Serce Jezusa i Małgorzata

Do tego, nie tak dawno, w czerwcowy piątek po oktawie Bożego Ciała obchodziliśmy uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa. Na całym świecie można spotkać w kościołach wizerunki, medaliki, figury z Sercem Jezusa. Spotkać też można siostry, które w swojej nazwie mają Serce. Czytałam i słyszałam o urszulankach Serca Jezusa Konającego, siostrach Sacre Coeur, czy sercankach. Na dodatek wiele narodów i państw poświęciło się Sercu Bożemu. Jest wśród nich: Kolumbia, Ekwador, Meksyk, Francja i oczywiście Polska.

Uczennica Serca

Swój udział w tym „roznoszeniu” na cały świat Serca Jezusa ma skromna siostra z zakonu wizytek Małgorzata Maria Alacoque. To właśnie jej Jezus Chrystus w klasztorze w Paray-le-Monial powiedział: „Dotąd nosiłaś tylko imię mojej sługi. Dzisiaj daję ci inne imię - umiłowanej uczennicy mojego Serca”.

Po raz pierwszy Jezus ukazał się Małgorzacie 27 grudnia 1673 roku. Pokazując jej swoje Serce mówił: „Moje Boskie Serce tak płonie miłością ku ludziom, że nie może dłużej utrzymać tych płomieni gorejących, zamkniętych w moim łonie. Ono pragnie rozlać je za twoim pośrednictwem i wzbogacić ludzi swoimi Bożymi skarbami”. Następnie Jezus wziął serce Małgorzaty i umieścił je symbolicznie w swym Sercu.

Następny rok przyniósł ze sobą drugie z objawień, w czasie którego Jezus wymienił łaski dane czcicielom Jego Serca. Siostra Małgorzata zapisała wtedy: „To nabożeństwo jest ostatnim wysiłkiem Jego miłości i będzie dla ludzi jedynym ratunkiem w ostatnich czasach”. Jezus chciał także, by czczono wizerunki Jego Serca. W tym samym roku miało miejsce następne objawienie. Podczas wystawienia Najświętszego Sakramentu pojawił się Pan Jezus „jaśniejący chwałą, ze stygmatami pięciu ran, jaśniejącymi jak słońce”. Pragnął, aby wynagradzać Jego Sercu za grzechy ludzi. Dlatego w każdą noc przed pierwszym piątkiem miesiąca Małgorzata, i nie tylko, trwały na godzinnej adoracji, czyli Godzinie Świętej. Jezus mówił też o Komunii Świętej w pierwsze piątki miesiąca, która miała być przyjmowana jako wynagrodzenie Boskiemu Sercu za grzechy ludzi.

Kiedy w czerwcu 1675 roku, w piątek po oktawie Bożego Ciała, nastąpiło ostatnie, najważniejsze objawienie Małgorzata klęczała właśnie przed tabernakulum. Jezus odsłonił jej swoje Serce i powiedział: „Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości. Lecz najbardziej boli Mnie to, że w podobny sposób obchodzą się ze Mną serca służbie mojej szczególnie poświęcone. Dlatego żądam, aby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony jako osobne święto ku czci Mojego Serca i na wynagrodzenie Mi przez Komunię i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję. W zamian za to obiecuję ci, że Serce moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do jej rozszerzenia”. –Chrystus objawił się wtedy w czerwcu, dlatego szczególnie czcimy Jego Serce właśnie w tym miesiącu.

Spowiedź czy Komunia Święta?

W sumie Jezus dał s. Małgorzacie 12 obietnic, które można przeczytać obok. Chciał, by przekazała je czcicielom Jego Serca. Najbardziej znana jest chyba dwunasta obietnica dotycząca dziewięciu pierwszych piątków miesiąca. Często mówi się o nich już dzieciom, które niedawno przystąpiły do Pierwszej Komunii Świętej. Ale zdarza się, że dochodzi do pewnych, nazwijmy to, pomyłek. Niektórzy są przekonani, że chodzi o to, by przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca przystępować do spowiedzi świętej. Nic bardziej mylnego. Pan Jezus nie mówił o spowiedzi pierwszopiątkowej, ale o Komunii Świętej godnie przyjmowanej w pierwszy piątek miesiąca. Dokładnie przez dziewięć pierwszych piątków miesiąca. Choć oczywiście jedno z drugim jest powiązane. Co przekazał przez siostrę Małgorzatę? „W nadmiarze miłosierdzia Serca mojego przyrzekam tym wszystkim, którzy będą komunikować w pierwsze piątki miesiąca przez dziewięć miesięcy z rzędu w intencji wynagrodzenia, że miłość moja udzieli łaskę pokuty, iż nie umrą w mojej niełasce, ani bez sakramentów świętych, a Serce moje będzie im pewną ucieczką w ostatniej godzinie życia”. Jezus pragnął po prostu naszej miłości. Chciał uwrażliwić ludzi na grzech. Mobilizować do walki z nim, skłonić do aktów pokutnych za grzechy innych. Objawienia nie od razu zostały uznane przez Kościół. Oczywiście przypieczętowaniem tej decyzji stała się najpierw beatyfikacja, a potem kanonizacja siostry Małgorzaty. 

Na widok publiczny

Obok pierwszych piątków miesiąca w objawieniach Pan Jezus mówił o Godzinie Świętej i adoracji Najświętszego Sakramentu. Prosił, aby w nocy z czwartku na pierwszy piątek miesiąca adorować przez godzinę Najświętszy Sakrament, uczcić Jego konanie w Ogrodzie Oliwnym. Jezus prosił także o ado
-rację Eucharystii w inne dni. Po prostu Chrystus pragnął być kochany przez ludzi w Najświętszym Sakramencie.

Potem do tych form kultu Serca Bożego w XVII wieku doszły jeszcze pierwsze Litanie do Najświętszego Serca Jezusowego. Ta, którą teraz odmawiamy w kościołach nie jest aż tak stara. Pochodzi z XIX wieku z francuskiego klasztoru wizytek. Do publicznego odmawiania zatwierdził ją papież Leon XIII w 1889 roku. On też dołączył do litanii Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Natomiast Pius XI dodał do tego Akt wynagrodzenia Sercu Jezusowemu.

Wracając do siostry Małgorzaty Marii i jej spotkań z Jezusem, kiedy myślała o tym, jak przekazać innym miłość Jezusa, dowiedziała się o obrazie. Syn Boży podpowiedział jej: „Ukaż im Moją miłość pod postacią widzialnego Serca. Niech obraz Mego Serca zostanie wystawiony na widok publiczny, tak, ażeby każdy mógł Je zobaczyć. Nie ma innego znaku, który mógłby wzruszyć nieczułe ludzkie serca. Jeśli widok Mego zranionego Serca, pełnego miłości do was, nie zawróci was ze złych dróg, nie ma dla was ratunku! Obiecuję ci, że obraz Mego Serca wszędzie tam, gdzie będzie czczony, stanie się niewyczerpanym źródłem wszelkiego błogosławieństwa. Na dowód Mojej miłości będzie on dla was ucieczką w każdej trosce i niebezpieczeństwie i da wam bezpieczne schronienie w godzinie waszej śmierci. Kto zwróci się do Mego Serca, znajdzie pomoc i ukojenie”. Posłuszna Jezusowi wizytka narysowała obraz Serca z objawień. Było oplecione koroną cierniową i zwieńczone krzyżem otoczonym płomieniami. W ranie w Sercu widać było napis: caritas (miłość). Podobne obrazy spotykamy w naszych kościołach. Przed nimi nadal modli się wielu i otrzymuje miłość Jezusa. Bo, jak przypomniał Jan Paweł II w 1999 r. w orędziu na stulecie poświęcenia ludzkości Najświętszemu Sercu, „Człowiek roku 2000 ( i nie tylko – przyp. RJ) potrzebuje Serca Chrystusa, aby poznać Boga i samego siebie; potrzebuje Go, aby budować cywilizację miłości”.

Renata Jurowicz