100-lecie konsekracji kościoła w Opatówku

W dziejach każdej społeczności pojawiają się daty przełomowe, które wiążą się z wyjątkowymi ludźmi lub konkretnymi wydarzeniami w dziejach. Z pewnością na początku XX w. takim wydarzeniem dla Opatówka był, po śmierci ks. Pawła Patockiego, budowniczego plebanii, czas przybycia do parafii (26 listopada 1903 r.) ks. prałata Adama Marczewskiego. Jego postawa duszpasterska i działalność patriotyczna trwale wpisała się w historię nie tylko parafii, ale całej opatóweckiej ziemi. 

Kiedy ksiądz prałat zorientował się w sytuacji powierzonej mu owczarni zdecydował o rozbiórce ówczesnej świątyni z tzw. kolumnadą gen. Zajączka, ponieważ była nie tylko za mała dla coraz to większej parafii, ale także znajdowała się w takim stanie, że najwłaściwszą decyzją było wybudowanie nowej na miejscu zrujnowanej XIV-wiecznej gotyckiej świątyni pw. św. Doroty. W ten sposób ks. Marczewski kontynuował zamiary swego poprzednika, którego plany budowy świątyni (wg projektu kaliskiego architekta J. Chrzanowskiego, z racji niezaaprobowania ich przez władze diecezjalne z powodu braku nawiązania do poprzedniej), zostały odrzucone. Zaaprobowano plan budowy świątyni wg projektu warszawskiego architekta Konstantego Wojciechowskiego, którego działalność wycisnęła piętno na wielu obiektach sakralnych diecezji włocławskiej, włącznie z katedrą.

Wieża św. Doroty

Hart ducha, stanowczość i upór, z jakim ks. Marczewski realizował podjętą decyzję wraz z gorliwością i uporem praojców tej ziemi zaowocowały tym, że świątynię, której budowę rozpoczęto w 1905 r. można było już 16 czerwca 1912 r. konsekrować, czego dokonał ówczesny pasterz diecezji włocławskiej ks. bp Zdzitowiecki. Z racji konsekracji kościoła parafialnego Biskup zatrzymał się w Opatówku na kilka dni, podziwiał gorliwe gremialne przystępowanie wiernych do Komunii Świętej, co świadczyło o tym, jak bardzo ta świątynia w nowym kształcie, odpowiadająca ówczesnym potrzebom coraz większej parafii, była niezbędna.

Obecny kościół jest czwartą świątynią w życiu parafii. Pierwsza, o której za dużo nie wiemy, najprawdopodobniej spłonęła w czasie najazdu krzyżackiego, niszczącego w 1331 r. Opatówek. Przypuszczalnie na jej zrębach arcybiskup Jarosław Bogoria Skotnicki wybudował w istniejącej już parafii murowaną jednonawową świątynię w stylu gotyckim pw. św. Doroty.

W czasach Księstwa Warszawskiego Napoleon I, chcąc nagrodzić gen. Zajączka za zasługi wojenne, podarował mu, wybrany przez generała, Opatówek. Jest to czas szczególnej prosperity dla miejscowości, co też owocuje remontem kościółka, który zostaje dzięki staraniom gen. Zajączka otoczony efektowną kolumnadą. Jest to trzecia świątynia, znana nam z zachowanych rycin. Czas na następną świątynię (z powodów, o których wyżej) przyszedł, gdy parafię objął ks. prałat Marczewski. Łącznikiem dziejów pomiędzy starą a nową świątynią jest, pochodząca w swych dolnych partiach z XIV w., wieża św. Doroty, w której było główne wejście do kościoła, a która stała się absydą zamykającą prezbiterium czwartego w historii parafii kościoła. 

Dla Serca Pana Jezusa

W ten sposób, tworząc zwarty ciąg dziejów, połączono wczoraj i dziś historii tej ziemi, tego kościoła. I tak powstała świątynia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa i św. Doroty, która swym pięknym i charakterystycznym jakby dla katedry masywem wpisuje się w krajobraz Opatówka, pięknie położonego na Wysoczyźnie Kaliskiej. Podświetlenie świątyni wraz z oświetlonymi na wieżach krzyżami ukazuje jej piękno także w nocy, zachęcając do głębszej refleksji nie tylko mieszkańców, ale także przejeżdżających nocą przez Opatówek czy też podróżujących pociągiem, którzy doświadczają swoistego „chowania się i wyłaniania” kościoła z perspektywy meandrów drogi. Podejmowane zabiegi konserwatorskie, przywracając pierwotne piękno świątyni, coraz bardziej przyciągają parafian i zwiedzających zabytki ojczystej ziemi, czyniąc swoimi słowa psalmu: ,,Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pana!” (122, 1). 

Jubileusz konsekracji

16 czerwca br. wspólnota opatówecka będzie uroczyście przeżywać 100-lecie konsekracji kościoła parafialnego wraz z pasterzem diecezji ks. bp. Stanisławem Napierałą, który sprawując Najświętszą Ofiarę wygłosi także słowo Boże. Ta Msza św. w sobotni wieczór o godz. 18. zostanie poprzedzona spektaklem słowno-muzycznym poświęconym uroczystości, w wykonaniu młodzieży pod kierunkiem Bożeny Banasiak. Serdecznie zapraszamy do wspólnoty modlitwy zarówno w sobotę, jak i w niedzielę 17 czerwca na uroczystą Sumę z racji odpustu Patrona parafii o godz. 12., którą odprawi profesor seminarium włocławskiego ks. Zdzisław Pawłowski, a kazanie wygłosi profesor seminarium kaliskiego ks. Dariusz Kwiatkowski - obaj będący niegdyś wikariuszami w Opatówku. 

Dziękując Bogu za dar, otrzymanej od praojców tej ziemi, świątyni, prosimy Boże Serce, Patrona kościoła i parafii oraz pierwszą patronkę św. Dorotę o dar miłości dla drogich naszemu sercu gości, a dla mieszkańców opatóweckiej ziemi o światło wiary dla niewierzących, nawrócenie grzesznych i Bożą radość dla wszystkich, którzy starają się Stwórcy wiernie służyć, znajdując zawsze czas dla Niego w świętej liturgii, w której uobecnia się tajemnica naszego odkupienia.  

ks. Władysław Czamara

Wszystkich zapraszają do wspólnoty modlitwy i dziękczynienia Bogu Najwyższemu w Trójcy Świętej Jedynemu za dar konsekrowanego kościoła proboszcz parafii ks. Władysław Czamara, wikariusze: ks. Rafał Kowalski i ks. Arkadiusz Wysota oraz cała wspólnota opatóweckiego kościoła.