Pracę rąk naszych wspieraj Panie Boże

Pracę rąk naszych wspieraj Panie Boże   

Ludzie, którzy na co dzień odkrywają w swoim życiu wartość pracy, przyszli podziękować za nią Bogu. Przez Świętego Józefa powierzali także wszelkie troski, które jej towarzyszą, nie zapominając jednak, że nie jest ona oderwana od jeszcze jednej ważnej przestrzeni. Tematami przewodnimi były więc praca i rodzina.

Pierwszoczwartkowa modlitwa w intencji rodzin i obrony poczętego życia zbiegła się z XXII Ogólnopolską Pielgrzymką NSZZ Solidarność i VIII Pielgrzymką Pracodawców i Przedsiębiorców.
Okazuje się, że te dwie wartości - praca i rodzina - są ze sobą ściśle związane. Spotkanie u św. Józefa pokazało bardzo istotny rys w tym względzie – praca jest dla rodziny, gdyż zapewnia jej utrzymanie, ale o wiele ważniejszy jest fakt, iż człowiek w rodzinie uczy się, że praca jest wartością. To przesłanie, choć niezamierzone przez organizatorów, wracało do pielgrzymów kilka razy. Najpierw wybrzmiało ono podczas modlitwy przed obrazem św. Józefa, którą prowadzili ks. Jarosław Powąska i ks. Krzysztof Duchnowski. W rozważaniu dotyczącym pracy w życiu św. Józefa zwrócili oni uwagę na pokorę i cnotę pracowitości, które były obecne w życiu Patrona naszej diecezji. Rzeczywiście dobrze jest spojrzeć na św. Józefa, gdy próbuje się zrozumieć znaczenie pracy człowieka. Wyrażał to także sam temat tego spotkania: „Wpatrzeni w św. Józefa odkrywamy duchowość ludzkiej pracy”.  Czasem jednak warto zatrzymać się i zastanowić nad tym, co wydaje się oczywiste. Nie budzi przecież zastrzeżeń fakt, że św. Józef jest patronem zarówno pracy, jak i rodziny, ale dzięki głębszej refleksji można odkrywać nowe mosty, które łączą te dwa ważne aspekty życia człowieka.

Znaczenie pracy w rodzinie
Takie odkrywanie na nowo wzajemnej relacji tych dwóch przestrzeni umożliwiła konferencja „Rodzina i prawo do pracy”, którą wygłosił dr Tomasz Wójcik, członek Komisji Krajowej NSZZ ,,Solidarność”, wykładowca na Politechnice Wrocławskiej. Prelegent wskazał na szerokość pojęcia pracy. Nie wiąże się ona wyłącznie z materialnym utrzymaniem rodziny, ale często polega na opiece nad małymi dziećmi, osobami starszymi lub w dużym stopniu niepełnosprawnymi i nie jest źródłem wymiernych korzyści. Jest to opieka nad tymi, którzy na pewnym etapie życia nie wykonują jakiejkolwiek pracy. Niestety coraz częstsze odsuwanie na bezpieczną odległość osób starszych sprawia, że kolejne pokolenia tracą jedną z możliwości uczenia się pracy na rzecz innych. A taka przestrzeń jest ważna, aby zrozumieć, że „solidarność pracy to jest solidarne dzielenie się efektami pracy i tego się człowiek nigdzie nie nauczy poza rodziną”. Niepełne spojrzenie na pracę u dzieci powstaje także wówczas, gdy otrzymują one wynagrodzenie za pomoc w domu. Jak zaznaczył dr Wójcik, w ten sposób rodzice „uczą ich wartości pieniądza, a nie uczą wartości pracy”. Natomiast św. Józef uczy postawy, w której praca jest wartością dodaną. Czerpać ze wzoru tego Świętego można na każdym etapie życia, także w młodości, jeśli człowiek stworzy sobie do tego odpowiednie warunki.

Św. Józef i św. Jan Paweł II

Temat pracy jako wartości w rodzinie powrócił podczas homilii ks. biskupa Ireneusza Pękalskiego, biskupa pomocniczego archidiecezji łódzkiej, który m. in. jest członkiem Rady ds. Ekumenizmu. Ks. Biskup na początku przytoczył słowa, którymi modli się Kościół w Godzinie Czytań 1 maja oraz zwrócił uwagę na rolę domu rodzinnego w życiu św. Józefa. Taką samą rolę bp Ireneusz dostrzegł w przypadku Karola Wojtyły, który był wychowywany przez ojca „w duchu św. Józefa, m. in. w zwyczajnej codziennej pracy”. Związków między tymi dwoma Świętymi można jednak dostrzec więcej, ponieważ Jan Paweł II nie raz w swoich wypowiedziach wskazywał na Opiekuna św. Rodziny: „Jest on dla nas przede wszystkim wzorem wiary, tak jak Abraham, żył zawsze zdając się bez zastrzeżeń na Bożą Opatrzność, dlatego stanowi dla nas umacniający przykład, zwłaszcza wtedy, gdy Bóg chce, abyśmy zawierzyli Mu na słowo, a więc nie mając jasności co do Jego zamysłu. Jesteśmy wezwani do naśladowania św. Józefa także w pełnym pokory posłuszeństwie, cnocie, która wyraża się u niego w milczeniu i pracy w ukryciu (…). Św. Józef żył służąc swej Oblubienicy i Boskiemu Synowi, tym samym stał się dla wierzących wymownym świadectwem tego, iż panować znaczy służyć”. Jan Paweł II dostrzegał zatem w przykładzie św. Józefa pomoc dla tych, którzy są ojcami i przewodnikami. Nie bez znaczenia w tym kontekście były przywołane przez Ks. Biskupa słowa papieża Franciszka, który zaznaczył, iż Jan Paweł II był papieżem rodziny i właśnie tak chciał być zapamiętany.
Przykład św. Józefa rysuje się wyraźnie nie tylko w służbie swojej rodzinie, ale także w świętowaniu wraz z nią. „Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na święto Paschy. Zawsze razem. Nigdy oddzielnie. Jakże jest to ogromnie ważne dla naszych chrześcijańskich rodzin, żeby tak było. W sprawach Bożych, tam gdzie chodzi o więź z Bogiem, o wiarę, pod każdym względem wszyscy muszą i powinni być razem, a zwłaszcza w dzień Pański”. Celebrans wskazał na istotną rolę tego dnia w cementowaniu rodziny. Ks. Biskup zwrócił uwagę także na rolę mediów i dziennikarzy w obronie tradycyjnego modelu rodziny, który w wielu krajach zaczyna być zagrożony. Powołując się na przykład irlandzkiego dziennikarza, zauważył, że ludzie, którzy otwarcie wyrażają takie poglądy, zaczynają być napiętnowani w swoim środowisku, chociaż mieszkają w wolnym i demokratycznym kraju. Zachęcił jednak, by katolicy kierowali się podobną odwagą.
Swoją homilię ks. bp Ireneusz zakończył słowami Jana Pawła II o świętości, wypowiedzianymi przez niego 15 lat temu: „Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości (…). Nie lękajcie się chcieć świętości. Nie lękajcie się być świętymi. Uczyńcie kończący się wiek i nowe tysiąclecie erą ludzi świętych. Święci wołają o świętość”. Tego dnia w sanktuarium św. Józefa wraz z bpem Ireneuszem, który był głównym celebransem, Eucharystię koncelebrowali także biskupi seniorzy: bp Stanisław Napierała i bp Teofil Wilski oraz wielu kapłanów, w tym także o. Tadeusz Rydzyk, dyrektor Radia Maryja i Telewizji Trwam. Nie zabrakło także obecności ks. bpa Edwarda Janiaka, który pod koniec spotkania podziękował przybyłym do sanktuarium robotnikom. Wraz z pasterzami modlili się przedstawiciele NSZZ Solidarność, parlamentarzyści, przedstawiciele władz miasta, przedsiębiorcy oraz wierni. Na koniec Mszy św. biskupi w imieniu wszystkich zgromadzonych zawierzyli św. Józefowi wszystkie sprawy związane z rodziną i pracą.
Po Mszy św. poczty sztandarowe, kapłani i pielgrzymi udali się pod pomnik Jana Pawła II, przy którym poszczególne delegacje złożyły kwiaty. Po odśpiewaniu „Barki” biskupi podzielili się chlebem z robotnikami, rzemieślnikami i przedsiębiorcami.

Tekst i foto Katarzyna Strzyż