Drogi na skróty

I Niedziela Wielkiego Postu

Łk 4, 1-13

Drogi na skróty

Jezus, pełen Ducha Świętego, powrócił znad Jordanu i Duch poprowadził Go po pustyni przez czterdzieści dni. Był tam kuszony przez diabła. Gdy diabeł skończył Go kusić, odstąpił od Niego.

Scena kuszenia Jezusa na pustyni umieszczona jest przez Ewangelistów pomiędzy chrztem w Jordanie a początkiem Jego publicznej działalności. Te dwa wydarzenia wiążą się nierozerwalnie z  czterdziestodniowym pobytem na pustyni i napełniają go swoją treścią. W tym czasie Duch Święty (to On jest inicjatorem pójścia na pustynię) pozwala Jezusowi doświadczyć Jego niezwykłej - synowskiej - relacji z Ojcem (głos z nieba podczas chrztu: „Ty jesteś moim Synem”, por. Łk 3, 22) oraz prowadzi Go do coraz głębszego zrozumienia powierzonej Mu misji (radykalne wyzwolenie i zbawienie człowieka poprzez głoszenie dobrej nowiny, por. Łk 4,18-21), którą za moment rozpocznie.
Akcji Ducha Świętego przeciwstawia się szatan, kusząc i wystawiając Jezusa na próbę. Jego przebiegła taktyka polega przede wszystkim na poddaniu w wątpliwość Bożego synostwa Jezusa (kusiciel dwukrotnie mówi: „Jeśli jesteś Synem Bożym”, por. Łk 4,3.9) oraz na zaproponowaniu Mu swoistej „drogi na skróty” w realizacji mesjańskiego posłannictwa. Zamiast drogi wyznaczonej przez Ojca, wiodącej przez krzyż, uniżenie i pokorną służbę, szatan proponuje Jezusowi trzy skróty, pozwalające uniknąć trudu i cierpienia. Skrót „łatwej popularności” („Powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem”, Łk 4,3), polegający na spełnianiu ludzkich zachcianek i byciu Mesjaszem „na ludzką miarę”- zgodnie z popularnymi oczekiwaniami i preferencjami. Skrót „władzy” („Dam Ci całą władzę i jej przepych”, Łk 4,6) wyrażający się w możliwości panowania nad innymi, wykorzystywania ich i posługiwania się nimi. Skrót „spektakularnego sukcesu” („Rzuć się w dół. Napisano przecież: Aniołom wyda polecenie, aby Cię strzegli”, Łk 4,9-10), polegający na cudownym i natychmiastowym rozwiązywaniu jakichkolwiek trudności oraz na instrumentalnym traktowaniu Boga i wiary.
Jezus odrzuca wszystkie propozycje kusiciela, przytaczając za każdym razem słowa Pisma. Wyraża w ten sposób swoje całkowite zaufanie słowu i woli Ojca oraz pragnienie realizacji powierzonej Mu misji według scenariusza ustalonego przez Ojca. Zwyciężony szatan, jak konstatuje ewangelista, odstąpił od Jezusa „aż do czasu” (Łk 4,13). Pokusa, którą Jezus przezwyciężył na pustyni, pojawi się znowu w różnych momentach jego działalności. Kusiciel przemówi jeszcze wiele razy głosem tłumu, uczniów, Piotra czy żołnierzy. Po raz ostatni zaproponuje drogę „na skróty”, mówiąc do Ukrzyżowanego: „Jeśli jesteś królem, wybaw samego siebie!”(Łk 23, 37). I raz na zawsze zostanie pokonany poprzez Tego, który nie zszedł z krzyża, bo całkowicie zaufał słowu Ojca.
Wielki Post, który rozpoczynamy jest dla nas niepowtarzalną okazją, aby przyjrzeć się uważnie naszym życiowym drogom i zapytać, czy zbyt często nie wybieramy „drogi na skróty”, sugerowanej przez wielu współczesnych kusicieli? Aby oczyścić naszą wiarę z osadu łatwizny, rutyny i powierzchowności. Aby odrzucić kompromisy i religijność zbudowaną według naszej, wygodnej, miary. Aby skonfrontować nasze plany, pragnienia i oczekiwania z Bożym planem zbawienia. Wszystko to stanie się możliwe, jeśli weźmiemy przykład z kuszonego Jezusa i na serio, z ufnością zwrócimy się w stronę Słowa Bożego, szukając w nim prawdy o Bogu i o naszym życiu, siły dla naszych codziennych zmagań, oparcia dla naszych decyzji, światła dla naszych wątpliwości, zachęty i pociechy dla naszego podążania za Jezusem. Potrzeba nam tylko trochę pustyni, trochę ciszy i trochę odwagi.
Owocnego Wielkiego Postu!

ks. Piotr Bałoniak