TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 19 Marca 2024, 08:06
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Małe Misjonarki Miłosierdzia

27.12.18

Małe Misjonarki Miłosierdzia

Ostatni artykuł z cyklu przybliżającego wspólnoty zakonne, które w minionym czasie swoją obecnością i niesioną posługą wpisywały się w dzieje terenu obejmującego swym zasięgiem dzisiejszą diecezję kaliską poświęcony jest siostrom orionistkom, które przez kilkadziesiąt lat świadczyły w Kaliszu miłosierdzie i otaczały miłością sieroty oraz osoby ubogie i niepełnosprawne.

Powstanie wspólnoty sióstr orionistek związane jest z postacią ks. Alojzego Orione, świętego kanonizowanego 16 maja 2004 roku, który już jako kleryk seminarium diecezjalnego w Tortonie otoczył opieką biednych chłopców włóczących się po ulicach tegoż północnowłoskiego miasta i założył dla nich w 1892 roku oratorium, a w następnym roku kolegium. Działalność obu tych placówek oraz kilku dalszych domów opieki zorganizowanych przez niego nieco później, wyznacza początek tworzenia się nowego zgromadzenia zakonnego, którego głównym celem miała być posługa duszpasterska wśród dzieci i młodzieży oraz opieka nad osobami ubogimi, niepełnosprawnymi, opuszczonymi i odrzuconymi społecznie. Zgromadzenie to oficjalnie zatwierdzone zostało przez Stolicę Apostolską w 1903 roku i otrzymało nazwę Małego Dzieła Boskiej Opatrzności (Parvum Opus Divinae Providentiae – FDP).
Ks. Alojzy Orione po założeniu zgromadzenia księży orionistów, którzy podejmowali posługę w zakładach opiekuńczo-wychowawczych organizowanych przez niego w różnych włoskich miastach, postanowił utworzyć także żeńską wspólnotę zakonną, która wspierałaby działalność wychowawczą i charytatywną prowadzoną przez Synów Boskiej Opatrzności. W tym celu zwrócił się z prośbą do młodej, zamożnej i „ujmującej dobrocią” hrabiny Józefiny Valdettaro, by otoczyła opieką dziewczęta, które wyraziły pragnienie włączenia się w jego dzieło i jednocześnie wyznaczył jednego ze swoich współbraci – ks. Karola Sterpiego, na kierownika duchowego kandydatek do przyszłego zgromadzenia.
Pierwsza wspólnota sióstr orionistek powstała pod koniec czerwca 1915 roku w Ameno (Nowara) i podjęła posługę w otwartym tam właśnie przytułku dla ubogich. Rok ten siostry przyjmują za datę utworzenia ich zgromadzenia, chociaż nie posiadało one jeszcze wówczas własnych konstytucji zakonnych i nie zostało zatwierdzone przez Stolicę Apostolską. Pełne prawa zakonne siostry otrzymały dopiero w lipcu 1927 roku i przyjęły wtedy nazwę Zgromadzenia Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia (Piccole Suore Missionarie della Carita – PSMC). Przyszłe zgromadzenie rozwiało się bardzo prężnie, a liczne powołania spowodowały konieczność otwierania nowych domów zakonnych, przy których powstawały dzieła miłosierdzia takie jak: przytułki dla kobiet, przedszkola, szkoły krawieckie oraz oratoria dla dziewcząt.
Charakter posługi sióstr orionistek i ich duchowość ks. Alojzy Orione określił w liście przesłanym do nich 18 sierpnia 1921 roku, w którym napisał między innymi: „Wasze małe Zgromadzenie zostało założone w Sercu Jezusa, gdyż z Niego wypłynęło na ziemię miłosierdzie i z niego musicie czerpać dla siebie i dla innych, do których miłosierdzie Pana was pośle. Waszą gwarancją jest Święta Matka Kościół, Papież i Biskupi zjednoczeni wokół Niego, który jest Zastępcą Chrystusa na ziemi. Wasze małe Zgromadzenie będzie nosiło imię »Misjonarki Miłości«, to znaczy Misjonarki Boga, bo Bóg jest Miłością, to znaczy Misjonarki Chrystusa, bo Chrystus jest Bogiem i jest Miłością; to znaczy Misjonarki – czyli głosicielki Ewangelii, służebnice ubogich, bo w ubogich służycie, pocieszacie i głosicie Jezusa Chrystusa”. Nazywając siostry „Misjonarkami Miłości” założyciel ich zgromadzenia wyraził pragnienie, aby oprócz trzech podstawowych ślubów zakonnych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, składały one jeszcze jeden, dodatkowy ślub – ślub miłości, który wyraźnie odróżnia je od innych żeńskich rodzin zakonnych i zobowiązuje do miłości względem bliźnich, szczególnie chorych, niepełnosprawnych, ubogich i opuszczonych, a także do poświęcenia swego życia na doprowadzenie do Boga ludzi najbardziej od Niego oddalonych oraz do poznania i umiłowania przez nich Jezusa Chrystusa, Ojca Świętego i Kościoła.
Głównym hasłem sióstr orionistek – tak, jak i księży orionistów – są słowa św. Pawła: Instaurare omnia in Christo! – „Odnowić wszystko w Chrystusie!”, a Zgromadzenie Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia stanowi dzisiaj Instytut zakonny na prawach papieskich i posiada pięć prowincji: we Włoszech, Argentynie, Brazylii, Chile i Polsce. Do prowincji polskiej – pw. Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej – należy 17 wspólnot działających w 13 miejscowościach (w tym dwie za granicą – we Włoszech i na Ukrainie), ale polskie orionistki są także obecne w międzynarodowych wspólnotach misyjnych na Madagaskarze i Wybrzeżu Kości Słoniowej oraz w Kenii, Filipinach i Togo.
Od czasu Soboru Watykańskiego II siostry noszą szare habity z białym kołnierzykiem oraz czarne proste welony z białą wypustką i srebrne krzyże na piersi, a główne formy ich apostolatu stanową obecnie: świadczenie opieki pielęgniarskiej i innej pomocy chorym, katechizacja i praca wychowawczo - pedagogiczna, troska o samotne matki i osoby zagrożone wykluczeniem społecznym oraz posługa w parafiach i na misjach.
W Polsce pierwsze orionistki pojawiły się w 1924 roku, a do Kalisza przybyły pod koniec lat 30. XX wieku – do pomocy księżom orionistom w prowadzeniu internatu dla gimnazjalistów, zwanego „Jasnym Dworkiem” (przy ulicy T. Kościuszki 24), który pod koniec września 1934 roku przekazany im został przez Zrzeszenie Księży Charystów Diecezji Włocławskiej, którzy z uwagi na przeżywane wówczas trudności finansowe nie byli w stanie nadal utrzymywać placówki założonej przez siebie w sierpniu 1931 roku. Pracowały w nim jednak krótko, bowiem dalsze funkcjonowanie internatu przerwał wybuch II wojny światowej. Do Kalisza siostry powróciły po zakończeniu działań wojennych, kiedy orioniści w miejsce internatu otworzyli w 1946 roku Zakład Wychowawczy dla Sierot, do którego przyjęto 30 chłopców pochodzących z Warszawy, osieroconych podczas powstania warszawskiego. Siostry wraz z księżmi orionistami otoczyły sieroty troskliwą opieką, a nieco później podjęły także pracę w świetlicy zorganizowanej w drewnianym baraku stojącym w pobliżu dawnego internatu, który przekazany został orionistom w 1950 roku przez Wojewódzki Oddział „Caritas” w Poznaniu. Wtedy też obie te placówki połączono w jedną i nadano jej nazwę Domu Dziecka pod Zarządem „Caritas”. Kolejne lata przyniosły ze sobą powolny rozwój tej instytucji, która wzbogaciła się o kaplicę, utworzoną w baraku, dzięki czemu jej podopieczni mogli także korzystać z coraz bardziej rozszerzającej się opieki duszpasterskiej, z której korzystały również dzieci, młodzież i osoby dorosłe mieszkające w pobliżu.
W latach 70. i w pierwszej połowie lat 80. XX wieku w miejsce dawnych zabudowań powstały nowe murowane budynki, a prowadzona przez orionistów placówka, w której nadal posługiwały także Małe Misjonarki Miłosierdzia, otrzymała nazwę Zakładu Wychowawczego „Caritas”. W marcu 1996 roku zakład ten wpisany został do ewidencji kaliskich szkół i placówek oświatowych jako Specjalny Ośrodek Wychowawczy im. bł. Alojzego Orione, którego relikwie w 1976 roku wmurowane zostały w jedną ze ścian budynku głównego tegoż ośrodka. Pod koniec ubiegłego stulecia instytucja ta, w której działa internat dla uczniów szkół średnich z niepełnosprawnością umysłową oraz warsztaty terapii zajęciowej, wzbogacił się o budynek przeznaczony na Dom Studenta, z którego korzystają do dnia dzisiejszego miejscowi studenci – zwłaszcza z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. S. Wojciechowskiego.
Siostry orionistki w tych różnych instytucjach opiekuńczo-wychowawczych i studenckim akademiku, określanych łącznie mianem „Centrum Orione” niosły swoją posługę przez kilkadziesiąt lat – do 2015 roku, kiedy to na podstawie decyzji władz zakonnych przeniosły się do pracy w innych placówkach prowadzonych przez Zgromadzenie Sióstr Małych Misjonarek Miłosierdzia w Polsce.

Tekst Jerzy Aleksander Splitt

Galeria zdjęć

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!