Refleksja na Dzień Matki

Koniec maja i kalendarzowy Dzień Matki stwarza okazję powrotu w myślach do tamtych dni…, gdy byliśmy dziećmi. Może wielu zapomniało, że było bezradnym niemowlęciem zdanym na łaskę matki. To pierwsza osoba, którą spotykamy na drodze naszego życia. Zatroskana o nasze istnienie i o naszą przyszłość. Zawsze razem – matka i dziecko. Zadanie matki to ciągła ofiara ze swojego czasu i odpoczynku, by być najbliżej swych pociech i czuwać nad nimi. Dziecko jest na pierwszym miejscu. Bycie matką to doświadczenie, które zmienia nieodwracalnie całe życie kobiety. Nie ma nic piękniejszego niż widok kochającej matki i szczęśliwego dziecka. Każdą chwilę poświęca swoim skarbom, rozmawia, tłumaczy, tuli, bierze na ręce i głaszcze po głowie. Dzieci dumnie skaczą, biegają i dokazują z radości. Uczucia, jakimi obdarowuje matka, uskrzydlają. Dzieci są dumne ze swojej mamy, odwdzięczają się wielką czułością, dla nich jest najważniejsza na całym świecie. Ona mi pierwsza pokazała księżyc i pierwszy śnieg na świerkach, i pierwszy deszcz. Macierzyństwo to doskonała szkoła życia, jest najcenniejszym darem i wspaniałą przygodą, która nie ma końca. Jak we współczesnym świecie być dobrą matką? To pytanie każdego dnia zadają sobie tysiące kobiet. Kochać, wspierać i wymagać to podobno recepta sprawdzona przez pokolenia. W tym pięknym majowym dniu wiele matek odbierze od swych pociech bukiet pięknych kwiatów, jako podziękowanie za matczyną miłość. Ale wiele matek na całym świecie przeżywa ten dzień w smutku, bo dzieci o nich zapomniały. Rozejrzyjmy się wokół siebie i przyjrzyjmy się z wdzięcznością bruzdom na czole i spracowanym dłoniom naszych matek, babć i ciotek. One opowiedzą nam wszystko o nieprzespanych nocach, rozbitych kolanach i pierwszych dniach w szkole – o miłości, która przekracza wielkie granice. Niech obchodzony corocznie 26 maja Dzień Matki, będzie dniem refleksji i zastanowienia się, jacy jesteśmy na co dzień dla kochających nas matek. Wszystkim matkom, tym młodym i starszym, życzę by czerpały siłę z serca Bogurodzicy Maryi i do niej się uciekały w trudnych chwilach, gdy burza zacznie zagrażać domowemu ognisku.

Elżbieta