TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 10:32
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na niedzielę 24 stycznia

III Niedziela Zwykła 24 stycznia
Jon 3, 1-5.10 Ps 25 1 Kor 7, 29-31  Mk 1, 14 -20

Z Księgi proroka Jonasza

Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: «Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam». Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: «Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona». I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i przyoblekli się w wory od najstarszego do najmłodszego. Zobaczył Bóg ich czyny, że odwrócili się od złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Z Księgi Psalmów

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Tylko o mnie pamiętaj w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i łaskawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy ubogich dróg swoich.

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Mówię wam, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, którzy się radują, tak jakby się nie radowali; ci zaś, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata.

Z Ewangelii według św. Marka

Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.
Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Komentarz do Ewangelii

Apostołowie nawrócenia
Śledząc karty Pisma Świętego można niejednokrotnie natrafić na zmaganie proroka. Niekoniecznie musiało ono dotyczyć walki z kimś z zewnątrz. W wielu przypadkach była to walka wewnętrzna, a ściślej mówiąc walka z samym sobą. Podobna walka toczyła się w proroku Jonaszu, bohaterze z pierwszego czytania. Bóg powołał go do nawrócenia Niniwy. Niniwa, jak czytamy „była miastem bardzo rozległym – na trzy dni drogi” (Jon 3, 3). Jonasz nie chciał głosić nawrócenia, o czym podają pierwsze rozdziały Księgi proroka Jonasza.
Kiedy jednak zdecydował się pójść do Niniwy, to miasto rozległe na trzy dni drogi, dzięki jego jednodniowemu głoszeniu nawróciło się w całości. Jak czytamy: „uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego” (Jon 3, 5). Nawet król wydał dekret, w którym ogłosił: „Ludzie i zwierzęta, bydło i trzoda niech nic nie jedzą, niech się nie pasą i wody nie piją. Niech obloką się w wory – ludzie i zwierzęta – niech żarliwie wołają do Boga! Niech każdy odwróci się od swojego złego postępowania i od nieprawości, którą (popełnia) swoimi rękami. Kto wie, może się odwróci i ulituje Bóg, odstąpi od zapalczywości swego gniewu, a nie zginiemy?” (Jon 3, 7-9). Odnosi się wrażenie, jakby Bóg poprzedzał proroka, dlatego tak wielkie miasto nawróciło się w tak krótkim czasie. Zadaniem proroka - a przecież w jakiś sposób każdy z nas nim jest – jest głosić nawrócenie całym swoim życiem, a Bóg sprawi, że głoszone słowa się zrealizują. Pomocą okazują się słowa Psalmisty: „Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według swych pouczeń, Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję” (Ps 25, 4-5). Poznać drogi Boże, to pozwolić Mu iść przed sobą, tak jak to było w przypadku proroka.
Święty Paweł, apostoł „idzie” jeszcze dalej, i odwraca nasz wzrok od tego co w naszym życiu przyziemne. „Mówię wam, bracia, czas jest krótki” (1 Kor 7, 29) i dalej „Przemija bowiem postać tego świata” (1 Kor 7, 31). By głosić nawrócenie trzeba zostawić to, co w życiu przeszkadza, bo jego celem jest wieczność, która nadejdzie, czy tego chcemy czy nie.
Dopełnieniem dzisiejszych czytań staje się Ewangelia (Mk 1, 14-20). Święty Marek rysuje przed nami scenę, podczas której Pan Jezus wypowiada swoje pierwsze słowa skierowane do ludu Izraela. A są nimi: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!” (Mk 1,15). Jakże podobne są do tych, które wypowiedział Jonasz do ludu Niniwy. Skutek tych słów był jednak inny. Żeby głosić nawrócenie potrzebni są do tego ludzie, dlatego kolejne co Jezus robi to powołuje piewców nawrócenia. Choć dzisiejszy fragment ogranicza się do wyboru czterech z nich, to już tutaj widać dlaczego to właśnie oni nimi się stali. Kluczem są słowa: „A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim” (Mk 1, 18). Zadaniem Apostoła jest nie tyle czekanie na ludzi, ale ich szukanie. Słowa „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi” (Mk 1, 17) stają się mottem dla każdego powołanego. Kiedyś usłyszałem, że jeden święty kapłan jest w stanie więcej zrobić niż 100 przeciętnych. Dlatego nie wystarczy dzisiaj głosić Ewangelii z ambony, ale trzeba wyjść na opłotki i szukać zagubionych.

ks. Łukasz Pondel

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!