterat i episkopat (biskupstwo). W konsekwencji diakon przyjmuje sakrament święceń w stopniu diakonatu, ksiądz przyjmuje sakrament święceń w stopniu prezbiteratu, a biskup przyjmuje sakrament święceń w stopniu episkopatu. Można też mówić po prostu, że ktoś przyjął święcenia diakonatu, prezbiteratu, czy episkopatu. Spośród trzech stopni sakramentu święceń tylko dwa są kapłaństwem służebnym (czyli ministerialnym) - prezbiterat i episkopat. Zatem tylko ksiądz i biskup są kapłanami (łac. sacerdos), i można powiedzieć, iż oni przyjmują „święcenia kapłańskie”. Natomiast diakon nie jest kapłanem, gdyż nie sprawuje czynności kapłańskich, przede wszystkim ofiary Mszy św., a także nie może spowiadać, czy pełnić innych funkcji i urzędów w Kościele. W konsekwencji jedynie sakrament święceń w stopniu prezbiteratu i episkopatu można nazywać święceniami kapłańskimi, ale nie są nimi święcenia diakonatu.
Jakie są podstawowe wymogi Kościoła, aby zostać diakonem, prezbiterem (księdzem) i biskupem? Otóż diakon może być ustanowiony albo czasowo, albo na stałe. Czasowo są ustanawiani kandydaci do prezbiteratu i muszą mieć minimum 23 lata. Istnieje możliwość wyświęcenia diakonów na stałe, co oznacza, że nie chcą i nie mogą później stać się prezbiterami (księżmi). Diakon stały może być bezżenny albo żonaty. Pierwszy z nich musi mieć minimum 25 lat, a żonaty minimum 35 lat oraz posiadać zgodę żony na służbę w Kościele i przyjęcie święceń diakonatu. Prezbiterem może być tylko ten, kto ukończył 25 lat życia, wcześniej przyjął święcenia w stopniu diakonatu jako celibatariusz, będąc jednocześnie kandydatem do kapłaństwa, a nie jako diakon stały nawet bezżenny. Albowiem przygotowanie i formacja diakonów stałych jest inna niż diakonów zamierzających przyjąć prezbiterat. Natomiast biskupem może być prezbiter, który ukończył przynajmniej 35. rok życia. Prawodawca kościelny wymogi wieku dla diakona stałego celibatariusza zrównał z wymogami dla prezbitera (25 lat), a te dotyczące diakona stałego żonatego zrównał z wymogami minimalnego wieku dla biskupa (35 lat). Instytucja diakonów stałych jest rozbudowana w krajach odczuwających brak powołań kapłańskich, w Polsce natomiast mamy dopiero kilku diakonów stałych w skali całego kraju.
Biskup jest następcą Apostołów, pasterzem własnym ludu Bożego oraz sprawuje władzę ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą w danym Kościele partykularnym. Prezbiter jest najbliższym współpracownikiem biskupa, mianowany na urząd kościelny, ale przede wszystkim jest duszpasterzem powołanym, by przepowiadał słowo Boże i sprawował sakramenty. Natomiast diakoni są najbliższymi współpracownikami biskupa i prezbiterów. Istotą ich zadania jest posługiwanie wśród chorych i potrzebujących oraz posługa Słowa i Komunii Świętej zawsze wtedy, gdy zleci im to prezbiter, czy biskup.

ks. Zbigniew Cieślak

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!