Słowo Boże

Dz 10, 34a.37-43; Ps 118; Kol 3, 1-4; J 20, 1-9. „Przede wszystkim przekazałem wam to, co sam przyjąłem, że Chrystus umarł za nasze grzechy zgodnie z Pismem, że został pogrzebany i trzeciego dnia zmartwychwstał zgodnie z Pismem. Ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu” (1Kor 15, 3-5).

Iz 50, 4-7; Ps 22; Flp 2, 6-11; Łk 22, 14-23,56. Kiedy czytam dzisiejszą Ewangelię zastanawiam się, dlaczego przed swoją męką Pan Jezus spożywał z uczniami Ostatnią Wieczerzę. 

Iz 43, 16-21; Ps 126; Flp 3, 8-14; J 8, 1-11. Jak to właściwie jest z tym z grzechem? Jest czy go nie ma? Coraz częściej przecież słyszymy na początku Mszy Świętej, że mamy przeprosić Pana Boga za swoje „błędy i słabości”. A co z grzechem?

Joz 5, 9a.10-12; Ps 34; 2 Kor 5, 17-21; Łk 15, 1-3.11-32 Przypowieść o synu marnotrawnym uchodzi za jeden z najpiękniejszych tekstów ukazujących miłość Boga. Pan Jezus opowiada tę przypowieść, widząc, jak faryzeusze i uczeni w Piśmie, zaczynają szemrać:

Wj 3, 1-8a.13-15; Ps 103; 1 Kor 10, 1-6.10-12; Łk 13, 1-9 „Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia, albo z ostu figi?

Pwt 26, 4-10; Ps 91; Rz 10, 8-13; Łk 4, 1-13. Rozpoczęliśmy Wielki Post i od razu mocne uderzenie. Abyśmy czasem sobie nie pomyśleli, że będzie lekko, to Kościół daje nam fragment Ewangelii według św. Łukasza o kuszeniu Pana Jezusa (4, 1-13). Jak to z tym szatanem właściwie jest? 

Syr 27, 4-7; Ps 92; 1 Kor 15, 54b-58; Łk 6, 39-45 „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego?” (Łk 6, 39). W życiu człowieka pozbawionego zmysłu wzroku panuje głęboka ciemność. Człowiek niewidomy to człowiek niewidzący. Wolę to drugie określenie, gdyż lepiej oddaje istotę tego co stanowi nie-widzenie. Trudno wymagać od niewidzącego, aby wytyczał sobie dalekie trasy, jeżeli nie jest w stanie pokonać kilku metrów bez pomocy drugiej osoby.

1 Sm 26, 2.7-9.12-13.22-23; Ps 103; 1 Kor 15, 45-49; Łk 6, 27-38 Jeśli miłujecie tych tylko, którzy was miłują, jakaż za to należy się wam wdzięczność? Przecież i grzesznicy okazują miłość tym, którzy ich miłują.

Jr 17, 5-8; Ps 1; 1 Kor 15, 12.16-20; Łk 6, 17.20-26. Lektura dzisiejszej Ewangelii na pewno otwiera nam w pamięci tekst zredagowany przez św. Mateusza, który sytuuje wielką mowę Jezusa na początku działalności i rozpoczyna ją dziewięcioma błogosławieństwami. 

Iz 6, 1-2a.3-8; Ps 138; 1 Kor 15, 1-11; Łk 5, 1-11. Pismo Święte ukazując nam wielkość i wspaniałość Boga, Jego potęgę i wszechmoc, jednocześnie pokazuje postawy ludzi wobec Boga.

Przed tygodniem św. Łukasz zaprosił nas, byśmy zatrzymali się z Jezusem w Jego rodzinnym mieście. Po doświadczeniu miłości Ojca podczas chrztu w Jordanie i po spotkaniu twarzą w twarz z demonami na pustyni.

Żydzi mając świadomość tego, kim są (narodem wybranym przez Boga), starali się wyrazić to (nie bez Bożego natchnienia) jakimiś słowami. Jednym z tych słów było słowo „qahal”, które pochodzi od słowa „qol”, czyli „głos”.

Iz 40, 1-5. 9-11; Ps 104; Tt 2, 11-14; 3, 4-7; Łk 3, 15-16.21-22 „Kiedy cały lud przystępował do chrztu, Jezus także przyjął chrzest” (Łk 3, 21). Zdajemy sobie oczywiście sprawę, z tego, że ten „chrzest”, udzielany przez św. Jana Chrzciciela, nie jest tym samym chrztem, którego udziela się dzisiaj w Kościele.

Iz 60, 1-6; Ps 72; Ef 3, 2-3a.5-6; Mt 2, 1-12. „Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon»” (Mt 2, 1-2).

Lb 11, 25-29; Ps 19; Jk 5, 1-6; Mk 9, 38-43.45.47-48. „Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon»” (Mt 2, 1-2).