Czas na odpoczynek!

W Nauce Społecznej Kościoła temat pracy jest jednym z podstawowych zagadnień. Kwestia pracy i bezrobocia określa poziom życia danego społeczeństwa. Poprzez pracę człowiek realizuje się i jeszcze bardziej odkrywa swoje człowieczeństwo. Zawsze jednak należy pamiętać o tym, że człowiek nie żyje po to, aby pracować, ale pracuje po to, aby żyć. Tyle może jednak wystarczy na temat pracy, bo mamy się zająć sprawą odpoczynku. Jesteśmy w połowie wakacji i sezonu urlopowego więc myślę, że jest to dobry temat do refleksji. Oczywiście sprawa odpoczynku jest ściśle związana z pracą. Odpoczywa się po pracy. Pracę tutaj należy rozumieć bardzo szeroko, także jako naukę i studiowanie. Mówimy, że każdy ma prawo do odpoczynku, ale można też powiedzieć, że mamy obowiązek odpoczywania.
Nie wszyscy może pamiętają o obowiązku odpoczynku i chlubią się tym, że od wielu lat nie mieli urlopu. Często jest tak wśród proboszczów, którzy myślą, że dwa lub trzy tygodnie poza parafią to plan nie do zrealizowania, bo parafia bez nich nie może funkcjonować. Zostawmy jednak własne podwórko i spójrzmy nieco szerzej na to, jak nasze społeczeństwo odpoczywa. Słyszałem, że w tym roku modne są wakacje spędzane na RODOS. Wielu zapewne pomyślało o słonecznej Grecji, ale tutaj chodzi o „Rodzinne Ogródki Działkowe Ogrodzone Siatką”. Nieco śmieszne, ale prawdziwe, albo może mało śmieszne, bo niestety coraz więcej osób nie stać na to, aby inaczej spędzić urlop. Coraz ciekawsze pomysły rządzących sprawiają, że nawet tereny, które zajmowały ogródki działkowe przeznaczone zostały na inne cele inwestycyjne, najczęściej pod budowę nowych centrów handlowych, więc niektórzy je stracili. 

Może to jest społeczny sposób na spędzanie urlopu i wakacji: zwiedzanie galerii i nie chodzi tu o galerie sztuki, gdyż kiedyś właśnie takie miało znaczenie to słowo. Dzisiaj, jestem przekonany, że większość społeczeństwa galerie kojarzy tylko z centrum handlowym. To może też mały paradoks, ale wiele osób udaje się do tych centrów handlowych (galerii) nie na zakupy, ale żeby spędzić czas i pooglądać, co można by kupić, gdyby było nas na to stać. Odpoczynek po pracy może więc wyglądać bardzo różnie, budząc może wśród niektórych rozgoryczenie, a nawet i złość. Bo jakby nie było, są też ci, którzy mogą udać się do Grecji, Chorwacji, Włoch i jeszcze dalej, ale wtedy urastają w oczach innych do rangi ,,burżujów”. Niektórzy więc będą mówili, że kiedyś to było lepiej, bo prawie każdy, jeśli tylko chciał, to mógł wyjechać nad morze lub w góry na wakacje. 

Tak prosty temat odpoczynku okazuje się wcale nie taki prosty, bo zaczyna urastać do problemu społecznego. Trzeba jeszcze wspomnieć o wielu osobach, które w czasie urlopu pracują, aby podreperować rodzinny budżet, albo wykonują różne prace domowe i porządkowe, bo mają na to czas. Czy oni wrócą do pracy wypoczęci i będą jeszcze lepiej pracować? Bo taki jest cel odpoczynku urlopowego. Czy świadomość, że za swoją pracę otrzymują wynagrodzenie, które ledwo wystarcza na przeżycie (a gdzie tu mówić o ciekawym wyjeździe urlopowym) będzie mobilizowała do tego, aby lepiej pracować? Do kogo skierować te pytania? Kto jest odpowiedzialny za taką sytuację? Często słyszymy, że wszystko to wynika z kryzysu ekonomicznego. Najlepiej nieudolność rządzenia tłumaczyć kryzysem. Tym, którzy urlopują, życzę mimo wszystko miłego urlopu i miłych wakacji, choć może nie będą one takie, jakie sobie wymarzyliśmy. Zawsze też trzeba pamiętać, że marzenia się spełniają.

ks. Paweł Guździoł