TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 16:48
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na niedzielę 7 marca

III Niedziela Wielkiego Postu 7 marca
Wj 20, 1-17; Ps 19; 1 Kor 1,22-25; J 2,13-25

Z Księgi Wyjścia
W owych dniach mówił Bóg wszystkie te słowa:
«Ja jestem Pan, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli.
Nie będziesz miał cudzych bogów obok Mnie!
Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga twego, w błahych rzeczach, bo nie pozwoli Pan, by pozostał bezkarny ten, kto wzywa Jego Imienia w błahych rzeczach.
Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić.
Czcij twego ojca i twoją matkę, abyś długo żył na ziemi, którą Pan, Bóg twój, ci daje.
Nie będziesz zabijał.
Nie będziesz cudzołożył.
Nie będziesz kradł.
Nie będziesz mówił przeciw bliźniemu twemu kłamstwa jako świadek.
Nie będziesz pożądał domu twojego bliźniego. Nie będziesz pożądał żony bliźniego twego, ani jego niewolnika, ani jego niewolnicy, ani jego wołu, ani jego osła, ani żadnej rzeczy, która należy do twego bliźniego».

Z Księgi Psalmów

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana jest pewne,
nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków – Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą. To bowiem, co jest głupstwem u Boga, przewyższa mądrością ludzi, a co jest słabe u Boga, przewyższa mocą ludzi.

Z Ewangelii według Świętego Jana

Zapowiedź męki i zmartwychwstania
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus przybył do Jerozolimy. W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie». W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz? » Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo». Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?» On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Kiedy zaś przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, w dniu świątecznym, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił. Jezus natomiast nie zawierzał im samego siebie, bo wszystkich znał i nie potrzebował niczyjego świadectwa o człowieku. Sam bowiem wiedział, co jest w człowieku.

Komentarz do Ewangelii

Życie według Przykazań
Pan Bóg, w czytaniach przewidzianych na III Niedzielę Wielkiego Postu, stawia przed nami to, co stanowi fundament życia chrześcijańskiego (por. Wj 20, 1-17). Dekalog to nie tylko wiedza, o tym co wolno, a czego nie wolno, ale to również pytanie siebie: czy swoim życiem i postępowaniem zbliżam się do Boga? Warto uczynić z dekalogu codzienny rachunek sumienia, np. po zakończonym dniu, stając przed Bogiem na wieczornej modlitwie, zapytać siebie, jak i na ile zbliżyłem się do Boga? Czy nie złamałem któregoś z przykazań, czy dawałem dobre świadectwo, a także, czy przyniosłem komuś Boga? Wszyscy jesteśmy powołani do dawania świadectwa, szczególnie teraz, podczas tegorocznego Wielkiego Postu.
Przykazania nie są po to, by ograniczać nasze życie, ale po to, by zbliżyć się do Boga. Kiedy udajemy się w jakieś miejsce, którego nie znamy, potrzebujemy pomocy w formie mapy, kompasu, albo innego narzędzia zdolnego zaprowadzić nas na miejsce. Potrzebujemy drogowskazów, stąd przykazania są tym, co nazywamy nawigacją, która ma jeden cel, zaprowadzić nas na spotkanie z Bogiem. Nie każdy z tej nawigacji korzysta, gdyż jak stwierdza św. Paweł w swoim liście: „my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan, dla tych zaś, którzy są powołani, tak spośród Żydów, jak i spośród Greków - Chrystusem, mocą Bożą i mądrością Bożą” (1 Kor 1, 22-24). Nie dla wszystkich Bóg jest tak oczywisty. Czasem życie według przykazań w ocenie ludzi jest głupstwem, dla nas jednak jest siłą do życia.
Kiedy tylko człowiek otworzy się na miłość Bożą ukrytą w przykazaniach to dotrze na spotkanie z Nim. W takim momencie na pewno na pierwszym miejscu będzie prawda. Bóg nie dopuszcza do spotkania z sobą ani kłamstwa, ani nieuczciwości. Potwierdzeniem jest fragment Ewangelii według św. Jana (2, 13-25), w którym słyszymy, jak Jezus oczyścił świątynię z bankierów i sprzedawców, czyli z tych, którzy nie przyszli do niej się modlić. Oczywiście ich obecność była niezbędna z punktu widzenia kultu, ale w pewnym momencie miejsce modlitwy stało się targowiskiem (por. J 2, 16). Jezus jest świątynią, a Jego Ciało jest pokarmem. Dlatego korzystając z podpowiedzi płynącej z powyższych czytań wykorzystajmy dany nam czas, do tego, aby zwrócić swoje serce do Boga, przeprosić za kłamstwo, nieuczciwość i za to wszystko, co było murem w spotkaniu z drugim. Może dzięki temu życie z nami będzie łatwiejsze, a nawet lepsze.

Ks. Łukasz Pondel

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!