Słowo Boże na niedzielę, 11 kwietnia

Święto miłosierdzia bożego 11 kwietnia
Dz 4, 32-35; Ps 118; 1 J 5, 1-6; J 20, 19-31

Z Dziejów Apostolskich

Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich, którzy uwierzyli. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wielka łaska spoczywała na wszystkich.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze uzyskane ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

Z Księgi Psalmów

Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».
Niech wyznawcy Pana głoszą:
«Jego łaska na wieki».

 
Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żyć będę i głosić dzieła Pana.
Ciężko mnie Pan ukarał, ale na śmierć nie wydał.

 
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

Z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła

Najmilsi: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem,
z Boga się narodził; i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, kto życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara.

A któż zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo Duch jest prawdą.

Z Ewangelii według Świętego Jana

Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.

A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».

A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».

I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

Komentarz do Ewangelii

Bo jest „bogaty w miłosierdzie”

„Boże zawsze miłosierny, Ty przez doroczną uroczystość wielkanocną umacniasz wiarę Twojego ludu, pomnóż łaskę, której udzieliłeś, abyśmy wszyscy głębiej pojęli, jak wielki jest chrzest, przez który zostaliśmy oczyszczeni, jak potężny jest Duch, przez którego zostaliśmy odrodzeni, i jak cenna jest Krew, przez którą zostaliśmy odkupieni” (modlitwa z Mszy Świętej z II Niedzieli Wielkanocnej).

Jak to się dzieje, że Bóg systematycznie nam wszystko przypomina i wszystko uobecnia? Jak to się dzieje, że my właściwie nieustannie zapominamy o tym wszystkim, co Bóg dla nas zrobił i robi? Przed kilkoma dniami cieszyliśmy się z tego, że Jezus żyje, że Jego grób okazał się pusty. Bóg przypomniał nam, że razem z Jego Synem mamy wchodzić do wieczerników, którymi są nasze kościoły, aby uczestniczyć we Mszy Świętej („To czyńcie na moją pamiątkę” – Łk 22, 19). Bóg przypomniał nam o tym, że przez życie mamy iść z Jego Synem, nawet jeżeli jest to czasami droga krzyżowa; że mamy z Jego Synem zejść kiedyś na naszego grobu z nadzieją, że i nasz grób będzie pusty, kiedy z Jezusem z tego grobu wyjdziemy. Jak Bóg to robi, że się tym wszystkim nie męczy i nie zniechęca? Bo jest MIŁOSIERNY!

Śpiewamy dzisiaj refren Psalmu responsoryjnego: „Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny”. Miłosierdzie Boga kojarzy nam się przede wszystkim z przebaczeniem, z odpuszczeniem grzechów. Ale w tym miłosierdzie się nie wyczerpuje. Miłosierdzie Boga wyraża się także w Jego wierności. W Psalmie 25 możemy przeczytać: „Wspomnij, o Panie, na Twe miłosierdzie, na Twoje łaski, co trwają od wieków” (Ps 25, 6).  „Trwają od wieków”, bo Bóg nie cofa swojego słowa, bo nie może się zaprzeć samego siebie (zob. 2Tm 2, 13). A w Psalmie 40 czytamy: „O Panie! Nie zamykaj Twego miłosierdzia nade mną! Łaska Twoja i wierność niechaj zawsze mnie strzeże” (Ps 40, 12). Bóg „zawsze” jest przy mnie i zawsze o mnie się troszczy. Stąd też Psalmista napisał: „Pan jest moim pasterzem... ożywia mnie na nowo... Ty jesteś ze mną... Dobroć i łaska niech idą za mną przez wszystkie dni mego życia” (Ps 23, 1. 3. 4. 6). Taki jest nasz Bóg! Dlatego przychodzi nawet wtedy, gdy z różnych powodów zamykamy drzwi (por. J 20, 19); dlatego przychodzi nawet wtedy, gdy Mu nie dowierzamy i domagamy się znaków z nieba (por. J 20, 25).

Przychodzi i ogłasza: „Pokój wam” (J 20, 19. 21. 26). Przychodzi i daje nam swego Ducha Świętego (J 20, 22). Przychodzi i obiecuje odpuszczenie grzechów (J 20, 23). Przychodzi i zaprasza do wiary (J 20, 27). Przychodzi, bo jest „bogaty w miłosierdzie” (Ef 2, 4). I kolejny raz przypomina, tym razem przez Świętą Faustynę Kowalską: „Nie znajdzie ludzkość uspokojenia, dopóki nie zwróci się z ufnością do miłosierdzia Mojego”. Przypomina, bo jest miłosierny, bo jest wierny!

ks. Tomasz Kaczmarek