Słowo Boże na każdy dzień ( 6 -13 czerwca)

Niedziela Najświętszej Trójcy 7 czerwca
Wj 34, 4b–6.8–9; Ps: Dn 3; 2 Kor 13, 11–13; J 3, 16–18
Poniedziałek, 8 czerwca
1 Krl 17, 1-6; Ps 121; Mt 5, 1-12
Wtorek, 9 czerwca
1 Krl 17, 7-16; Ps 4; Mt 5, 13-16
Środa, 10 czerwca
1 Krl 18, 20-39; Ps 16; Mt 5, 17-19
Czwartek, 11 czerwca
Pwt 8, 2-3.14b-16a; Ps 147B; 1 Kor 10, 16-17; J 6, 51-58
Piątek, 12 czerwca
1 Krl 19, 9a.11-16; Ps 27; Mt 5, 27-32
Sobota, 13 czerwca
1 Krl 19, 19-21; Ps 16; Mt 5, 33-37

Z Księgi Wyjścia

Mojżesz, wstawszy rano, wstąpił na górę, jak mu nakazał Pan, i wziął do rąk tablice kamienne. A Pan zstąpił w obłoku, i Mojżesz zatrzymał się koło Niego, i wypowiedział imię Pana. Przeszedł Pan przed jego oczyma i wołał: «Pan, Pan, Bóg miłosierny i łagodny, nieskory do gniewu, bogaty w łaskę i wierność».
Natychmiast Mojżesz skłonił się aż do ziemi i oddał pokłon, mówiąc: «Jeśli darzysz mnie życzliwością, Panie, to proszę, niech pójdzie Pan pośród nas. Jest to wprawdzie lud o twardym karku, ale przebaczysz nasze winy i nasze grzechy, a uczynisz nas swoim dziedzictwem».

Z Księgi Psalmów

Błogosławiony jesteś, Panie, Boże naszych ojców,
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione jest imię Twoje †
pełne chwały i świętości,
uwielbione i wywyższone na wieki.

Błogosławiony jesteś w przybytku Twojej świętej chwały,
uwielbiony i przesławny na wieki.
Błogosławiony jesteś na tronie swojego królestwa,
uwielbiony i przesławny na wieki.

Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, †
który zasiadasz na Cherubach,
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba,
pełen chwały i wywyższony na wieki.

Z Drugiego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, bądźcie jednomyślni, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju będzie z wami. Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem! Pozdrawiają was wszyscy święci. Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i dar jedności w Duchu Świętym niech będą z wami wszystkimi!

Z Ewangelii według Świętego Jana

Bóg posłał swego Syna na świat, aby świat został zbawiony

Jezus powiedział do Nikodema:  «Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego».

Komentarz do Ewangelii

Jest nadzieja!
Dużo różnych rzeczy dzieje się wokół nas. Epidemia i związane z nią zamieszanie. Zagrożenie suszą i postępująca drożyzna. Filmy panów Sekielskich i Latkowskiego i związane z nimi zamieszanie. Do tego nasze osobiste problemy i grzechy. Jak to mówią: dzieje się!
Przed kilkoma dniami po raz kolejny obejrzałem film „Bóg nie umarł”. Jest w tym filmie scena, gdy chora na raka blogerka, której nie za bardzo po drodze jest z Panem Bogiem, udaje się na wywiad z muzykami-chrześcijanami zespołu NEWBOYS. I w trakcie tej rozmowy jeden z muzyków zadaje jej pytanie: „A ty skąd bierzesz nadzieję?”. Ona jest chora na raka, a on pyta ją o nadzieję. Tyle rzeczy dzieje się w tym świecie i we mnie, a ja zadaję sobie i temu światu pytanie: „Skąd biorę nadzieję? Skąd ten świat bierze nadzieję?”. Przecież różne rzeczy (straszniejsze niż dzisiaj) działy się w tym świecie i w ludziach, a jednak to wszystko nadal się kręci! Były wojny, zarazy, ludzie tracili sens życia, a jednak ciągle odbudowywano to, co zostało zburzone; a jednak podnoszono się z największych upadków i katastrof! Dlaczego? Bo jest nadzieja! Bo warto kolejny raz spróbować! Tym bardziej uczniowie Pana Jezusa powinni zarażać nadzieją, bo przecież ich nadzieja nie jest z tego świata. Greckie słowo elpis = nadzieja, pochodzi od słowa elpidzo = spodziewam się, oczekuję. Jak zaznacza jeden ze „Słowników Nowego Testamentu” „rzeczownik «nadzieja» w Ewangeliach nie występuje wcale, a czasownik «spodziewać się» tylko jeden raz u Mateusza, w cytacie starotestamentalnym (Mt 12, 21), i po jednym razie w znaczeniu teologicznym u Łukasza (Łk 6, 34; 23, 8; 24, 21) i Jana (J 5, 45). Natomiast poza Ewangeliami, zwłaszcza w listach Pawła, obydwa terminy występują często. Spodziewać się - to znaczy oczekiwać na urzeczywistnienie się tego, czego pragniemy. Uczucia te dotyczą czegoś, czego jeszcze się nie posiada, i to zakłada pewną wytrwałość w oczekiwaniu. Novum wprowadzone przez Stary Testament polega na tym, że Bóg sam jest nadzieją Izraela (Ps 71, 5; Jr 14, 18; 17, 13) w tym sensie, iż wsparta wiarą nadzieja przekształca się w pewność opartą na samej wierności Boga (Iz 8, 17; Mi 7, 7). Z nastaniem Nowego Testamentu sytuacja człowieka żyjącego wiarą zmienia się bardzo zasadniczo: znajduje się on pod presją z jednej strony tego, co «już» się dokonało (usprawiedliwienie, usynowienie, posiadanie darów Ducha Świętego), z drugiej zaś tego, co «jeszcze nie» jest jego udziałem (niebo, życie wieczne, widzenie uszczęśliwiające)”. Dlatego słyszymy dzisiaj w I czytaniu, że „jesteśmy ludem o twardym karku, ale Ty, Boże, przebaczasz nasze winy i nasze grzechy, i czynisz nas Twoim dziedzictwem” (por. Wj 34, 9). Dlatego dzisiaj słyszymy w Ewangelii: „Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony” (J 3, 17). Już wiem, gdzie jest nadzieja dla mnie, dla wszystkich ludzi i całego świata: jest w Tym, który kocha do końca (J 13, 1), na zawsze!

Ks. Tomasz Kaczmarek