TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 16:31
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Przygotowanie do chrztu w zawiłych sytuacjach

Przygotowanie do chrztu

w zawiłych sytuacjach

Według kanonu 868, p. 1, do godziwości chrztu dziecka wymaga się, aby zgodził się lub poprosił o chrzest przynajmniej jeden z rodziców, ale najlepiej oboje. Choć wymóg ten wynika z zobowiązań rodziców podjętych w czasie własnego ślubu, to istnieje możliwość, że jeden z rodziców po ślubie utraci wiarę lub ślubuje nieszczerze, a potem sprzeciwia się udzieleniu chrztu własnemu dziecku. 

Stąd Kodeks, dla dobra duchowego dziecka, urodzonego w małżeństwie sakramentalnym, wymaga zgody tylko jednego z rodziców. Albowiem chrzest ma wpływ na najważniejsze sprawy człowieka wierzącego. W tym samym kanonie 868, p. 2 prawodawca kościelny umieścił jeszcze jeden wymóg do godziwego przygotowania do chrztu świętego: aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku. Jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć, powiadamiając rodziców o przyczynie odmowy. Na czym polega owa „uzasadniona nadzieja”, iż dziecko zostanie wychowane naprawdę po chrześcijańsku? Konferencja Episkopatu Polski w Instrukcji z 1975 roku, określiła to w sposób następujący: „Wychowanie w wierze oznacza: doprowadzenie dziecka do świadomej przyjaźni z Chrystusem, a ta dokonuje się przez: 1. przekazanie dziecku podstawowych prawd katolickiej wiary i zasad moralności; 2. nauczenie dziecka modlitwy; 3. włączenie go w życie wspólnoty katolickiej (Msza św. niedzielna); 4. posyłanie na naukę religii; 5. doprowadzenie do pełnego udziału w Eucharystii; 6. do przyjęcia sakramentu bierzmowania; 7. oraz wprowadzenie w dojrzałe i odpowiedzialne życie chrześcijanina”.

Jeśli nadzieja jest uzasadniona, należy bezwzględnie udzielić dziecku sakramentu chrztu. Należy wstrzymać udzielenia chrztu tylko wtedy, gdy nie ma żadnej nadziei, czyli racjonalnych podstaw, że dziecko będzie wychowane po katolicku. Taką decyzję podejmuje duszpasterz, a najlepiej proboszcz, który winien osobiście przedstawić i wyjaśnić rodzicom dziecka powody czasowej odmowy udzielenia chrztu, a jednocześnie zachęcić ich do podjęcia praktyk religijnych.

W związku z częstymi wypadkami zaistnienia tzw. zawiłych sytuacji osobistych rodziców dziecka, Instrukcja KEP z 1975 roku przewidziała i ustaliła następujące rozwiązania, gwarantujące godziwość udzielanego sakramentu chrztu: 1) jeśli rodzice dziecka poprzestają na małżeństwie cywilnym, a nie mają przeszkód kanonicznych, duszpasterz powinien starać się o doprowadzenie ich do zawarcia małżeństwa sakramentalnego przed chrztem dziecka. W przypadku wyraźnej odmowy, winien żądać na piśmie oświadczenia rodziców dziecka i chrzestnych, że zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej; 2) również w wypadku, gdy rodzice żyją bez ślubu kościelnego z powodu przeszkód kanonicznych, należy żądać takiego oświadczenia; 3) jeśli jedno z rodziców dziecka jest wierzące, a drugie nie, dziecku należy udzielić chrztu.

W zetknięciu się z trudnymi lub zawikłanymi problemami z zakresu chrztu, duszpasterz w poczuciu odpowiedzialności przed Bogiem za owoce łaski tego sakramentu, powinien dokładnie rozpatrzyć poszczególne wypadki, a następnie podjąć odpowiednią decyzję, lub w razie potrzeby zwrócić się do Ordynariusza miejsca. A kiedy już zostanie podjęta decyzja o udzieleniu chrztu dziecka, należy przez katechezę i spotkania przygotować rodziców i chrzestnych. Należy unikać celebracji chrzcielnych poza Mszą Święta, czy jedynie w gronie rodziny, czy w bocznej kaplicy kościoła parafialnego czy kościele filialnym i unikać wszelkich form skracania obrzędu czy celebracji w pośpiechu.

ks. Zbigniew Cieślak

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!