TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 19 Marca 2024, 03:43
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Pasterskie i ojcowskie posługiwanie biskupa w diecezji

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Pasterskie i ojcowskie posługiwanie biskupa w diecezji

W chwili święceń biskup przyjmuje na siebie obowiązek kierowania powierzonym sobie Kościołem. Codzienną troskę biskupa o owczarnię Chrystusową Sobór Watykański II określa pojęciami „ojciec” i ,,pasterz”. Przywołując te biblijne obrazy, ukazuje się charakterystyczne cechy biskupiego posługiwania w diecezji. Wzorem staje się sam Jezus Chrystus, „który nie przyszedł, aby mu służono, lecz aby służyć” (Mt 20, 28). Pasterska funkcja biskupa diecezjalnego wyraża się w jego służbie wobec powierzonej mu wspólnoty Kościoła. Najważniejszym celem biskupiego posługiwania jest troska o zbawienie dusz. Konstytucja dogmatyczna o Kościele powie jasno: „biskupi kierują powierzonymi sobie poszczególnymi kościołami, jako zastępcy i legaci Chrystusa, radami, zachętami, przykładem, ale także mocą swego autorytetu i świętej władzy, z której jednak korzystają tylko dla budowania swojej trzody w prawdzie i świętości, pamiętając o tym, że kto jest większy, ma być jak mniejszy, a przełożony jak sługą”. „Pastores gregis” wymienia następujące cechy: wzorowe życie, zdolność nawiązywania autentycznych i konstruktywnych relacji z ludźmi, dobroć serca, cierpliwość, zrozumienie, współczucie, wyrozumiałość i przebaczenie. Warto zauważyć, że Kościół od samego początku zwracał uwagę na to, by kandydaci do biskupstwa oznaczali się cechami godnymi naśladowania w codziennym życiu. Posługa biskupa nigdy nie ograniczała się do administrowania dobrami doczesnymi Kościoła. Biskup traktowany był przede wszystkim jako prawdziwy duchowy przełożony gminy chrześcijańskiej. Podstawowym zadaniem biskupa winna być troska o rozwój duchowy powierzonych mu wiernych. Prawe życie biskupa staje się wzorem dla tych, którzy żyją pod jego pasterskimi rządami. Rozwój życia wewnętrznego biskupa i świadectwo jego życia mają pociągać innych do osobistego rozwoju duchowego i postępowania za wzorem swego pasterza i ojca.
O konieczności świadectwa życia biskupa w jego pasterskim posługiwaniu wspominają modlitwy liturgiczne. Kolekta przy udzielaniu święceń biskupowi diecezjalnemu mówi o potrzebie kierowania ludem Bożym poprzez słowo i przykład. Stwierdzenie, że pasterskie posługiwanie ma się dokonywać zgodnie z wolą Bożą, wskazuje na boskie pochodzenie urzędu biskupiego. Z taką właśnie świadomością biskup powinien stanąć na czele Kościoła lokalnego. Świadomość otrzymanego daru pomoże mu mieć zawsze przed oczyma przykład Dobrego Pasterza. Biskup naśladując Dobrego Pasterza, staje się dla własnych owiec wzorem służby.  Modlitwy liturgiczne mówią także o potrzebie upodobnienia się do Chrystusa, które domaga się świadectwa wiary i miłości: „Poświęcając swoje życie dla Ciebie i dla zbawienia braci, starają się upodobnić do Chrystusa i składają Tobie świadectwo wiary i miłości”. Modlitwa wyraźnie mówi o poświęceniu życia dla Boga i braci oraz o upodobnieniu się do Chrystusa i składaniu świadectwa wiary i miłości. Choć sakrament święceń upodabnia do Chrystusa dzięki specjalnej łasce Ducha Świętego, to jednak wyświęcony jest wezwany do ściślejszego upodabniania się do Chrystusa w sposób zewnętrzny.
Funkcja pasterska biskupa wyraża się również w ocenie i utrzymywania porządku u wiernych należących do jego Kościoła. Na biskupie spoczywa pełna odpowiedzialność za decyzje, które muszą być podjęte, nawet wobec niezrozumienia ich przez wiernych. Celem takiego działania biskupa jest troska o przyszłe zbawienie powierzonych mu wiernych. Aby zrealizować w pełni funkcję ojca i pasterza biskup winien kierować się pewnymi zasadami ogólnymi. Należy wymienić przede wszystkim zasadę dobra wspólnego, zasadę jedności, zasadę odpowiedzialnej współpracy wszystkich członków wspólnoty diecezjalnej w realizacji posłannictwa Kościoła pod przewodnictwem biskupa, zasadę pomocniczości, oraz zasadę koordynacji wszelkich działań diecezjalnych.
W konkretny sposób pasterska i ojcowska misja biskupa jest realizowana poprzez wizytacje duszpasterskie, współpracę z prezbiterium danego Kościoła partykularnego, formację kandydatów do kapłaństwa, relacje biskupa do diakonów stałych i osób konsekrowanych, troskę o wiernych świeckich, o rodzinę, młodzież, i zwiane z nią duszpasterstwo powołaniowe. Właśnie w tych dziedzinach biskup wyraża miłość pasterską względem ludu Bożego, który został powierzony jego trosce.

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!