Słowo Boże na każdy dzień (16- 22 sierpnia)

XX Niedziela zwykła 16 sierpnia
Iz 56, 1.6–7; Ps 67; Rz 11, 13–15.29–32; Mt 15, 21–28
Poniedziałek, 17 sierpnia
Ez 24, 15-24; Pwt 32; Mt 19, 16-22
Wtorek, 18 sierpnia
Ez 28, 1-10; Pwt 32; Mt 19, 23-30
Środa, 19 sierpnia
Ez 34, 1-11; Ps 23; Mt 20, 1-16
Czwartek, 20 sierpnia
Ez 36, 23-28; Ps 51; Mt 22, 1-14
Piątek, 21 sierpnia
Ez 37, 1-14; Ps 107; Mt 22, 34-40
Sobota, 22 sierpnia
Iz 9, 1-3,5-6; Ps 113; Łk 1, 26-38

Z Księgi proroka Izajasza

Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić. Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i aby miłować imię Pana i zostać Jego sługami – wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją świętą górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów».

Z Księgi Psalmów

Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi;
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę,
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.

Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie
i kierujesz narodami na ziemi.
Niech nam Bóg błogosławi
i niech cześć Mu oddają wszystkie krańce ziemi.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Do was, pogan, mówię: «Będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?
Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami w czasie obecnym mogli dostąpić miłosierdzia. Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie».

Komentarz do Ewangelii

Wielka jest twoja wiara
Kiedy czytam fragment Ewangelii przeznaczony na dzisiejszą niedzielę (Mt 15, 21-28), to zawsze zadziwiają mnie dwa zdania: „On (Jezus) nie odezwał się do niej ani słowem” (Mt 15, 23) i „Niedobrze jest zabierać chleb dzieciom, a rzucać szczeniętom” (Mt 15, 26). Mamy obraz Jezusa łagodnego, bardzo życzliwego wobec ludzi. Skąd więc taka reakcja i takie słowa u Jezusa?
U Marka znajdziemy taką scenę: „Gdy wraz z uczniami i sporym tłumem (Jezus) wychodził z Jerycha, niewidomy żebrak, Bartymeusz, syn Tymeusza, siedział przy drodze. Ten słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: «Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!». Wielu nastawało na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: «Synu Dawida, ulituj się nade mną!». Jezus przystanął i rzekł: «Zawołajcie go!»” (Mk 10, 46-49). Całkiem inna reakcja Jezusa! O co chodzi? Ewangelista Mateusz bardzo wyraźnie zaznacza, że chodzi o „kobietę kananejską”. Ten zwrot wskazuje na to, że „nie należała (ona) do narodu żydowskiego. Co więcej, swoimi korzeniami tkwiła w głębokim pogaństwie i okultyzmie, które cechowały religijność kananejską” („Dobra Wiadomość ratunku w Chrystusie w relacji Mateusza”, Warszawa 2020, s. 71). Jak powiedział Jezus: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela” (Mt 15, 24). Kiedy powiążemy te dwie rzeczy (kim była ta kobieta i misję Jezusa), to lepiej rozumiemy reakcję Jezusa, a właściwie jej brak, na wołanie kobiety. Ale ona nie zraża się ani brakiem reakcji Jezusa, ani Jego słowami. Aż prosi się, by przywołać tu następującą przypowieść Jezusa: „W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: «Obroń mnie przed moim przeciwnikiem!». Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: «Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie». Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” (Łk 18, 2-8). Mamy więc i wytrwałość kobiety („Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Albowiem każdy, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą” – Mt 7, 7-8), i jej wiarę („Jezus im odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam wam: jeśli będziecie mieć wiarę, a nie zwątpicie, to nie tylko z figowym drzewem to uczynicie, ale nawet jeśli powiecie tej górze: „Podnieś się i rzuć się w morze!”, stanie się. I otrzymacie wszystko, o co na modlitwie z wiarą prosić będziecie»” - Mt 21, 21-22). Stąd też Jezus powiedział: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak pragniesz” (Mt 15, 28).

Ks. Tomasz Kaczmarek