Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego

Niedziela Wielkanocna Zmartwychwstania Pańskiego

Z Dziejów Apostolskich
Gdy Piotr przybył do domu centuriona w Cezarei, przemówił: „Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła.
A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu.
On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, w Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów”.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia: Jeśliście razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie ukryte jest z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

Z Ewangelii według Świętego Jana

Przy grobie
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus miłował, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka.
Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Gdzie jest Jezus?
„Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. To słowa jakimi Maria Magdalena reaguje na fakt pustego grobu. Pierwsza myśl, jeżeli nie ma ciała w grobie to znaczy, że ktoś je zabrał. Rozumowanie jak najbardziej logiczne, I wówczas i dzisiaj tylko w ten sposób można wytłumaczyć to, że grób jest pusty. Nie ma ciała w grobie, więc musi być w innym miejscu. My dziś patrzymy na to wydarzenie z zupełnie innej perspektywy. Ale pewnie na miejscu Marii Magdaleny reagowalibyśmy bardzo podobnie. Pozostaje więc pytanie, a gdzie jest ciało Jezusa, gdzie jest Jezus?
On jest w Kaliszu, Ostrowie, Krotoszynie, Jarocinie i wielu, wielu innych miejscach. Na każdym ołtarzu, gdzie chleb przemienia się w Jego Ciało. Grób to było tylko miejsce przejściowe. On spełnił swoją funkcję. W grobie nie ma życia. Dlatego przechodzimy przez grób i idziemy dalej. Tak zrobił Jezus, „zatrzymał” się w grobie, aby nikt nie miał wątpliwości, że Jego śmierć była rzeczywista. Potem zmartwychwstał i poszedł do ludzi, ukazywał się uczniom, ostatecznie powrócił do Ojca. Nie przeżywamy świąt pustego grobu, ale zmartwychwstania Chrystusa. To jest droga, którą On przeszedł i nam wskazał.
Ten grób jest szczególny, ale Jezus już do niego nigdy nie wrócił. Pozostaje miejscem, świadkiem zmartwychwstania. Apostołowie również odchodzą, spotkają Jezusa zmartwychwstałego w wieczerniku, inni uczniowie w drodze do Emaus. A co z naszymi grobami? Jest ich tak wiele, codziennie przybywają nowe. One też będą kiedyś puste. One zapraszają nas do wiary, wołają, krzyczą, przypominają. Tylko to naprawę jest ważne, cenne, co przechodzi przez grób. Co pokonuje, przezwycięża jego niszczycielską siłę. Pieniądze zostają w grobie, albo dokładniej przed grobem. Władza, pozycja, znaczenie, wszystko, co człowiek z tak wielkim trudem gromadził przez całe życie, również zostaje.
Miłość, prawda, dobro, sprawiedliwość trwają dalej, otwierają drogę do zmartwychwstania. Wiemy to, trudno to kwestionować, tak dzieje się na naszych oczach. A jednak tak mocno nas angażuje to, co nie wytrzymuje próby grobu. Dlaczego tak trudno o tym pamiętać? Jezus wyraźnie, trzykrotnie mówił o swojej męce, śmierci i zmartwychwstaniu. Jednak nikt ze stojących przy pustym grobie o tym nie pamiętał? Ta prawda powoli, nie bez trudności docierała do serc uczniów. Wiele pytań, które także nas dotyczą, dotykają naszego życia. Wiemy o zmartwychwstaniu, wyznajemy tę wiarę uroczyście podczas liturgii. A kiedy przychodzi nam stanąć nad grobem jak wiele lęku, niepokoju, wątpliwości.
Co roku świętujemy zmartwychwstanie Chrystusa. Między jednymi i drugimi świętami w kolejnym roku wielu jest takich, którzy doświadczają rzeczywistości grobu. Stają twarzą w twarz wobec pytania o wiarę w zmartwychwstanie. Może potrzeba nam więcej o tym myśleć, mówić, rozważać, aby dzięki temu nasza wiara była silniejsza, pewniejsza. Aby to nie było tylko tkliwe wzdychanie w czasie świat, które jednak niewiele wnosi do naszego życia. W grobie nie ma życia. Dzisiaj przy nim się zatrzymujemy, ale tylko na jakiś czas. Idziemy dalej jak zmartwychwstały Chrystus, aby świadczyć o tym, że to nie grób jest kresem naszego życia. Aby uczyć się patrzeć poza perspektywę grobu. Dopiero tam jest prawdziwe życie, do którego zaprasza nas Jezus. A św. Paweł zachęca: „Szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi”.

ks. Michał Pacyna

Słowo Boże na każdy dzień

Niedziela, 20 kwietnia
Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4; J 20,1-9

Poniedziałek, 21 kwietnia
Dz 2, 14.22-32; Ps 16; Mt 28,8-15

Wtorek, 22 kwietnia
Dz 2, 36-41; Ps 33; J 20, 11-18

Środa, 23 kwietnia
Dz 3, 1-10; Ps 105; Łk 24, 13-35

Czwartek, 24 kwietnia
Dz 3, 11-26; Ps 8; Łk 24, 35-48

Piątek, 25 kwietnia
Dz 4, 1-12; Ps 118; J 21, 1-14

Sobota, 26 kwietnia
Dz 4, 13-21; Ps 118; Mk 16, 9-15