TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 13:42
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na każdy dzień (6-12 stycznia)

Uroczystość Objawienia Pańskiego, 6 stycznia
Iz 60, 1-6; Ps 72; Ef 3, 2-3a.5-6; Mt 2, 1-12
Poniedziałek, 7 stycznia
1 J 3, 22-4,6; Ps 2; Mt 4, 12-17.23-25
Wtorek, 8 stycznia
1 J 4, 7-10; Ps 72; Mk 6, 34-44
Środa, 9 stycznia
1 J 4, 11-18; Ps 72; Mk 6, 45-52
Czwartek, 10 stycznia
1 J 4, 19-5,4; Ps 72; Łk 4, 14-22a
Piątek, 11 stycznia
1 J 5, 5-13; Ps 147B; Łk 5, 12-16
Sobota, 12 stycznia
1 J 5, 14-21; Ps 149; J 3, 22-30

Z Księgi proroka Izajasza
Powstań! Świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała
Pańska rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię
i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą. I pójdą narody do twojego światła,
królowie do blasku twojego wschodu. Rzuć okiem dokoła
i zobacz: ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie
przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów - dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, zaofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.

Z Księgi Psalmów
Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza,
od rzeki aż po krańce ziemi.

Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary,
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą mu pokłon wszyscy królowie,
wszystkie narody będą mu służyły.

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa,
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Słyszeliście przecież o udzieleniu przez Boga łaski danej mi
dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została
ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim
w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona
przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy,
że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała,
i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez
Ewangelię.

Z Ewangelii wg. św. Marka
Unikać okazji do grzechu
Apostoł Jan rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, widzieliśmy kogoś, kto nie chodzi z nami, jak w Twoje imię wyrzucał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami». Lecz Jezus odrzekł: «Przestańcie zabraniać mu, bo nikt, kto uczyni cud w imię moje, nie będzie mógł zaraz źle mówić o Mnie. Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami. Kto wam poda kubek wody do picia, dlatego że należycie do Chrystusa, zaprawdę, powiadam wam, nie utraci swojej nagrody.
A kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą, temu lepiej byłoby kamień młyński uwiązać u szyi i wrzucić go w morze. Jeśli zatem twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie ginie i ogień nie gaśnie».

Komentarz do Ewangelii
Czy jestem GWIAZDĄ?
„Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon»” (Mt 2, 1-2). „Oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali” (Mt 2, 9-10). Gwiazda Betlejemska jest swoistym symbolem Bożego Narodzenia.
Znakiem tego jest zwyczaj rozpoczynania wieczerzy wigilijnej wraz z pojawieniem się pierwszej gwiazdy na niebie. Pamiętam do dzisiaj to wystawanie na dworze i uporczywe wpatrywanie się w niebo, by zobaczyć gwiazdę. Na tę gwiazdę, która przyprowadziła Mędrców ze Wschodu różnie patrzono i różnie się patrzy. Jedni uważają, że chodzi tutaj o rzeczywiste zjawisko astronomiczne, które zdarza się co 794 lata. Polega ono na połączeniu się Jowisza (gwiazda królewska) z Saturnem (gwiazda Izraela) w znaku Ryb. Miało to miejsce w 7 roku przed Chrystusem, co potwierdza kalendarz z Sippar nad Eufratem. Inni z kolei sądzą, że jest to gwiazda opiekuńcza. Starożytni uważali, że wielkie postaci mają swoje gwiazdy. Jeszcze inni uważają, że „ta gwiazda” jest tylko literackim i teologicznym ujęciem tematu Mesjasza. Jedno jest pewne: bez tej gwiazdy Mędrcy ze Wschodu nie wiedzieliby o narodzeniu Króla żydowskiego (=Jezusa) i nie znaleźliby Go. Już pogański prorok Balaam zapowiadał: „Widzę go, lecz jeszcze nie teraz, oglądam go, ale nie z bliska! Wschodzi gwiazda z Jakuba, a w Izraelu podnosi się berło!” (Lb 24, 17). Gwiazda betlejemska nic nie mówiąc „mówi” wszystko, nic nie mówiąc jest bardzo wyraźnym znakiem dla tych, którzy mają oczy szeroko otwarte, dla mędrców. Jak to się stało, że „zobaczyli” ją poganie, a nie „zobaczyli” jej Żydzi, którzy czekali na Mesjasza? Pewnie tego nie rozstrzygniemy. Podobnie było już za życia Jezusa: jedni widzieli w Nim kogoś opętanego przez złego ducha, a dla innych był „Mesjaszem, Synem Boga Żywego”. Ale wpatrując się w tę „gwiazdę betlejemską” można zadać sobie pytania. Czy ja jestem gwiazdą? Czy inni patrząc na mnie mogą znaleźć Jezusa, Mesjasza z Nazaretu? Czy inni cieszą się na mój widok? Dzisiejszy świat pełen jest gwiazd i gwiazdeczek, które świecą tylko dla siebie i na swoją chwałę. Skoro jednak Jezus mówi: „Tak też niech świeci wasze światło dla ludzi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie” (Mt 5, 16), to mogę być gwiazdą i to gwiazdą nie tylko jednego sezonu. Mogę być gwiazdą „wielkiego Króla”, który jest Zbawicielem świata. Psalmista napisał: „Niebo ogłasza chwałę Boga, firmament obwieszcza dzieło rąk Jego” (Ps 19, 2). Wszystko, co jest na niebie chwali Boga i głosi Go. A czy ten, za którego Bóg umarł, może nie być gwiazdą, która żyje dla chwały Boga i która jest Jego znakiem? Słuchając więc Ewangelii o Mędrcach i gwieździe pomyśl tak: „jestem gwiazdą Jezusa, dzięki mnie inni mogą do Niego trafić”!

ks. Tomasz Kaczmarek

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!