TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 17:48
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Odnowione księgi liturgiczne

Wiara celebrowana w liturgii

Odnowione księgi liturgiczne

Nowe rozumienie liturgii oraz wytyczne pastoralne Konstytucji Sacrosanctum concilium w naturalny sposób prowadziły do rewizji i przepracowania ksiąg liturgicznych. Wprowadzanie w życie nowych ksiąg liturgicznych oprócz tego, że wymagało ogromnej pracy specjalistów, musiało być poprzedzone wydaniem wielu dokumentów, bezpośrednio lub pośrednio związanych z liturgią. Do pracy nad wydaniem nowych ksiąg liturgicznych włączono największe autorytety naukowe z całego świata (około 200). Utworzono 39 merytorycznych komisji, które zajmowały się przygotowaniem poszczególnych ksiąg. Wydanie każdej nowej księgi liturgicznej poprzedzone było wieloletnią i bardzo trudną pracą, która obejmowała wysiłki liturgistów, historyków, egzegetów, muzykologów, ekspertów filologii klasycznej, dogmatyków, prawników, a także pracowników ówczesnych Kongregacji Sakramentów, Kleru i Rozkrzewiania Wiary.
Nie sposób wymieniać wydanych po Vaticanum II wszystkich nowych ksiąg liturgicznych. Wystarczy stwierdzić, że na dzień dzisiejszy została zakończona rewizja i publikacja wszystkich ksiąg liturgicznych oraz, że niektóre z nich doczekały się drugich, a nawet trzecich wydań poprawionych. Przykładem może być Mszał Rzymski, który w roku 2002 ukazał się jako trzecie wzorcowe wydanie. Poprawione wydania ksiąg liturgicznych świadczą, że odpowiedzialni za reformę świadomi są błędów i niedociągnięć, które wkradły się do pierwszych wydań, a także są otwarci na sugestie i potrzeby różnych Kościołów lokalnych. Ponieważ liturgia jest wydarzeniem mocno osadzonym w życiu konkretnych ludzi musi być weryfikowana i poprawiana, pamiętając o pewnych granicach.
 W Polsce przekładem nowych ksiąg liturgicznych od początku zajmowała się Komisja Liturgiczna Episkopatu Polski. Ponieważ taka praca wymagała czasu i dużego sztabu odpowiednio przygotowanych ludzi, przewodniczący Komisji bp Jop chciał stworzyć pięć ośrodków roboczych, w których miały być tłumaczone teksty liturgiczne. W rzeczywistości powstały trzy ośrodki: w Warszawie, Krakowie i Lublinie. Nie udało się powołać odpowiednich zespołów w Poznaniu i Wrocławiu. Każdy ośrodek we własnym zakresie dobierał sobie zespół ekspertów składających się z liturgistów, polonistów, literatów, filozofów i biblistów. Oni dokonywali pierwszej wersji tłumaczenia. Następnie było ono sprawdzane przez drugi ośrodek i w końcu trafiało do Komisji Liturgicznej Episkopatu, która po ostatecznych poprawkach przekazywała teksty do Konferencji Episkopatu. Po akceptacji biskupów księgi były przesyłane do aprobaty Kongregacji Kultu Bożego.
Z publikacją nowych ksiąg liturgicznych ściśle wiąże się kwestia wprowadzenia języka polskiego do liturgii. Komentując pierwszą Instrukcję wykonawczą do Konstytucji o liturgii, Episkopat Polski w liście pasterskim z 27 stycznia 1965 roku opowiedział się za stopniowym wprowadzaniem języka narodowego do liturgii. Trzeba pamiętać, że tłumaczenie tekstów liturgicznych na język polski pociągało za sobą także konieczność nowego tłumaczenia tekstów biblijnych oraz patrystycznych. Poza tym środowisko kościelne w Polsce było podzielone i nie wszyscy podzielali entuzjazm reformatorów. Proces wprowadzania języka polskiego do liturgii trwał osiem lat i zakończył się 6 września 1972 roku wraz z wydaniem zarządzenia o czterech tomach Liturgii Godzin w języku polskim.
Z perspektywy czasu widać, że droga wprowadzania reformy w Polsce dotycząca języka i wydawania nowych ksiąg liturgicznych, choć długa, wydaje się słuszna.

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!