Księga Wyjścia (43)

Księga Wyjścia (43)

Weź Mojżeszu brata swego
Oraz także syna jego
I poprowadź ręką swą,
Na pobliską górę Hor.
A gdy będziesz tam już z bratem,
Niech Aaron swoją szatę
Zdejmie. Ty zaś się postaraj
Ubrać w nią Eleazara.
Symbolicznie, z tym ubraniem,
Syn zostanie mym kapłanem.
Aaron na góry szczycie,
Skończy swe doczesne życie.
Mojżesz spełnił nakaz Boży
I do niego się przyłożył,
Bo przed izraelskim ludem,
Dziarsko z nimi wszedł na górę.
Zdjął więc szatę z Aarona
I synowi ją przyodział.
Tym sposobem, Eleazar,
Bogu życie swe oddawał.
Odtąd, zgodnie z wolą Pańską,
Posiadł godność już kapłańską.
A gdy z góry dwaj schodzili,
Lud zrozumiał w jednej chwili,
Że Aaron życie stracił
I swych przodków ubogacił.
Cały naród to przeżywał
I go miesiąc opłakiwał.
Potem zaś wyruszył dalej.
Lecz narzekał wciąż Izrael
Na Mojżesza i na Pana.
- Znów pustynia nas pochłania.
Wszak w Egipcie pięknie było.
Bardzo dobrze nam się żyło.
Tutaj mamy same szkody:
Nie ma chleba! Nie ma wody!
Oj, niechybnie tu pomrzemy,
Z dala, od egipskiej ziemi.
Tam jedzenia było w bród.
Gdzież Mojżeszu jest nasz Bóg?
Ty ku śmierci nas prowadzisz
A On temu... nie zaradzi!

Romcio Tomcio