Czuwajcie - I Niedziela Adwentu

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Tyś, Panie, naszym ojcem, „Odkupiciel nasz” to Twoje imię odwieczne. Czemuż, o Panie, dozwalasz nam błądzić z dala od Twoich dróg, tak iż serce nasze staje się nieczułe na bojaźń przed Tobą? Odmień się przez wzgląd na Twoje sługi i na pokolenia Twojego dziedzictwa. Obyś rozdarł niebiosa i zstąpił, przed Tobą skłębiłyby się góry. Ani ucho nie słyszało, ani oko nie widziało, żeby jakiś bóg poza Tobą działał tyle dla tego, co w nim pokłada ufność. 

Wychodzisz naprzeciw tych, co radośnie pełnią sprawiedliwość i pamiętają o Twych drogach. Oto Tyś zawrzał gniewem, żeśmy zgrzeszyli przeciw Tobie od dawna i byliśmy zbuntowani. My wszyscy byliśmy skalani, a wszystkie nasze dobre czyny jak skrwawiona szmata. My wszyscy opadliśmy zwiędli jak liście, a nasze winy poniosły nas jak wicher. Nikt nie wzywał Twojego imienia, nikt się nie zbudził, by się chwycić Ciebie. Bo skryłeś Twoje oblicze przed nami i oddałeś nas w moc naszej winy. A jednak, Panie, Tyś naszym ojcem. Myśmy gliną, a Ty naszym twórcą. My wszyscy jesteśmy dziełem rąk Twoich.

Czytanie z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian 

Bracia: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i od Pana Jezusa Chrystusa. Nieustannie dziękuję mojemu Bogu za was, za łaskę daną wam w Chrystusie Jezusie. W Nim to bowiem zostaliście wzbogaceni we wszystko: we wszelkie słowo i wszelkie poznanie, bo świadectwo Chrystusowe utrwaliło się w was, tak iż nie doznajecie braku żadnej łaski, oczekując objawienia się Pana naszego Jezusa Chrystusa. On też będzie umacniał was aż do końca, abyście byli bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa. Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym.

Na progu nowego

W dniach od 29 września do 5 października 2011 roku CBOS przeprowadził badania na liczącej 1099 osób reprezentatywnej próbie losowej dorosłych mieszkańców Polski. Celem tego badania było przyjrzenie się religijności Polaków. I co wyszło? Około 95 proc. badanych deklaruje się jako katolicy, 92 proc. uznaje siebie za osoby wierzące, a ponad 50 proc. regularnie praktykuje religijnie. Badanie CBOS wykazało, że zmalała nieco liczba wierzących (spadek o 2 punkty), przybyło zaś (wzrost o 2 punkty) niewierzących, przy czym największa różnica dotyczy tych, którzy swoją wiarę określają jako głęboką - ich liczba od 2008 roku spadła z 11 proc. do 7 proc. Ponad jedna siódma ankietowanych (15 proc.) przyznaje, że na ogół nie bierze udziału w praktykach religijnych lub jedynie sporadycznie pojawia się w kościele - zazwyczaj z okazji ślubu, chrztu czy pogrzebu. Udział ankietowanych w życiu religijnym lokalnej parafii sprowadza się przede wszystkim do uczestnictwa w Mszach i nabożeństwach. Podobnie jak w poprzednich latach niewiele osób deklaruje, że pogłębia swoją religijność we wspólnotach modlitewnych. Jedynie sześciu na stu badanych (6 proc.) należy w swojej parafii do jakiejś wspólnoty (różańcowej, oazowej, Rodzin Nazaretańskich itp.). Czytając te dane, to nie wiadomo, czy śmiać się, czy płakać. Zapewne jedno i drugie. No bo jak przyjąć, że można jednocześnie być katolikiem  i nie wierzyć w Boga? (więcej ankietowanych przyznaje się do bycia katolikiem niż do wiary). Z drugiej strony, tylko dla małej grupy uczestniczącej w życiu różnych grup i wspólnot kościelnych, Kościół jest domem, a nie instytucją, w której trzeba się raz na jakiś czas pokazać. Co więc robić? Czy jest jakieś wyjście? Dla chrześcijanina – człowieka wiary nie ma sytuacji bez wyjścia, bo JEST BÓG, bo „nadzieja zawieść nie może” (Rz 5,5).