U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA
Biskup pierwszym szafarzem sakramentów
w powierzonej mu diecezji
Konstytucja „Lumen gentium” przypomina, że „biskup, posiadający pełnię sakramentu kapłaństwa, jest „szafarzem łaski najwyższego kapłaństwa”, szczególnie co do Eucharystii, którą sam sprawuje, albo o której sprawowanie się troszczy, a dzięki której Kościół ustawicznie żywi się i wzrasta”. Słowa te wyrażają prawdę, że biskup sprawuje posługę uświęcania powierzonego mu ludu w zastępstwie Chrystusa, Najwyższego Kapłana. Można powiedzieć, że biskup jest pierwszym liturgiem we własnej diecezji. Konstytucja o liturgii oraz inne dokumenty liturgiczne, które ukazały się po Soborze Watykańskim II podkreślają, że wspólnota wiernych najpełniej objawia się w zgromadzeniu liturgicznym, szczególnie w celebrowaniu Eucharystii, której przewodniczy biskup, otoczony swoimi prezbiterami. Biskup winien czuwać nad sprawowaniem kultu Bożego oraz kierować wszelkimi przejawami życia liturgicznego w diecezji.
Posługę uświęcania ludu Bożego biskup wypełnia przez celebrowanie Eucharystii oraz innych sakramentów, a także przez oddawanie chwały Bogu w Liturgii Godzin i przewodniczenie innym świętym obrzędom. Czyni to również przez promowanie życia liturgicznego i autentycznej ludowej pobożności. Sługa Boży Jan Paweł II mówił, że we wszystkich tych czynnościach „biskup jest w sposób widzialny ojcem i pasterzem wiernych, „kapłanem wielkim” swojego ludu (por. Hbr 10, 21), modlącym się nauczycielem modlitwy, który wstawia się za swoimi braćmi i z tym ludem błaga Pana i dziękuje Mu, wskazując na prymat Boga i Jego łaski”.
Posługę uświęcania biskup wypełnia przede wszystkim przez sprawowanie Eucharystii. Szczególnego znaczenia nabiera tutaj Msza Święta celebrowana przez biskupa w kościele katedralnym, „który jest jakby kościołem matką i centrum Kościoła partykularnego”. Ta Eucharystia staje się wyrazem jedności ludu Bożego zgromadzonego przy swoim biskupie i jego katedrze.
Na biskupie diecezjalnym spoczywa także odpowiedzialność za właściwe udzielanie sakramentów inicjacji chrześcijańskiej. „Lumen gentium” naucza, że biskupi kierują udzielaniem chrztu i są właściwymi szafarzami sakramentu bierzmowania. Ze względu na stopniowy charakter wprowadzania w tajemnice wiary w Kościele partykularnym, droga inicjacji chrześcijańskiej „wymaga obecności i posługi biskupa diecezjalnego, w szczególny sposób w jej fazie kulminacyjnej, czyli w udzielaniu sakramentów: chrztu, bierzmowania i Eucharystii, co ma miejsce z reguły podczas Wigilii Paschalnej”. Ponieważ biskup diecezjalny jest właściwym szafarzem sakramentu bierzmowania, dlatego w miarę możliwości, winien on być udzielany w diecezji przez niego samego. Biskup jako pierwszy szafarz chrztu, bierzmowania i Eucharystii, poprzez swoją posługę sakramentalną buduje Kościół powszechny i jednoczy przedstawicieli Kościoła diecezjalnego.
Ważne zadanie biskupa w posłudze uświęcania zajmuje kierowanie dyscypliną pokutną. Zadaniem biskupa jest wzywanie do pokuty i nawrócenia poprzez głoszenie słowa Bożego. Biskup będąc głównym szafarzem pokuty i pojednania w swojej diecezji oznajmia wiernym odpuszczenie grzechów. On także w imię Chrystusa dokonuje pojednania grzeszników z Bogiem i Kościołem. Do obowiązków biskupa należy także troska o to, aby wierni mieli dostęp do sakramentu pojednania. Ojciec Święty, Jan Paweł II w „Pastores gregis” powie, że ,,biskup winien być przykładnym szafarzem sakramentu pokuty, i sam powinien gorliwie i wiernie do niego przystępować”.
W końcu biskup diecezjalny ma obowiązek czuwania, aby wszelkie praktyki pobożności ludowej były zgodne z zasadami wiary i życia chrześcijańskiego i w razie potrzeby jego obowiązkiem jest ich korygowanie i ewangelizowanie.
ks. Dariusz Kwiatkowski
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!