TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 16:57
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na niedzielę 16 maja

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego 16 maja

Dz 1, 1-11; Ps 47; Ef 4, 1-13; Mk 16, 15-20

Z Dziejów Apostolskich

Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym dał polecenia Apostołom, których sobie wybrał przez Ducha Świętego, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez 40 dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku przykazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: «Słyszeliście o niej ode Mnie – mówił, – Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym». Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy jeszcze wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

Z Księgi Psalmów

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy i straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

Z Listu Świętego Pawła, Apostoła do Efezjan
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani do jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu zaś z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. On też ustanowił jednych Apostołami, innych prorokami, innych Ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami, aby przysposobili świętych do wykonywania posługi dla budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

Z Ewangelii według Świętego Marka

Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga
Jezus, ukazawszy się Jedenastu, powiedział do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Te zaś znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie». Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.

Komentarz do Ewangelii

Zadania kapłana
Liturgia czytań z uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego kieruje nasz wzrok na uczniów, czyli tych, których Jezus wybrał. Od nich, a także dzięki nim, od współczesnych kapłanów Kościół wciąż domaga się świadectwa.
Jezus po swoim zmartwychwstaniu „dał polecenia” (Dz 1, 2) tym, „których sobie wybrał przez Ducha Świętego” (Dz 1, 2). Nie dał ich przypadkowym ludziom, ale wybranym. Każdy kapłan jest wybrany. Dzieje się tak, ponieważ każdy z nich jest świadkiem Jezusa, który żyje (por. Dz 1, 3).
Konieczne jest, aby kapłan nie tylko mówił: „Jezus żyje!”, ale żył tak, abyśmy w to uwierzyli. To jest zadanie dla każdego kapłana. Każdy z nich otrzymuje w darze święceń Ducha Świętego, aby zaniósł Dobrą Nowinę o zbawieniu nawet tam, gdzie nikt nie pójdzie. Zagrożeniem dla owej nowiny jest codzienność, gdyż można zatrzymać się tylko na tym co widoczne. Zebrani wokół Jezusa zatrzymali się na tym, co zewnętrzne: „Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?” (Dz 1,6). Postawione pytanie w świetle dokonań Jezusa było niedorzeczne. Ktoś postawił je, bo nie uwierzył w Jezusa, ale nadal żył własnymi marzeniami. Można być fizycznie blisko Jezusa, a duchowo bardzo daleko. Można trzymać Go w rękach, a tak naprawdę Go nie kochać. Można o Nim mówić, ale w głębi w Niego wątpić. Kapłan, który otrzymał Ducha Świętego w momencie święceń, jeżeli w głębi serca odpowie na ten dar, stanie się świadkiem Jezusa aż po krańce ziemi (por. Dz 1, 8).
Uzupełnieniem niniejszej refleksji nad rolą kapłana w Kościele jest List św. Pawła do Efezjan, w którym czytamy: „Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, do jakiego zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój” (Ef 4, 1–3). Dlatego kapłan powinien pielęgnować w sobie pokorę, cichość, cierpliwość i jedność Ducha. Bez tego stanie się karykaturą Jezusowego kapłaństwa. Kapłaństwo nigdy nie będzie należało do kapłana, ale do Jezusa, ponieważ kapłan przy ołtarzu jest alter Christus (drugi Chrystus) oraz sprawuje Najświętszą Ofiarę in persona Christi (w osobie Chrystusa).
Dopełnieniem naszych rozważań jest fragment z Ewangelii wg św. Marka (16, 15–20). Jezus jasno mówi: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk 16, 15). To „idźcie” nie jest równoznaczne z „czekajcie” albo „pozwólcie przyjść do siebie”. To „idźcie” oznacza „szukajcie” (por. Mt 18, 12), „biegnijcie” (por. Łk 15, 20), „idźcie na drogi i między opłotki” (por. Łk 14, 23), by odnaleźć każdego człowieka (por. J 18, 9). Nie jest to łatwe zadanie, dlatego każdy kapłan budząc się rano wznosi swoje oczy do Boga, by go przyjął z całym ciężarem jego życia, by go uświęcił oraz wejrzał na niego. Kapłan nigdy nie odkryje czemu to właśnie jego Bóg wybrał. Dowie się o tym zapewne po tej drugiej stronie. Kapłan ma do spełnienia inne zadanie: uratować dla Jezusa jak najwięcej ludzi. Niektórym wystarczy wskazać drogę, innym podać rękę i przyprowadzić do Jezusa, a jeszcze innych trzeba będzie po prostu do Niego przynieść.

ks. Łukasz Pondel

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!