Jezus o małżeństwie

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Jezus o małżeństwie

Chrześcijanin w swoim codziennym życiu, w podejmowanych decyzjach i dokonywanych wyborach nie może kierować się obowiązującą modą, zwyczajami, które proponują wybrane grupy ludzkie, czy powszechnie przyjętymi schematami myślowymi. Dla niego najważniejszym autorytetem jest Bóg i Jego słowa. Człowiek wierzący w Boga, wszystko do Niego odnosi i nieustannie szuka Jego woli. Bóg jest obecny w Jego życiowych decyzjach i planach. Niestety, dziś można odnieść wrażenie, że dla wielu chrześcijan ważniejsze jest to, co proponuje świat, co głoszą media i nakazuje moda. Dotyczy to także sposobu myślenia o małżeństwie i rodzinie.
To wprowadzenie ma służyć lepszemu zrozumieniu nauki Jezusa dotyczącego małżeństwa. Już w czasach Jezusa istniał poważny problem zmieniania Bożego prawa dla wygody i próby samousprawiedliwienia się człowieka. Taki jest kontekst pytania, które zadali Jezusowi faryzeusze. „Czy wolno oddalić swoją żonę z jakiegokolwiek powodu?” ( por. Mt 19, 3-6) – zapytali. Oni nie oczekiwali odpowiedzi, bo przecież mieli już gotowe i powszechnie przyjęte rozwiązania. Żydzi dopuszczali w tym czasie możliwość rozwodu. Różnili się tylko powodami, dla których mogło dojść do rozstania męża i żony. Faryzeusze chcieli wystawić go na próbę i zmusić do opowiedzenia się po stronie jakiejś opinii. Dałoby to potem możliwość oskarżenia Go.
Jezus nie wdając się w prawne dyskusje z faryzeuszami, przypomniał im pierwotną myśl Bożą dotyczącą małżeństwa: „Stwórca od początku stworzył ich jako mężczyznę i kobietę. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem”. I na zakończenie, jakby dla ucięcia wszelkich dyskusji i wątpliwości dodał: „Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela”. W ten sposób Jezus przypomniał, że małżeństwo mężczyzny i kobiety od początku mieściło się w stwórczych planach Boga. W Jego zamyśle małżeństwo miało być jedno i nierozerwalne. Warto także zauważyć, że w przymierzu małżeńskim mężczyzny i kobiety każda z osób musi się oddawać drugiej w całości.
Ten fragment Ewangelii podejmuje ważny i jakże aktualny temat nierozerwalności małżeństwa. Tego zagadnienia nie można rozpatrywać w odniesieniu do praw ustalanych przez ludzi, bo wtedy łatwo byłoby znaleźć okoliczności, które tę nierozerwalność zanegują. Nie można także odwoływać się do panującej mody i stylu życia, bo także tutaj kwestia nierozerwalności traktowana jest z lekkim przymrużeniem oka i właściwie każdy powód jest dobry, aby usprawiedliwić rozwód.
Nowożeńcy biorący ślub kościelny jako chrześcijanie zobowiązują się także przyjąć naukę Chrystusa i Kościoła o sakramencie małżeństwa. Jezus pokazuje nam najgłębsze motywy nierozerwalności związku małżeńskiego. Bóg, stwarzając człowieka na swój obraz, stworzył mężczyznę i kobietę, aby w ten sposób mógł zaistnieć związek osobowy między nimi. Wzajemne dopełnianie się mężczyzny i kobiety w sferze płci pozwala na doświadczenie prawdziwej miłości małżeńskiej. Jest to miłość wielka, która wyraża się we wzajemnym oddawaniu się sobie. Ona obejmuje zarówno sfery duchowe, jak i cielesne ludzkiego życia. Poprzez sakrament małżeństwa małżonkowie stają się jednym ciałem i zacieśniają między sobą wszystkie więzy w sposób nierozerwalny.
W Piśmie Świętym miłość małżeńska często służyła do ukazania miłości Boga do człowieka. Pokazuje to, że małżeństwo ze swojej natury jest czymś dobrym i chcianym przez Boga. Stąd rodzi się wielka odpowiedzialność małżonków, aby ich trwała i nierozerwalna miłość rzeczywiście była czytelnym znakiem miłości Boga do wszystkich ludzi. Bóg kocha człowieka w sposób trwały i niezmienny. Swoją miłość objawił najbardziej przez swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Była to miłość do końca, czyli do oddania życia za nas. Miłość Chrystusa ma teraz być wzorem dla miłości małżeńskiej. Także i miłość małżeńska powinna być miłością, której się nie cofa i która nigdy nie ustaje, nawet wobec słabości małżonka, czy małżonki.

ks. Dariusz Kwiatkowski