Ostatnia pielgrzymka do Polski cd.

„Trzeba, aby Jego orędzie o miłosiernej miłości zabrzmiało z nową mocą. Świat potrzebuje tej miłości. Nadszedł czas, żeby Chrystusowe przesłanie dotarło do wszystkich, zwłaszcza do tych, których człowieczeństwo i godność zdaje się zatracać w mysterium iniquitatis. Nadszedł czas, aby orędzie o Bożym miłosierdziu wlało w ludzkie serca nadzieję i stało się zarzewiem nowej cywilizacji - cywilizacji miłości”.

Słowa te wypowiedział Ojciec Święty w czasie homilii wygłoszonej na Krakowskich Błoniach 18 sierpnia 2002 roku. Określenie „cywilizacja miłości” już nie raz pojawiło się w naszych rozważaniach i jest pojęciem dość istotnym i ważnym w Nauczaniu Społecznym Kościoła. Chrześcijanie powinni zaangażować się w budowanie tej cywilizacji tu na ziemi. Otwierając się na rzeczywistość niebieską, pozaziemską i dążąc do niej, nie można zaniedbać tej, w której żyjemy tu na ziemi. Przesłanie o miłosiernej miłości Boga ma uświadomić każdemu człowiekowi, jak bardzo jest ważny i wartościowy. Każda osoba odkrywa swoją godność i wartość wtedy, gdy wie i jest o tym przekonana, że jest kochana. Miłość miłosierna Boga do człowieka powinna mieć swoje odbicie w życiu społecznym na wszystkich jego płaszczyznach.

Słudzy Boży, którzy zostali beatyfikowani podczas tej Mszy Świętej, charakteryzują się  szczególnym rysem świętości, polegającym na oddaniu sprawie miłosierdzia. Arcybiskup Warszawy błogosławiony Zygmunt Szczęsny Feliński w duchu miłości społecznej angażował się w obronę wolności narodowej. Jego przykład jest ważny, zwłaszcza dzisiaj, gdy pojawiają się fałszywe ideologie wolności związane z hałaśliwą propagandą liberalizmu i wolności bez prawdy. Jedyna i niezawodna filozofia wolności to prawda krzyża Chrystusowego i ona jest istotowo związana z dziejami naszego narodu.

Jan Beyzym, jezuita i wielki misjonarz, kierując się pragnieniem niesienia miłosierdzia najbardziej potrzebującym dotarł na Madagaskar i poświęcił swoje życie trędowatym. W czasie  swojej działalności otrzymywał pomoc z kraju i zagranicy, zrodził się wtedy ten wspaniały duch solidarności w miłosierdziu, który wciąż powinien trwać i rozwijać się w Polsce, jak i w całym Kościele. 

Jan Balicki swoim życiem służył miłosierdziu jako kapłan, mając otwarte serce dla wszystkich potrzebujących, ale szczególnie jego posługa w konfesjonale ukazywała wielkość Bożego miłosierdzia, gdzie błogosławiony Jan swoją cierpliwością i pokorą zbliżał grzesznego człowieka do tronu Bożej łaski. 

„Jak się oddać Bogu, to oddać się na przepadłe”. To duchowy testament Sancji Janiny Szymkowiak. Czwartej błogosławionej, która oddała się na służbę głoszenia i realizowania miłości miłosiernej. W ciężkich czasach okupacji hitlerowskiej całkowicie oddała się potrzebującym, a swoje powołanie zakonne uznawała za dar Bożego miłosierdzia.

Przykłady tych błogosławionych mają służyć nam wszystkim, aby wzbudzić i rozwinąć „wyobraźnię miłosierdzia”. Taka wyobraźnia rozwija ducha solidarności z bliźnimi i sprawia, że wzajemna pomoc staje się świadectwem braterskiej wspólnoty dóbr. W dzisiejszym świecie otwartym na człowieka i poszukującym właściwej drogi słowa Papieża są dla nas bardzo wymowne  i postarajmy się je głęboko przemyśleć i realizować. „Dziś z całą mocą proszę wszystkich synów i córki Kościoła, a także wszystkich ludzi dobrej woli, aby „sprawa człowieka” nie była nigdy, przenigdy odłączona od miłości Boga. Pomóżcie współczesnemu człowiekowi zaznawać miłosiernej miłości Boga! Niech w jej blasku i cieple ocala swoje człowieczeństwo!”

ks. Paweł Guździoł