TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 12:11
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Patron Zielonej Wyspy

Patron Zielonej Wyspy

patrykŚwiętego Patryka (wspomnienie liturgiczne 17 marca) czci się nie tylko w Irlandii, ale i w Wielkiej Brytanii, Ameryce czy Australii. To dzięki niemu Zielona Wyspa stała się Wyspą Świętych.

Mimo iż Święty Patryk był postacią historyczną, to przez wieki narosło wokół niego sporo legend. Ten z pochodzenia Szkot nie przypuszczał nawet, że na Zielonej Wyspie będzie głosić Ewangelię.

Ziemia niewoli ziemią wybraną
Św. Patryk urodził się około 385 roku. W wieku 14 bądź 16 lat uprowadzony został przez piratów na Zieloną Wyspę. Tam nawrócił się, zdobył umiejętności i wiedzę, która przydała się Świętemu w jego przyszłej działalności misyjnej. Niestety sztuka nie przedstawia nam tego etapu jego życia. Po latach udało mu się zbiec z irlandzkiej niewoli. Wcześniej usłyszał w śnie głos: „Patryku, twój statek jest gotów”. W innym śnie ujrzał proszącego go usilnie Irlandczyka: „Błagamy cię, święty chłopcze, abyś przybył i zatrzymał się u nas”. Po tych słowach zrozumiał, że powinien udać się jako misjonarz do Irlandii. Po przyjęciu w 432 roku święceń biskupich, wyruszył na Zieloną Wyspę. Szanując jej mieszkańców, pozyskiwał ich dla Chrystusa, a znaleźli się wśród nich także druidzi, czyli pogańscy kapłani i władcy. Działalność tę ukazał na pochodzącym z około 1745 roku obrazie „Św. Patryk, biskup Irlandii” włoski artysta Giovanni Battista Tiepolo. Święty przemawia z podwyższenia do zgromadzonych wokół Irlandczyków, w gronie których przyciąga uwagę starszy, schorowany, z kulą do chodzenia, mężczyzna. Nie dla kaprysu umieścił go w swoim dziele Tiepolo, gdyż św. Patryk zasłynął z cudów, także uzdrowień. Św. Patrykowi zawdzięczamy również wprowadzenie do liturgii wywodzącego się z Galii obrządku, upowszechnienie spowiedzi usznej i zwyczaj wzywania za pomocą dzwonu na modlitwy, który przyjął się w całej Europie. Święty zmarł w 461 roku w stolicy biskupiej Armagh lub w Down. Jego ciało miano owinąć w wykonany przez św. Brygidę całun, a mary, na których spoczywało, miała otoczyć niebiańska światłość. Inna opowieść przybliża nam miłość, jaką św. Patryk darzył mieszkańców Irlandii. Według legendy Święty spierał się z Bogiem o łaski dla nich dopóki nie uzyskał zapewnienia, że to on sam będzie sądził Irlandczyków w Dniu Ostatecznym.

Zielony ornat, koniczyna i węże
Najczęściej artyści ukazują św. Patryka w zielonym ornacie. Zieleń ta nawiązuje do trawiastego krajobrazu Irlandii i do koniczyny, bardzo zresztą istotnego atrybutu tego Świętego w jego ikonografii. Miał on bowiem za pomocą koniczyny wyjaśnić Irlandczykom niezrozumiałą dla nich tajemnicę troistości i jedności Osób Boskich, czyli dogmat o Trójcy Świętej.
W dziełach sztuki św. Patryk często trzyma w palcach koniczynę, może ona zdobić także jego pastorał i szatę. Polichromowana rzeźba z kościoła św. Agnieszki w Londynie wyobraża Świętego z dwiema koniczynami. Jedna stanowi zwieńczenie jego pastorału a druga widnieje u jego stóp. Znajdującą się u nóg św. Patryka koniczynę bezskutecznie usiłuje zniszczyć wąż, którego Święty depcze, wbijając w ciało gada swój pastorał. W tym geście mamy do czynienia ze zwycięstwem chrześcijaństwa nad pogaństwem. Jedna z legend mówi natomiast, że wtedy, gdy spotkają się ze sobą koniczyna i palma, czyli gdy wspomnienie św. Patryka przypadnie w Niedzielę Męki Pańskiej, nastanie na ziemi Chrystusowy pokój. Koniczynę jako atrybut św. Patryka widzimy również na ukazującej go, współczesnej ikonie. Poza księgą Ewangelii Święty także koniczynę trzyma w dłoni. Innymi atrybutami św. Patryka są: krzyż, chrzcielnica, harfa, czyli godło Irlandii oraz model świątyni. Z owym modelem w ręce przedstawiono św. Patryka w katedrze Światłości Chrystusa w Oakland w Kalifornii. Atrybut ten przypomina nam o założeniu przez Świętego w Irlandii kościołów i klasztorów oraz o zorganizowaniu arcybiskupstwa w Armagh. Atrybutem św. Patryka są także czyśćcowe płomienie. Jedna z legend wspomina o ujrzeniu przez niego czyśćca. Chcąc wzbudzić w mieszkańcach Zielonej Wyspy pragnienie pokuty, św. Patryk wbijał na ich oczach pastorał w ziemię, a z powstałych w niej otworów wybuchały płomienie ognia oraz wydobywały się jęki cierpiących w czyśćcu dusz.
Najbardziej popularnym w ikonografii św. Patryka atrybutem, obok zielonego ornatu i koniczyny, jest wąż. Jednak nie symbolizuje on tutaj szatana, lecz pogaństwo. Czasem Święty go depcze, ale częściej przegania wijące się u jego stóp węże, nakazując im na przykład pogrążyć się w wodach uchodzących zresztą w wielu kulturach za siedzibę złych mocy. Uwolnienie Irlandii przez św. Patryka od plagi węży rozumiane jest jako całkowite wyzwolenie Zielonej Wyspy z pogaństwa. Zgodnie z legendą św. Patryk miał także pokonać smoka w grocie nad Czerwonym Jeziorem, czyli Longh lub Lough Derg, do którego spłynęła, zabarwiając wody, krew stwora.
Święty Patryk, oddany misjonarz, pozostawił nam w swych pismach piękną, misyjną modlitwę. Brzmi ona następująco: „Jezu Chryste, bądź ze mną, we mnie, za mną, przede mną. Bądź w sercu tego, który myśli o mnie. Bądź w oczach tego, który patrzy na mnie. Bądź w uszach tego, który mnie słucha. Bądź w ustach tego, który mówi do mnie”.

Tekst Justyna Sprutta

Galeria zdjęć

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!