Słowo na każdy dzień (11-16 października)

Słowo na każdy dzień 

Poniedziałek, 11 października
Rz 1, 1-7; Ps 98; Łk 11, 29-32

„Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia”.

Jezus nie zostaje rozpoznany przez ludzi, wśród których przebywa. Mało tego, żądają oni dodatkowego znaku. Sam mogę znaleźć się w podobnej sytuacji. Mogę nie zauważyć, że Jezus zmartwychwstały żyje i jest obecny w swoim słowie i sakramentach. Nie brakuje dziś ludzi, którzy gubią się w życiu. Ale Bóg zawsze w swoim miłosierdziu stawia na naszej drodze Jonaszów, którzy wzywają do nawrócenia i pokazują drogę do Boga.

Wtorek, 12 października
Rz 1, 16-25; Ps 19; Łk 11, 37-41

 „Na to Pan rzekł do niego:
«Właśnie wy, faryzeusze, dbacie
o czystość zewnętrznej strony kielicha
i misy, a wasze wnętrze pełne jest
zdzierstwa i niegodziwości”.

Pan Jezu piętnuje obłudę faryzeuszów, którzy żyją często w świecie zakłamania. Inni są na zewnątrz (starają się być pobożni i sprawiedliwi), a inni w środku (tu jest wiele grzechu, nieraz nawet bardzo ciężkiego). Dziś niestety także nie brakuje tych, którzy żyją w maskach, próbują ukryć prawdziwą twarz. Trzeba nam nieustannie wpatrywać się w Pana Jezusa, który wewnętrznie był wolny i nie martwił się o to , co powiedzą ludzie.

Środa, 13 października
Rz 2, 1-11; Ps 62; Łk 11, 42-46

„Jezus powiedział:
Biada wam, faryzeuszom,
bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie
sprawiedliwość i miłość Bożą”.

Czy pobożność może być zła? Na pewno możemy sprowadzić ją do absurdu. Dzieje się tak zawsze wtedy, gdy jest pozbawiona sprawiedliwości i miłości Bożej. Pan Jezus przypomina nam, że zawsze najważniejsza jest miłość. W życiu można iść drogą, która nie prowadzi do Boga!

Czwartek, 14 października
Rz 3, 21-30a; Ps 130; Łk 11, 47-54

„Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a niektórych z nich zabiją i prześladować będą (…). Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go pochwycić na jakimś słowie”.

Świat nigdy nie lubił proroków. Prorok bowiem jest posłańcem Boga i mówi w Jego imieniu. A to się nam, ludziom nigdy nie podoba. Człowiek, który chce być sam Bogiem dla siebie nigdy nie będzie słuchał proroków. Problem w tym, że my, chrześcijanie mamy być prorokami dla świata, w którym żyjemy. Nawet za cenę śmierci. Gdy milczymy stajemy się solą zwietrzałą.

Piątek, 15 października
Rz 4, 1-8; Ps 32; Łk 12, 1-7

„A mówię wam, przyjaciołom moim: Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało, a potem nic już więcej uczynić nie mogą. Pokażę wam, kogo się macie obawiać: bójcie się Tego, który po zabiciu ma moc wtrącić do piekła. Tak, mówię wam: Tego się bójcie!”

Nieraz wydaje się, że nas, chrześcijan zupełnie nie interesuje zbawienie! Martwimy się i lękamy o tyle rzeczy. Naprawdę na wielu sprawach nam zależy! Ale czy wystarczająco albo w ogóle troszczymy się o życie wieczne? Pan Jezus tłumaczy nam, że nie mamy lękać się o swoje ciało, ale mamy się bać tego co moje życie prowadzi do piekła. W głębi swojego serca warto postawić sobie pytanie: co jest moim największym życiowym zmartwieniem?

Sobota, 16 października
Rz 4, 13.16-18; Ps 105; Łk 12, 8-12

«Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy
do niego wobec aniołów Bożych;
a kto się Mnie wyprze wobec ludzi,
tego wyprę się i Ja wobec
aniołów Bożych”.

We współczesnym świecie często nie jest łatwo przyznać się do Boga. W najlepszym wypadku spotkamy się z niezrozumieniem. Tymczasem Pan Jezus wzywa nas do jasnych wyborów. „Niech wasza mowa będzie: Tak, tak; nie, nie. A co nadto jest, od Złego pochodzi” ( Mt 5, 37). Dziś, jak chyba nigdy przedtem, świat potrzebuje chrześcijan, którzy radykalnie idą za Jezusem. Tylko ofiarna miłość jest w stanie nawrócić ludzkie serce.

ks. Krystian Szenowski