TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 19 Marca 2024, 05:49
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Biskup świadkiem wiary

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Biskup świadkiem wiary

Sprawowanie wszystkich zadań biskupa osiąga swą skuteczność tylko wtedy, jeżeli opiera się na świadectwie jego życia, które jest braniem przykładu z Jezusa, Dobrego Pasterza. Z tego wynika, że wiarygodność głoszenia Ewangelii, moralne nauczanie i zarządzanie Kościołem opiera się na osobistej świętości życia biskupa. Prawdziwy autorytet biskupa rodzi się ze świadectwa jego wiary, nadziei i miłości, które objawiają samego Chrystusa. Bez tych elementów władza biskupa może być z trudem przyjmowana przez wiernych jako ukazywanie obecności Najwyższego Kapłana działającego w Kościele.
Potrzebę osobistego świadectwa życia biskupa w jego pasterskim kierowaniu podkreślają modlitwy liturgii święceń biskupich. Kolekta przy udzielaniu święceń biskupowi diecezjalnemu mówi o potrzebie kierowania ludem Bożym poprzez słowo i przykład. Ma to się dokonywać zgodnie z wolą Bożą. Zwrot ten wskazuje na pochodzenie urzędu biskupiego. Sam Bóg wybiera tych, którzy będą pełnili to posługiwanie wśród wiernych. Konstytucja dogmatyczna o Kościele Soboru Watykańskiego II mówiąc o biskupach, zwraca uwagę, że kierują oni powierzonymi sobie poszczególnymi wspólnotami wiernych poprzez udzielanie rad, zachęt i dawanie przykładu. Dawanie przykładu własnego życia połączone z nawoływaniem do godnego postępowania to forma świadectwa. W ujęciu chrześcijańskim świadczy się przez uczestnictwo w danej rzeczywistości, ale także przez mówienie o tym, w jaki sposób ona dotknęła wewnętrznie i zmieniła życie świadczącego. Stając na czele Kościoła lokalnego biskup jako pasterz powierzonej mu trzody Pańskiej, jest zobowiązany mieć przed oczyma przykład Dobrego Pasterza. Biblijny obraz pasterza wyraża dwa pozornie sprzeczne wymiary władzy wykonywanej nad człowiekiem. Pasterz to przewodnik stada, ale i towarzysz. Jest człowiekiem mocnym, zdolnym do obrony trzody przed dzikimi zwierzętami, ale jednocześnie jest człowiekiem pełnym czułości wobec swych owieczek, które dobrze zna i nosi je na własnych rękach. Biskup czerpiąc z przykładu Dobrego Pasterza winien stać się dla własnych owiec, poprzez nauczanie i świadectwo swojego życia wzorem służby, jak Jezus Chrystus, który przyszedł nie po to, aby Mu służono, lecz aby sam służył i życie swe dał za owce swoje.
Natomiast w prefacji jest mowa o poświęceniu życia dla Boga i braci, upodobnieniu się do Chrystusa i składaniu świadectwa wiary i miłości. Choć sakrament święceń upodabnia do Chrystusa dzięki specjalnej łasce Ducha Świętego, to jednak wyświęcony jest wezwany do ściślejszego upodabniania się do Chrystusa w sposób zewnętrzny. Ma to czynić między innymi poprzez praktykowanie celibatu jako wolnego wyboru bezżeństwa i czystości z miłości do królestwa Bożego i służby ludziom. Także życie w ubóstwie i dobrowolne posłuszeństwo stanowią drogę stawania się podobnym do Chrystusa, który uniżył samego siebie przyjąwszy postać sługi.
Aby zrealizować w pełni funkcję ojca i pasterza biskup winien kierować się pewnymi zasadami ogólnymi. Pierwszą z nich jest zasada dobra wspólnego, według której dobro diecezji jest podporządkowane dobru Kościoła powszechnego, ale przewyższa dobro wspólnot będących częścią diecezji. Kolejna zasada to zasada jedności. Zakłada ona, iż biskup wypełniając posługę pasterza ma świadomość bycia widzialną zasadą jedności i fundamentem powierzonej mu diecezji. Następna zasada dotyczy odpowiedzialnej współpracy wszystkich członków wspólnoty diecezjalnej w realizacji posłannictwa Kościoła pod przewodnictwem biskupa. Nie można pominąć także zasady pomocniczości, która zakłada, że biskup nie powinien rezerwować sobie zadań i obowiązków, które inni mogą z kompetencją wykonać. Biskup diecezjalny winien być otwarty i popierać słuszne inicjatywy swych współpracowników i wiernych. Z tym wiąże się zasada koordynacji wszelkich działań diecezjalnych w celu uniknięcia ich powielania, rozdrabniania, a nawet nieporozumień w pracy duszpasterskiej. Biskup w sposób szczególny wykonuję swoją posługę świadka wiary podczas wizytacji duszpasterskich, we współpracy z prezbiterium danego Kościoła partykularnego, poprzez troskę o formację kandydatów do kapłaństwa oraz poprzez troskę o wiernych świeckich, rodzinę, młodzież i związane z nią duszpasterstwo powołaniowe.

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!