Święty Józef

„W św. Józefie odkrywamy twarz Boga Ojca: czułą, troskliwą, kochającą” - to temat pierwszoczwartkowej modlitwy w obronie życia w sanktuarium w Kaliszu, ale i fakt, który może potwierdzić każdy, kto choć raz spojrzał na obraz Świętej Rodziny.

W poprzednim numerze „Opiekuna” poznaliśmy historię Nabożeństwa do 7 boleści i do 7 radości Świętego Józefa. Zapoznaliśmy się również z różnymi formami jego odprawiania i wiemy, że w ostatnim zatwierdzonym przez Kościół objawieniu tego Świętego, on sam upomniał się o tę modlitwę i zapewnił, że jest to potężne narzędzie, przez które Bóg pragnie okazać nam swoje miłosierdzie. 

Pozwólmy się zarazić milczeniem Świętego Józefa! Bardzo nam tego trzeba w świecie często zbyt hałaśliwym, który nie sprzyja skupieniu i wsłuchaniu się w głos Boga – mówił Benedykt XVI. Słowa te przypomniał w swojej homilii ks. bp Tadeusz Lityński, który przewodniczył pierwszoczwartkowej modlitwie u św. Józefa Kaliskiego.

Jakkolwiek na kartach Ewangelii nie znajdujemy żadnego słowa św. Józefa, to jednak możemy z nich odczytać emocje
i uczucia jakie mu towarzyszyły.

19 marca przypada liturgiczna uroczystość św. Józefa, Oblubieńca Maryi i Patrona Kościoła powszechnego. I choć, jak powtarzają to wszyscy uczeni, na kartach Pisma Świętego nie wypowiedział on ani jednego słowa, to jego czyny przemawiają do dzisiaj.

„Na wzór Nazaretu trzeba formować małżonków tak, aby mieli świadomość, że w swoim domu zasiadają do stołu z Chrystusem” - tak brzmiał temat pierwszoczwartkowego spotkania modlitewnego w obronie życia w sanktuarium św. Józefa. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił ks. bp Wiesław Mering.

Diecezja kaliska posiada niezwykły dar w osobie patrona, św. Józefa, a jednocześnie zadanie, aby rozsławiać imię Opiekuna Zbawiciela - mówił ks. bp Edward Janiak, który przewodniczył Eucharystii kończącej szczególny czas, jakim był Nadzwyczajny Rok św. Józefa.

W starych kościołach, w których od dawna sprawuje się służbę Bożą, można znaleźć cenne przedmioty świadczące o hojności niegdysiejszych ofiarodawców. Bywa, że precjozów jest na tyle dużo, że trzeba poszukać osobnego miejsca, aby je bezpiecznie przechowywać i eksponować.

Autorzy średniowiecznych traktatów, na czele ze słynnym św. Tomaszem z Akwinu, któremu teologia zawdzięcza niezgłębioną skarbnicę wiedzy w postaci „Summy teologicznej”, byli przekonani, że o pięknie decydują dwie cechy: harmonia i blask.

Autorzy średniowiecznych traktatów, na czele ze słynnym św. Tomaszem z Akwinu, któremu teologia zawdzięcza niezgłębioną skarbnicę wiedzy w postaci „Summy teologicznej”, byli przekonani, że o pięknie decydują dwie cechy: harmonia i blask.

Kaliska bazylika kolegiacka oprócz zasadniczej części, którą stanowią prezbiterium z nawami, posiada także podziemia, zakrystię i ulokowany nad zakrystią skarbiec. Dawniej był salą posiedzeń kapituły kolegiackiej oraz miejscem przechowywania dokumentów.

Ołtarz główny w kaliskiej bazylice kolegiackiej ufundowany został w XIX wieku, aby stanowić godną oprawę dla ceremonii liturgicznych sprawowanych przez biskupów kujawsko-kaliskich. Niemalże wszystkie detale ołtarza zostały podporządkowane  klasycyzmowi.

Pielgrzymom wchodzącym do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu, zanim klękną w pobożnej modlitwie przed cudownym wizerunkiem Patriarchy z Nazaretu, rzuca się w oczy monumentalny ołtarz główny. Jego wielkość i majestat sławią cześć Matki Bożej, ku czci której został poświęcony.

Nie wiemy jak spędzał swoje 26. urodziny Karol Wojtyła. Wiemy natomiast, że w tym dniu, w Kaliszu, ktoś zupełnie mu obcy, wypowiedział urodzinowe proroctwo dotyczące jego osoby. A pod tym proroctwem podpisał się niczego nieświadomy Prymas Polski.

U końca północnej, bocznej nawy świątyni, zlokalizowanej od strony placu św. Józefa, znajduje się zgoła odmienny stylistycznie ołtarz nazywany kaliskim poliptykiem.