TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 15:16
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Słowo Boże na każdy dzień (27 stycznia - 2 lutego)

III Niedziela zwykła 27 stycznia

Ne 8, 1-4a.5-6.8-10; Ps 19; 1 Kor 12, 12-14. 27; Łk 1, 1-4; 4, 14-21

Poniedziałek, 28 stycznia
Hbr 9, 15.24-28; Ps 98; Mk 3, 22-30
Wtorek, 29 stycznia
Hbr 10, 1-10; Ps 40; Mk 3, 31-35
Środa, 30 stycznia
Hbr 10, 11-18; Ps 110; Mk 4, 1-20
Czwartek, 31 stycznia
Hbr 10, 19-25; Ps 24; Mk 4, 21-25
Piątek, 1 lutego
Hbr 10, 32-39; Ps 37; Mk 4, 26-34
Sobota, 2 lutego
Ml 3, 1-4; Ps 24; Łk 2, 22-40

Z Księgi Nehemiasza

Kapłan Ezdrasz przyniósł Prawo przed zgromadzenie, w którym uczestniczyli przede wszystkim mężczyźni, lecz także kobiety oraz wszyscy inni, którzy byli zdolni słuchać. I czytał z tej księgi, zwrócony do placu znajdującego się przed Bramą Wodną, od rana aż do południa przed mężczyznami, kobietami i tymi, którzy mogli rozumieć; a uszy całego ludu były zwrócone ku księdze Prawa.
Pisarz Ezdrasz stanął na drewnianym podwyższeniu, które zrobiono w tym celu. Ezdrasz otworzył księgę na oczach całego ludu - znajdował się bowiem wyżej niż cały lud; a gdy ją otworzył, cały lud powstał. I Ezdrasz błogosławił Pana, wielkiego Boga, a cały lud, podniósłszy ręce, odpowiedział: «Amen! Amen!» Potem oddali pokłon i padli przed Panem na kolana, twarzą ku ziemi. Czytano więc z tej księgi, księgi Prawa Bożego, dobitnie, z dodaniem objaśnienia, tak że lud rozumiał czytanie. Wtedy Nehemiasz, to jest namiestnik, oraz kapłan-pisarz Ezdrasz, jak i lewici, którzy pouczali lud, rzekli do całego ludu: «Ten dzień jest poświęcony Panu, Bogu waszemu. Nie bądźcie smutni i nie płaczcie!» Cały lud bowiem płakał, gdy usłyszał te słowa Prawa. I rzekł im Nehemiasz: «Idźcie, spożywajcie potrawy świąteczne i pijcie słodkie napoje, poślijcie też porcje temu, który nic gotowego nie ma: albowiem poświęcony jest ten dzień Bogu naszemu. A nie bądźcie przygnębieni, gdyż radość w Panu jest waszą ostoją».

Z Księgi Psalmów

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą †
słowa ust moich i myśli mego serca,
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem. Ciało bowiem to nie jeden członek, lecz liczne członki. Wy przeto jesteście Ciałem Chrystusa i poszczególnymi Jego członkami.

Z Ewangelii wg św. Łukasza

Słowa Pisma spełniły się na Chrystusie

Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono.
W owym czasie: Powrócił Jezus mocą Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, znalazł miejsce, gdzie było napisane: «Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana».Zwinąwszy księgę, oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Niego utkwione. Począł więc mówić do nich: «Dziś spełniły się te słowa Pisma, które słyszeliście».

Komentarz do Ewangelii

Głos z nieba

Żydzi mając świadomość tego, kim są (narodem wybranym przez Boga), starali się wyrazić to (nie bez Bożego natchnienia) jakimiś słowami. Jednym z tych słów było słowo „qahal”, które pochodzi od słowa „qol”, czyli „głos”. Bóg, kierując do Izraelitów swoje słowo, kierując w ich stronę Swój głos, wybrał ich spośród innych narodów. Stąd też nie dziwi nas dzisiejsze pierwsze czytanie, gdzie wyrazem wiary jest to, że „uszy całego ludu były zwrócone ku Księdze Prawa”(Ne 8, 3), że „cały lud płakał, gdy usłyszał słowa Prawa” (Ne 8, 9). Księga Prawa (chodzi o Pięcioksiąg Mojżesza) zawiera słowa Boga, jest napisana pod Bożym natchnieniem; Bóg mówi więc do Swego ludu, do Swego narodu wybranego, a naród wybrany wierząc Bogu wierzy Jego słowu; słuchając słów Księgi Prawa słucha tak naprawdę słów Boga. Lud Nowego Przymierza (Kościół), idący za Panem Jezusem, też stara się wyrazić to, kim jest. I jednym z tych słów, przez które Kościół się wyraża (nie bez Bożego natchnienia) jest słowo „ekklesia”, pochodzące od słowa „ek-kaleo”, czyli „zwoływać”. A „zwoływanie” dokonuje się przez głos, przez słowa, które ktoś wypowiada. Mamy więc w Nowym Testamencie sytuację analogiczną do sytuacji ze Starego Testamentu: Bóg wypowiada słowo, odzywa się, a ludzie słysząc Jego głos, Jego słowa gromadzą się , by stanowić jeden lud. Toteż Święty Łukasz napisał: „Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o całkowitej pewności nauk, których ci udzielono” (Łk 1, 1-4). Odwołuje się do „naocznych świadków i sług słowa”, czyli do Apostołów. Jeden z nich, św. Jan, tak rozpoczął swój pierwszy list: „Piszemy wam o tym, co było od początku. O tym, co słyszeliśmy i widzieliśmy na własne oczy, co oglądaliśmy i dotykaliśmy własnymi rękami - o Słowie Życia. To życie się objawiło, a myśmy je widzieli i o nim świadczymy. Głosimy wam życie wieczne, które jest u Ojca, a nam zostało objawione. To, co zobaczyliśmy i usłyszeliśmy, głosimy także wam, abyście i wy trwali z nami w łączności. A to jest łączność z Ojcem i z Jego Synem, Jezusem Chrystusem” (1J 1, 1-3). Kiedy więc Święty Łukasz napisał do Teofila, „aby mógł się przekonać o całkowitej pewności nauk, których mu udzielono”, to można by powiedzieć, że chodzi o to, by się nie przesłyszeć, ale mieć pewność, że chodzi o prawdziwe słowa Boga. I dlatego inny apostoł, Święty Piotr, napisał: „Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale (nauczaliśmy) jako naoczni świadkowie Jego wielkości. Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej” (2P 1, 16-18).

Ks. Tomasz Kaczmarek

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!