Słowo Boże na niedzielę 1 sierpnia

XVIII niedziela zwykła 1 sierpnia
Wj 16, 2-4.12-15; Ps 78; Ef 4, 17.20-24; J 6, 24-35

Z Księgi Wyjścia
Na pustyni całe zgromadzenie Izraelitów zaczęło szemrać przeciw Mojżeszowi i przeciw Aaronowi. Izraelici mówili im: «Obyśmy pomarli z ręki Pana w ziemi egipskiej, gdzie zasiadaliśmy przed garnkami mięsa i jadaliśmy chleb do syta! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby głodem zamorzyć całą tę rzeszę».
Pan powiedział wówczas do Mojżesza: «Oto ześlę wam chleb z nieba, jak deszcz. I będzie wychodził lud, i każdego dnia będzie zbierał według potrzeby dziennej. Chcę ich także doświadczyć, czy pójdą za moimi rozkazami czy też nie». «Słyszałem szemranie Izraelitów. Powiedz im tak: O zmierzchu będziecie jeść mięso, a rano nasycicie się chlebem. Poznacie wtedy, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem». Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a nazajutrz rano warstwa rosy leżała dokoła obozu. Gdy się warstwa rosy uniosła ku górze, wówczas na pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi. Na widok tego Izraelici pytali się wzajemnie: «Co to jest?» – gdyż nie wiedzieli, co to było. Wtedy powiedział do nich Mojżesz: «To jest chleb, który daje wam Pan na pokarm».

Z Księgi Psalmów

To, co usłyszeliśmy i poznaliśmy,
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu,
chwałę Pana i Jego potęgę.

On z góry wydał rozkaz chmurom
i bramę nieba otworzył.
Jak deszcz spuścił mannę do jedzenia,
podarował im chleb niebieski.

Spożywał człowiek chleb aniołów,
Bóg zesłał im pokarm do syta.
Wprowadził ich do ziemi swej świętej,
na górę, którą zdobyła Jego prawica.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:
To mówię i zaklinam się na Pana, abyście już nie postępowali tak, jak postępują poganie z ich próżnym myśleniem. Wy zaś nie tak nauczyliście się Chrystusa. Słyszeliście przecież o Nim i zostaliście pouczeni w Nim, zgodnie z prawdą, jaka jest w Jezusie, że – co się tyczy poprzedniego sposobu życia – trzeba porzucić dawnego człowieka, który ulega zepsuciu na skutek zwodniczych żądz, odnawiać się duchem w waszym myśleniu i przyoblec się w człowieka nowego, stworzonego na obraz Boga, w sprawiedliwości i prawdziwej świętości.

Z Ewangelii według Świętego Jana

Kto przychodzi do Chrystusa, nie będzie łaknął
Kiedy ludzie z tłumu zauważyli, że na brzegu jeziora nie ma Jezusa ani Jego uczniów, wsiedli do łodzi, dotarli do Kafarnaum i tam szukali Jezusa. Gdy zaś odnaleźli Go na przeciwległym brzegu, rzekli do Niego: «Rabbi, kiedy tu przybyłeś?»
W odpowiedzi rzekł im Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Szukacie Mnie nie dlatego, że widzieliście znaki, ale dlatego, że jedliście chleb do syta. Zabiegajcie nie o ten pokarm, który niszczeje, ale o ten, który trwa na życie wieczne, a który da wam Syn Człowieczy; Jego to bowiem pieczęcią swą naznaczył Bóg Ojciec». Oni zaś rzekli do Niego: «Cóż mamy czynić, abyśmy wykonywali dzieła Boga?» Jezus, odpowiadając, rzekł do nich: «Na tym polega dzieło Boga, abyście wierzyli w Tego, którego On posłał». Rzekli do Niego: «Jaki więc Ty uczynisz znak, abyśmy go zobaczyli i Tobie uwierzyli? Cóż zdziałasz? Ojcowie nasi jedli mannę na pustyni, jak napisano: „Dał im do jedzenia chleb z nieba”». Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba. Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu». Rzekli więc do Niego: «Panie, dawaj nam zawsze ten chleb!» Odpowiedział im Jezus: «Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął; a kto we Mnie wierzy, nigdy pragnąć nie będzie».

Komentarz do Ewangelii

Wykonujmy dzieła Boga
Jeżeli uważnie słuchamy Ewangelii w tym roku, to pewnie zdziwiło nas to, że w kolejne niedziele czytane były fragmenty Ewangelii według Świętego Marka, a tu nagle „wyskakuje” Ewangelia według Świętego Jana. Liturgia Słowa Mszy Świętych niedzielnych jest tak ułożona, że w roku A słuchamy Ewangelii według św. Mateusza, w roku B Ewangelii według św. Marka i w roku C Ewangelii według św. Łukasza (dotyczy to Okresu zwykłego w liturgii, czyli z wyłączeniem świąt i uroczystości). Od 17 do 22 Niedzieli Zwykłej roku B są czytane fragmenty 6 rozdziału Ewangelii wg świętego Jana. Ten rozdział należy do części Ewangelii według św. Jana, która jest określana jako Księga Znaków. Ta Księga Znaków przybliża odniesienie Jezusa do głównych świąt żydowskich: szabatu (J 5, 1-47), Paschy (6, 1-71), Święta Namiotów (J 7, 1-10, 21) i Święta Poświęcenia Świątyni (10, 22-42).
Już wiemy, na czym mniej więcej stoimy, przejdźmy więc do tekstu Ewangelii. Tydzień temu usłyszeliśmy o cudzie rozmnożenia chleba i ryb, którego Jezus dokonał przed Paschą (J 6, 1-13), i skończyło się to tym, iż „Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, [dlatego Jezus] sam usunął się znów na górę” (J 6, 15). Ale ludzie nie zrezygnowali: szukali Jezusa i znaleźli Go w Kafarnaum (J 6, 24). Pamiętamy, że Jezus „wiedział, co ma czynić” (J 6, 6), dlatego szybko sprowadza ludzi na właściwe tory: „Po pierwsze, poucza ich, że powinni wznieść swoje myślenie ponad zwykły chleb, który podtrzymuje nasze ziemskie życie i skierować je ku chlebowi z nieba, który daje życie wieczne (6, 26-27). Po drugie, Jezus wypowiada główną tezę swojej przyszłej mowy: ludzi powinni otrzymać/zabiegać o chleb, który trwa na wieki, a który On sam rozdaje (6, 27). Po trzecie, Jezus wprowadza temat dzieła Bożego, które prowadzi do wiary w Jezusa i do przyjęcia chleba dającego życie wieczne (6, 28-29)” (Martin F., Wright IV W. M., Ewangelia według św. Jana. Katolicki Komentarz do Pisma Świętego, Poznań 2020, s. 112). Skoro „ludzie szukają Jezusa”, to powinni swoje działania i wysyłki skierować ku temu, co rzeczywiście istotne i ważne: „Zabiegajcie o pokarm, który trwa na życie wieczne” (J 6, 27); „Wykonujcie dzieła Boga” (por. J 6, 28); „Wierzcie w Tego, którego Bóg posłał” (por. (J 6, 29). Zwróćmy uwagę na to, że Jezus jasno mówi o wartości i potrzebie ludzkiego działania. Bóg działa, ale także człowiek ma działać. Bez współpracy człowieka, Bóg nie może wiele zdziałać. „«Dzieło Boże» odnosi się nie tylko do pracy, którą Bóg dokonuje w nas, prowadząc nas ku wierze w Jezusa (6, 37.39.44-45.65), lecz także do naszej pracy. Naszą pracą jest poddać się działaniu Boga w nas, czyli uwierzyć w Syna i przyjąć Go jako źródło naszego życia wiecznego” (Martin F., Wright IV W. M., Ewangelia według św. Jana. Katolicki Komentarz do Pisma Świętego, Poznań 2020, s.114). Nie ma się więc co oglądać: WYKONUJMY DZIEŁA BOGA!

ks. Tomasz Kaczmarek