Beletrystyka

– To zupełnie do niego niepodobne - powiedział Maciej do Piotra, który jednak w dalszym ciągu nie bardzo wiedział, czym ma się niepokoić. 

- Mówię ci, zupełnie mnie rozwaliła sprawa tej Dominiki – zwierzał się Mateusz Maciejowi, kiedy spotkali się na kolacji imieninowej u jednego z kolegów w dekanacie jaroszyńskim.

- To może być dla pani przykre... - zauważył, ale Dominia jeszcze raz skinęła głową, że ma mówić dalej. - Więc wracam do sytuacji, która dla mnie jest, jak z filmu, a jednak to wszystko prawda.

Proszę księdza, ja tu już byłam dzisiaj wcześnie rano... - powiedziała kobieta i chociaż bynajmniej nie wyglądała na jakoś szczególnie zdesperowaną Mateusz był pewien, że to właśnie ona.

Mateusz zerwał się gwałtownie z łóżka i przez kilkanaście sekund próbował zrozumieć, co mu się śniło, jaki dzień właśnie się rozpoczął, a przede wszystkim, czy czasami nie zaspał. 

Mateusz nerwowo chodził wokół swojego pozbawionego paliwa busa i wpatrywał się w każdy przejeżdżający samochód. Co prawda nie wiedział czym jeździ ks. Zbyszek, więc i tak by go nie rozpoznał, ale w ten sposób mógł choć trochę oderwać się od czarnych myśli.

- Proszę księdza, przepraszam, może niepotrzebnie zawracam księdzu głowę – zaczepiła go starsza pani podczas spaceru wokół kościoła, który był właśnie po to, aby przechodzący ludzie mogli go „zaczepić”, więc Mateusz zwrócił się ku kobiecie z szerokim uśmiechem na twarzy.

- Naprawdę, na tydzień przed Pierwszą Komunią musiałem wkroczyć w akcję – opowiadał Mateusz, a Maciej słuchał go z rozbawieniem.

- Jako niewierzącej nie może mi ksiądz zaszkodzić? To chciał ksiądz powiedzieć? - florystka Beata wyprostowała się i spojrzała Mateuszowi prosto w oczy oczekując odpowiedzi.

- Proszę księdza proboszcza, ja jestem właśnie TĄ mamą – powiedziała z uśmiechem kobieta, przed którą Mateusz otworzył drzwi plebanii, ale której nie za bardzo kojarzył.

- Po prostu ogłosiłem, że pan Roman zrezygnował z dalszej posługi w naszej parafii i że jesteśmy w trakcie poszukiwań nowego organisty – opowiadał Mateusz Maciejowi.- A na czym polegały te poszukiwania?

Mateusz był tak szczęśliwy z powodu rozwiązania problemu z organistą, że zupełnie zlekceważył fakt, iż rozwiązanie było zaledwie połowiczne: co prawda pan Roman się pożegnał ze skutkiem natychmiastowym, ale przecież nie miał żadnego kandydata na jego miejsce, a Święta były u progu.

Kiedy ksiądz musi sam się zajmować niemal wszystkimi sprawami dotyczącymi duszpasterstwa, kościoła i jego otoczenia, plebanii, a nawet kuchni, to istnieje spore ryzyko, że prędzej czy później na którymś odcinku pojawią się niedociągnięcia i zaniedbania, a nie można też wykluczyć sytuacji, że całość aktywności poważnie ucierpi.

- Nie musisz mi dwa razy powtarzać, rozumiem, że tak naprawdę nie podjąłeś żadnego sensownego wysiłku postnego – Maciej wzruszył ramionami.

Mateusz siedział przed komputerem i tępo wpatrywał się w ekran. Właśnie się zabrał do pisania sprawozdania z wizyty duszpasterskiej, czyli z kolędy, które obiecał przedstawić w najbliższą niedzielę podczas ogłoszeń.