Apostołowie przy grobie Zmartwychwstałego

Radość ze zmartwychwstania nie od razu stała się udziałem uczniów. Grób jest pusty, Jezus zmartwychwstał, a oni są zagubieni, zdezorientowani, co się stało, co to wszystko znaczy? My już wszystko wiemy, znamy doskonale kolejne etapy tej drogi, krzyż, grób, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie. Ale to jest niebezpieczne, bo grozi nam rutyna. Wszystko jest takie oczywiste. Dlatego może się zdarzyć, że przejdziemy obok prawdy o zmartwychwstaniu. W pamięci, świadomości uczniów bardzo mocno obecny jest obraz Chrystusa ukrzyżowanego, ciągle jeszcze mają przed oczyma martwe ciało Jezusa zdjęte z krzyża i złożone w grobie. Potwierdzają to słowa Marii Magdaleny: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. A przecież Jezus trzykrotnie zapowiadał uczniom nie tylko swoją śmierć, ale także zmartwychwstanie. Ta prawda dopiero będzie docierała do ich świadomości. Spróbujmy odnieść to, co działo się wokół pustego grobu Jezusa do naszej codzienności. Każdy z nas spotyka się w różnych okolicznościach swojego życia z doświadczeniem śmierci i z tym wszystkim, co się z nią wiąże. Może zwłaszcza w sytuacji, gdy odchodzi ktoś młody, gdy dzieje się to niespodziewanie, sytuację taką można porównać do tej, którą przedstawia dzisiejsza Ewangelia, oczywiście z zachowaniem właściwych proporcji. Taka nagła śmierć powoduje wielkie poruszenie. Dosłownie i w przenośni wiele jest biegania, załatwiania formalności związanych z pogrzebem. To wszystko, podobnie jak w przypadku uczniów, bardzo mocno koncentruje wokół śmierci, grobu, końca. Wydaje się, podobnie jak uczniom, że pogrzeb wszystko zamyka. A w rzeczywistości to przecież dopiero początek. To znamienne, zadziwiające jak łatwo wówczas „zapomnieć” o zmartwychwstaniu. Śmierć, która jest powodem smutku, niekiedy wręcz rozpaczy. Wiele słów pocieszenia, wsparcia, ale jak często są to słowa mówiące o tym, co było, jest to mówienie w czasie przeszłym. Był dobrym człowiekiem, tak wiele zrobił dla swojej rodziny, szkoda, że tak szybko odszedł, to niesprawiedliwe, itp. Może nawet niekiedy pojawi się pytanie, dlaczego Bóg go zabrał?  Słowa, które pośrednio zdradzają brak wiary w zmartwychwstanie, wszystko jest już jakby zamknięte, zakończone, pozostają tylko wspomnienia. Postawa, która jest zrozumiała, ale dla ludzi niewierzących.

Uczmy się dziś od drugiego ucznia, który „ujrzał i uwierzył”. Zobaczył pusty grób, płótna, które okrywały ciało Jezusa i to wystarczyło. Dla niego tak, ale dla Piotra czy Marii Magdaleny jeszcze nie. To pierwszy znak, który nie wszystkich przekonuje. Każdy grób jest pusty przed złożeniem w nim ciała. Ci, którzy je przygotowują stają nad pustymi grobami, ale czy to umacnia ich wiarę w zmartwychwstanie i życie wieczne? Najczęściej potrzebujemy jeszcze słowa i świadectwa. Jezus zmartwychwstały ukazuje się „nie całemu ludowi, ale nam wybranym uprzednio przez Boga na świadków”, jak uczy św. Piotr w pierwszym czytaniu. My wierzymy dzięki świadectwu, jesteśmy tymi, którzy nie widzieli, a uwierzyli. Wsłuchujmy i wpatrujmy się w to wszystko, co daje nam Kościół w tych dniach. W liturgii wiele słów, tych które świadczą o zmartwychwstaniu, w świątyniach znaki, które wskazują na Jezusa, który zwyciężył. Niech to wszystko dotyka i porusza nasze serca, aby umacniała się nasza wiara w zmartwychwstanie.

ks. Michał Pacyna