TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 15:21
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Pielgrzymkowe nauczanie Jana Pawła II

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Pielgrzymkowe nauczanie Jana Pawła II

Pozostaniemy nadal przy trzeciej pielgrzymce do Polski, przywołując kilka myśli z homilii wygłoszonej w Gdańsku na Zaspie w czasie Mszy św. dla przedstawicieli świata pracy. Już w słowach powitania Ojciec Święty zaznaczył, że „wita miasto i środowisko, w którym zrodziła się na nowo  potrzeba odnowy człowieka przez pracę. Wyzwolenia człowieka przez pracę”. Już w samych tych słowach znajdujemy ten niezwykle podniosły i ważny wymiar pracy. Patrząc na historię i rozwój społeczeństw i analizując mentalność współczesnego człowieka można dostrzec wręcz przekonanie, że praca jest źródłem zniewolenia. Papież natomiast podkreśla, że praca powinna prowadzić do wyzwolenia. Jest to możliwe, jeżeli przywróci się pracy jej pełny wymiar osobowy i społeczny. Dlatego pracy nie można analizować tylko pod względem ekonomicznym. „Praca – to znaczy człowiek. Człowiek pracujący. Jeśli więc chodzi o sprawiedliwy stosunek między pracą a płacą, to nie można go nigdy dostatecznie określić, jeśli się nie wyjdzie od człowieka jako podmiotu pracy”. Słowa te dzisiaj nabierają szczególnej wymowy, chociaż zmienił się ustrój można mówić o przywróceniu wolności to praca często jest źródłem zniewolenia, a nie wolności.
Niestety istniejące bezrobocie sprawia, że trudności ze znalezieniem pracy prowadzą do zbyt wielkiej zależności człowieka od pracy i nie pozwala na zachowanie pewnej swobody i wolności w dokonywaniu wyboru miejsca pracy. Bardzo często pracownik musi się zadowolić tym co ma, bo niestety nie może znaleźć nic lepszego. Taka sytuacja jest także wykorzystywana przez pracodawców, którzy nie liczą się z pracownikiem gdyż wiedzą, że na jego miejsce czekają inni. Trudno w takim przypadku dostrzec wymiar podmiotowy pracy. Wręcz przeciwnie pracownik jest tylko siłą roboczą łatwą do zastąpienia. Słowa Papieża nabierają tym większej mocy, ponieważ  „Praca nie może być traktowana – nigdy i nigdzie – jako towar, bo człowiek nie może być towarem, ale musi być podmiotem”.
W spojrzeniu na pracę ważny jest także wymiar wspólnotowy, gdyż człowiek nie żyje sam, ale żyje z drugimi, przez drugich i dla drugich. Ten wymiar wspólnotowy i społeczny nie może w żaden sposób ograniczać osoby jako jednostki ani jego talentów i możliwości własnego rozwoju. Praca staje się tutaj istotną drogą rozwoju i samorealizacji. Aby tak jednak było musi być stworzona odpowiednia przestrzeń dla każdego. Ojciec Święty podkreśla tutaj szczególną rolę państwa: „Jednym z ważnych zadań państwa jest stwarzanie tej przestrzeni, tak aby każdy mógł przez pracę rozwinąć siebie, swoją osobowość i swoje powołanie. Ten osobowy rozwój, ta przestrzeń osoby w życiu społecznym jest równocześnie warunkiem dobra wspólnego”. Te słowa powinny stanowić ważny punkt odniesienia dla rządzących i do zrobienia rachunku sumienia na ile swoimi ustawami stwarzają taką przestrzeń.
Warto jeszcze przypomnieć refleksję dotyczącą solidarności, która powinna być podstawą relacji międzyludzkich. Papież wskazuje, że inspiracją do międzyludzkiej i społecznej solidarności  mogą być słowa św. Pawła: „Jedni drugich brzemiona noście”, które wskazują na potrzebę wzajemnej pomocy i zrozumienia. Program solidarności powinien stać ponad programem walki i nie można stawać jeden przeciw drugiemu ani jedni przeciw drugim. To umiejętne dźwiganie brzemion ma się łączyć także z tym, aby tych brzemion nie pomnażać, ale ciągle zmniejszać czyli pracować nad własną doskonałością i uświęcaniem.

ks. Paweł Guździoł

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!