Mówmy świadomie ?Credo?

Mówmy świadomie „Credo”

Boga – jednego w trzech Osobach – można poznać tak jak się poznaje drugiego człowieka: przez przebywanie z Nim. Struktury, formuły, spisane słowo i doktryna są jednak konieczne, aby w swoim osobistym poznaniu Boga nie zbłądzić, nie pozwolić dać się uwieść złym duchom, nie opierać się na swoich wyobrażeniach i projekcjach.

Rozum nie jest doskonałym narzędziem do poznania Boga, ma jednak możliwość poprzez rozważanie dojść do poznania pewnych prawd wiary. Dlatego też Stwórca wyszedł naprzeciw ludzkiej egzystencji i ograniczonemu poznaniu i pozwolił się poznać poprzez Objawienie, a więc to, co sam o Sobie zechciał powiedzieć. Bóg objawiał się etapami – gdy spojrzymy na dzieje zbawienia, podchodził do ludzi z prawdziwą pedagogiką. Ostateczne Objawienie zawarte zostało w Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła, mającej swój wyraz między innymi w „Wyznaniu wiary”. Aby to zobrazować wystarczy przedstawić relację między wybranymi prawdami wiary zawartymi w „Credo” a naszym własnym życiem.
„Jezus umarł ukrzyżowany” – proces Jezusa oraz Jego śmierć na krzyżu poświadczona została historycznie przez liczne źródła, zarówno chrześcijańskie, jak i żydowskie lub pogańskie. Wyznając jednak ten artykuł wiary nie wyrażamy jedynie prawdy historycznej, ale przede wszystkim wiarę w odkupieńczą śmierć Chrystusa w Bożym zamyśle zbawienia. W ten sposób wyznajemy, że śmierć Pana Jezusa należała do tajemnicy zamysłu Bożego. W wyniku grzechu pierworodnego zło przyszło na świat, konieczne było zatem swoiste „spłacenie długu”. Chrystus stał się barankiem ofiarnym ofiarowanym w święta paschalne jako zapłata za niegodziwość człowieka. Dodajmy – każdego człowieka. W ten sposób Bóg Ojciec wysyłający swojego Syna na śmierć pokazuje swój zamysł życzliwej miłości poprzedzający wszelką zasługę z naszej strony. Bóg podąża za człowiekiem i szuka go pomimo ludzkich grzechów i ułomności.
„Stamtąd (z nieba) przyjdzie sądzić żywych i umarłych” - to jeden z artykułów wiary odnoszący się wprost do przyszłości, a nie przeszłości lub teraźniejszości. Okoliczności wniebowstąpienia, a zwłaszcza zapowiedź aniołów o powtórnym przyjściu Zbawiciela, objawiły Apostołom tę ważną prawdę. Chrystus jest Panem wszechświata, historii i czasu. Choć trwa On w swoim Kościele, to jednak na końcu czasów Jego przyjście będzie miało charakter otwarcie triumfalnego zwycięstwa. Kościół póki co jest zapowiedzią owego czasu. Powyższy artykuł wiary napomina również człowieka, że na końcu czasów nastanie sąd szczegółowy, w którym każdy będzie musiał zdać sprawę ze swoich uczynków. Ważna jest sfera zarówno stosunku człowieka do Boga, a więc przyjęcie wiary bądź jej odrzucenie, a także postawa wobec bliźniego. Bóg jednak nie chce potępiać, ale zbawiać, człowiek wszelako może swoją postawą zamknąć się na bezwarunkową łaskę Boga.
„Wyznanie wiary” jest zatem nie tylko historyczną i informacyjną formułą, ale przede wszystkim wezwaniem do wiary w rzeczywistość, która była, trwa i będzie trwać po wszystkie czasy. Każdy artykuł wiary można odnosić zarówno do doktryny, nauki Kościoła, ale o wiele pożyteczniejszy jest głębszy aspekt – odniesienie do wspólnoty wiernych, a także perspektywy indywidualnej. Po to Bóg zechciał się objawić człowiekowi, aby ten został zbawiony.

Kajetan Rajski