TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 09:43
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Stanisław Moniuszko - twórca polskiej opery narodowej i pieśni

Stanisław Moniuszko - twórca polskiej opery narodowej i pieśni

Dziewięć lat po narodzinach Chopina „obywatela świata”, w Ubielu na ziemi mińskiej, rodzi się Stanisław Moniuszko – kompozytor, dyrygent, pedagog, organista; autor ok. 268 pieśni, operetek, baletów i oper. Choć nie dorównał w światowej karierze swojemu poprzednikowi, to na pewno w naszej świadomości zajmuje poczytne miejsce w panteonie wielkich mistrzów polskiej muzyki. Bardzo nas cieszy, że właśnie nowa, wspaniała opera w Białymstoku na inaugurację swojej działalności wybrała operę Straszny dwór Moniuszki.

W 1827 r. rodzina Moniuszków przeniosła się do Warszawy i tam Stanisław rozpoczął edukację muzyczną. W 1836 r. stryj Aleksander zabrał go do Wilna, gdzie Stanisław poznał opery Mozarta, Rossiniego i Webera. W 1837 r. udał się do Berlina w celu kontynuacji studiów  kompozytorskich. Tam wydano po raz pierwszy jego kompozycje. W 1840 roku wrócił do kraju i poślubił Aleksandrę Müllerównę. Osiadł w Wilnie i przyjął posadę organisty. Zaczął też pisać i wydawać pieśni, które z czasem drukowano jako periodyczne zbiorki. Pierwszy ukazał się w 1844 r. i nazwano je „Śpiewnikiem Domowym”. Ogółem ukazało się 12 śpiewników, zawierających pieśni zrozumiałe, trafiające do serca i wyobraźni, bardzo polskie. Dlatego też cieszyły się wielką popularnością. Odniesiony na tym polu sukces zachęcił kompozytora do spróbowania swoich sił w muzyce operowej. Autorem pierwszego libretta był Włodzimierz Wolski. Efektem ich spotkania była dwuaktowa wersja opery Halka. W ciągu kilku następnych lat napisał kilka operetek, pieśni świeckie i kościelne. W 1858 r.
po przerobieniu Halki z dwuaktowej na czteroaktową została ona wystawiona w Warszawie, gdzie wzbudziła prawdziwy entuzjazm. W tym samym roku Moniuszko zostaje Dyrektorem Opery w Warszawie. W 1863 r. wybuchło Powstanie Styczniowe. Niezaprzeczalnie pod jego wpływem Moniuszko napisał największe dzieło - Straszny dwór, który wystawiono we wrześniu 1865 r. Choć dzisiaj Moniuszkę łączymy głównie z twórczością operową i pieśniarską, to często zapominamy o ważnym odcinku jego działalności muzycznej, obejmującą praktykę i twórczość w zakresie muzyki kościelnej. Z muzyką kościelną zetknął się w wieku chłopięcym, ucząc się u organisty warszawskiego A. Freyera. W czasie studiów w berlińskiej „Singakademie” pod kierunkiem C. F. Rungenhagena miał okazję zapoznać się z muzyką religijną, słuchając wykonywanych tam oratoriów i kantat. Ale aktywnie włączył się w nurt muzyki kościelnej z chwilą objęcia funkcji organisty w pojezuickim kościele św. Jana w Wilnie, którą pełnił przez szereg lat. Moniuszko doceniał znaczenie muzyki i wpływ, jaki może i powinna wywierać na wiernych uczestniczących w obrzędach kościelnych. W ramach propagowania muzyki organowej i ludowej pieśni kościelnej Moniuszko napisał dwa zbiory pieśni kościelnych: Pieśni naszego Kościoła na organy ułożone i do grania na Mszy czytanej przeznaczone oraz Nieszpory i pieśń ostrobramska. Moniuszko w wielkim stopniu doceniał znaczenie muzyki chóralnej w liturgii. Dlatego organizował chóry kościelne i założył w 1855 r. przy wileńskim Towarzystwie Dobroczynności „Szkółkę muzyczną”. Znaczenie Moniuszki dla polskiej muzyki kościelnej jest niewątpliwie bardzo ważne, choć, niestety zbyt mało doceniane. Wyprzedzając ruch cecyliański, był pionierem odrodzenia muzyki kościelnej w zakresie ludowej pieśni kościelnej, muzyki chóralnej i organowej. Tak jak Chopin i Moniuszko miał styczność z naszą diecezją, to właśnie w Kalinowej (miejscowości położonej 5 km od Błaszek) powstał pierwowzór Strasznego dworu, tutaj w kościele parafialnym zasiadał chętnie do organów, aby akompaniować do Mszy św. Zmarł na atak serca 4 czerwca 1872 r. Jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną.

 ks. Jacek Paczkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!