Niezapomniana wizyta Ojciec Święty Jan Paweł II w Kaliszu

Niezapomniana wizyta

Ojciec Święty Jan Paweł II w Kaliszu

Pięć lat po utworzeniu w 1992 roku diecezji kaliskiej, jej stolicę spotkał wielki, niezapomniany zaszczyt, bowiem znalazła się ona na trasie V Pielgrzymki Ojca Świętego Jana Pawła II do Ojczyzny.

Przybycie Namiestnika Chrystusa do Kalisza miało miejsce 4 czerwca 1997 roku, ale nie była to pierwsza wizyta Polaka zasiadającego na Stolicy Piotrowej w nadprośniańskim mieście. Po raz pierwszy ks. Karol Wojtyła - jako ówczesny biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej - gościł w nim 13 maja 1962 roku, na uroczystościach z okazji Dni Maryjnych. Ponownie przebywał w Kaliszu - już jako kardynał i metropolita krakowski - na uroczystościach związanych z 25-leciem wyzwolenia księży, byłych więźniów obozu koncentracyjnego w Dachau, które odbywały się w dniach 28-29 kwietnia 1970 roku. Kolejna wizyta miała miejsce 7 listopada 1976 roku, kiedy to przyszły papież odwiedził ks. Andrzeja Bazińskiego, kolegę z czasów studiów teologicznych odbytych w czasie II wojny światowej na konspiracyjnym Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej, który był wówczas proboszczem parafii św. Michała Archanioła w podkaliskim Dobrzecu.

Pragnienie przyjęcia w Kaliszu następcy św. Piotra pojawiło się w sercach jego mieszkańców podczas pielgrzymki dziękczynnej za ustanowienie diecezji kaliskiej, która udała się do Rzymu w 1993 roku. Podobne pragnienie wyrażały też ówczesne władze samorządowe oraz Biskup Kaliski, który podczas swego pobytu w Rzymie w październiku 1995 roku przekazał Ojcu Świętemu ustne zaproszenie do odwiedzenia diecezji i jeszcze w tym samym roku przesłał do Watykanu oficjalne zaproszenie wraz z prośbami w tej sprawie wyrażonymi przez Wojewodę Kaliskiego i Prezydenta  Kalisza. Nieco później złożył też stosowny wniosek w Sekretariacie Konferencji Episkopatu Polski, który w imieniu całego Kościoła w Polsce zapraszał Ojca Świętego do odwiedzenia Ojczyzny w 1997 roku. Jednak diecezji pragnących gościć Jana Pawła II było ponad dwadzieścia, a Ojciec Święty miał odwiedzić tylko dziesięć z nich. Aby pragnienie się spełniło potrzeba było modlitwy i cierpliwości. I wreszcie stało się - 8 stycznia 1997 roku ogłoszono, że na trasie V pielgrzymki apostolskiej Jana Pawła II do Ojczyzny znalazł się Kalisz, a diecezjanie z wielką radością powitali list ks. bpa Stanisława Napierały, który 12 stycznia 1997 roku poinformował ich, że: „Dotąd żyliśmy nadzieją Jego przyjazdu - obecnie otrzymaliśmy pewność”.

W celu przygotowania papieskiej wizyty Biskup kaliski powołał Diecezjalny Komitet Przygotowawczy, na którego czele stał ks. bp Teofil Wilski, biskup pomocniczy kaliski, a funkcję wiceprzewodniczących pełnili: ks. infułat Bogumił Jóźwiak i ks. infułat Tadeusz Szmyt. Do działań związanych z przyjęciem dostojnego Gościa włączyły się także władze wojewódzkie i miejskie. Przeprowadzono remonty domów, ulic i chodników. Zadbano o dekoracje, telebimy i parkingi, a zwłaszcza o przygotowanie placu celebry. Ołtarz umieszczony został na elewacji frontowej ówczesnego Domu Towarowego „Jantar” przy Placu Kilińskiego. Jego projekt opracował artysta plastyk Zygmunt Baranek, a konstrukcję przygotował inż. Romuald Zaręba. W jego zwieńczeniu ulokowano płaskorzeźbę Świętej Rodziny Kaliskiej autorstwa artysty plastyka Włodzimierza Ćwira, nawiązującą do hasła kaliskiej stacji pielgrzymki Ojca Świętego, które brzmiało: „Rodzina kolebką wiary i pierwszym miejscem ewangelizacji”.

Jan Paweł II przybył do Kalisza helikopterem z Gniezna. Wylądował o godzinie 9.02 na lądowisku przy wznoszonym wówczas Wyższym Seminarium Duchownym przy ul. Złotej. Budowę jednej z jego części ukończono tuż przed papieską wizytą. Po krótkim powitaniu przez władze kościelne i świeckie, papież udał się papamobile na Plac św. Józefa. Na trasie przejazdu witały go tłumy Kaliszan i pielgrzymów. Do bazyliki będącej jednocześnie sanktuarium św. Józefa, Ojciec Święty dotarł około godz. 9.30. Po powitaniu przez ks. prałata Lucjana Andrzejczaka i kanoników kapituły kolegiackiej papież udał się do kaplicy Cudownego Obrazu Świętej Rodziny na kilkunastominutową modlitwę.

We Mszy św. - z udziałem około 200 kardynałów, biskupów i kapłanów - uczestniczyło około 200 tys. wiernych. W homilii Ojciec Święty zaakcentował kwestie dotyczące rodziny, obrony życia oraz zagrożeń stojących przed ludzkością, które określił mianem „cywilizacji śmierci”. To z Kalisza „poszło w świat” papieskie nauczanie, że: „Prawo do życia nie jest tylko kwestią światopoglądu, nie jest tylko prawem religijnym, ale jest prawem człowieka” i pamiętne słowa, że: „Naród, który zabija swoje dzieci, jest narodem bez przyszłości”.
Po Mszy św. Jan Paweł II  udał się około godz. 14.00 do kaliskiej katedry, chociaż wizyta w tej świątyni nie była ujęta w programie pielgrzymki. Tam, wraz z towarzyszącymi mu osobami i proboszczem ks. prałatem Andrzejem Gawłem, zatopił się w cichej, kilkuminutowej modlitwie, a następnie - po udzieleniu apostolskiego błogosławieństwa całej parafii św. Mikołaja - pojechał do Wyższego Seminarium Duchownego na obiad i krótki odpoczynek, gdzie powitany został przez ówczesnego rektora WSD ks. prałata Jacka Plotę. Po odpoczynku Ojciec Święty poświęcił seminaryjną kaplicę i nieco później posadził symbolicznie dwa dęby piramidalne, do dziś przypominające papieską wizytę. Pożegnanie Jana Pawła II nastąpiło krótko po godz. 16.00 i papież odleciał helikopterem z Kalisza do kolejnego miejsca na swym pielgrzymim szlaku - do Częstochowy.

tekst Jerzy Aleksander Splitt